EP : 10
1264 คำ
“หรือว่าแค่ชอบมันเอาไม่ได้แต่ต้องจ่ายเงินด้วย เท่าไหร่ล่ะ...ถ้าอยากเอาเธอสักน้ำต้องจ่ายถึงพันไหม?”
ฉันจะร้องไห้แล้ว ทำไมเขาดูถูกฉันขนาดนี้ ถ้าฉันทำอย่างที่เขาพูดจริงจะไม่ว่าแต่นี่ฉันไม่ได้ทำ ทำไมไม่ฟังกันบ้าง ฉันพยายามเข้มแข็งให้ได้มากที่สุดแล้วขยับปากเพื่อพูดคำนี้ที่คิดจะพูดอีกแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
“มีนจะพูดครั้งสุดท้าย...มีนไม่ได้ขายตัว”
“เหรอ? ฮึ ๆ ๆ ถ้างั้นขอพิสูจน์หน่อยสิ อย่าเรียกเก็บเงินทีหลังล่ะ”
หมับ!
“คุณเกรย์ คุณเกรย์จะทำอะไร ยะ อย่านะ” ฉันห้ามเขาเสียงสั่นเพราะเขามองมาที่ฉันแล้วเริ่มปลดเข็มขัดของตัวเองออก
“ฮึ! เวลาอยู่ต่อหน้าแขกสะดีดสะดิ้งแบบนี้รึเปล่า หรือแล้วแต่แขกรีเควส ถ้างั้นแกล้งทำเป็นซิงหน่อยสิ...อยากแกล้งทำเป็นว่าได้เปิดซิงเธอว่ะ”
“ไอ้ทุเรศ! หยุดเดี๋ยวนี้นะคุณเกรย์!” ฉันด่าแล้วสั่งให้หยุดทั้งที่รู้ว่าคำพูดของตัวเองเป็นแค่เสียงลมผ่านหูเขา พอฉันพูดจบเขาก็รูดซิปกางเกงลง
“คุณเกรย์!” ฉันตะโกนชื่อเขาลั่นรถแล้วเบือนหน้าหนี หันไปหาประตูรถแล้วพยายามงัดที่เปิดให้มันเปิดออกทั้งที่รู้แก่ใจว่าไม่มีประโยชน์อะไรเลยแต่ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ต้องพาตัวเองออกไปจากรถให้ได้
แต่ถ้าเอื้อมมือไปกดปลดล็อครถของเขาล่ะมีนา?
ระหว่างที่พยายามเปิดประตูฉันก็ฉุกคิดขึ้นได้ ฉันไม่คุ้นกับรถหรูแบบนี้หรอกขนาดรถญี่ปุ่นยังไม่ค่อยคุ้นเลยว่าปุ่มปลดล็อคอยู่ตรงไหนแต่ถ้าไม่ใช้วิธีนี้ก็ออกไปไม่ได้ยังไงก็ต้องลองเสี่ยงทำดู
เอาว่ะมีนพยายามให้ถึงที่สุดจะได้ออกไปจากเหตุการณ์บ้า ๆ นี้สักที!
ฉันรวบรวมสติแล้วหันไปแต่...
“คุณเกรย์!”
แคว๊ก!
“กรี๊ด!” ใช่ค่ะฉันหันไปแต่ไม่ได้หันเอง เขากระชากไหล่ฉันให้หันไปต่างหาก ยังไม่ได้ตั้งตัวเขาก็ฉีกกระชากเสื้อผ้าฉันด้วยความรุนแรงตอนนี้ทำได้แค่พยายามดิ้นสู้ให้สุดชีวิตเพื่อที่เขาจะทำอะไรกับร่างกายของฉันไม่ได้
“คุณเกรย์ปล่อย! หยุดนะคุณเกรย์! หยุด!”
แคว๊ก!
ฉันทั้งดิ้นทั้งตะโกนแต่เขาก็ฉีกเสื้อผ้าฉันจนขาดวิ่น ดิ้นจนเสื้อผ้ารัดที่ผิวทำให้เจ็บเลยด้วยซ้ำแต่ความเจ็บไม่น่ากลัวเท่าการปล่อยให้เขาทำเรื่องทุเรศแบบนี้ต่อหรอก จะรัดจนบาดผิวก็ต้องสู้
“ปล่อย!” มีแค่ฉันที่ตะโกนลั่นรถอยู่คนเดียว เขาไม่พูดอะไรออกมาสักคำนอกจากดึงทึ้งเสื้อผ้าของฉันให้หลุดออกจากตัว ตอนแรกที่เขาปลดเข็มขัดกับรูดซิปฉันคิดว่าเขาแค่ขู่แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ถ้าฉันไม่สู้ฉันคงไม่พ้นถูกคนที่ฉันรักมานานข่มขืน
แคว๊ก!
“ฮื่อ ๆ ๆ ขอร้องอย่าทำแบบนี้กับมีน ฮื่อ ๆ ๆ” ฉันร้องไห้ออกมาจนได้แต่เขาก็ไม่หยุด เสื้อขาดจนหลุดออกจากตัวเหลือแค่เสื้อชั้นในซึ่งมันไม่ใช่เรื่องยากเขาก็แค่ดึงสายเสื้อลงมาที่ไหล่แล้วกระชากมันให้ลงมากองที่หน้าท้องทำให้ฉันต้องกอดอกห่อไหล่เอาไว้เพื่อบังหน้าอกให้พ้นสายตากับมือของเขา ถึงข้างนอกจะมืดสนิทจนทำให้ในรถมืดมากพอตัวแต่แสงจากหน้าจอกับคอนโซลก็ทำให้มองเห็นอะไรข้างในรถได้เกือบจะชัดเจน
“คุณเกรย์อย่า! ขอร้อง ฮื่อ ๆ ๆ” ฉันใช้สองมือปิดหน้าอกเอาไว้เขาก็ไม่ได้ทำอะไรกับส่วนนี้ต่อแต่เขาทำอย่างอื่นเพราะมือเขาขยับลงไปถอดกางเกงของฉันออกด้วยความรุนแรง เขาทำรุนแรงและกำลังจะดึงกางเกงลงจากสะโพกได้อยู่แล้วทำให้ฉันทนอยู่เฉยไม่ได้ต้องปล่อยมือจากหน้าอกเพื่อใช้มันผลักและดันเขาออกไปให้พ้นตัว
“คุณเกรย์หยุดเดียวนี้นะ!”
จ๊วบ~
“อื้อ!” ฉันร้องออกมาเสียงหลงกับครั้งแรกของชีวิตที่โดนดูดหน้าอก ฉันไม่คิดว่าการปล่อยมือให้เป็นอิสระจากหน้าอกเพื่อดันเขาออกไปให้พ้นตัวจะเป็นทางเลือกใหม่ให้เขาทำอะไรกับร่างกายของฉันง่ายขึ้น
จ๊วบ~
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ~
“อื้อ! อย่าทำ!” ฉันร้องดังลั่นรถ ไม่รู้สึกเสียวเลยสักนิด เขาหยาบคายแล้วก็ทำด้วยความไม่เต็มใจแบบนี้ใครจะรู้สึกอย่างอื่นได้ลงนอกจากความรู้สึกอดสูตัวเอง
“ปล่อยมีน! อย่าทำกับมีนแบบนี้นะคุณเกรย์!” ฉันดันตัวเขาออกแต่มันไม่ง่ายเลย เขาตัวใหญ่กว่าฉันตั้งเยอะ ใช้สองมือดันให้สุดแรงยังไงก็ไม่สำเร็จแต่ก็หยุดไม่ได้ ต่อให้แทบหมดแรงก็ต้องทำเพื่อหาทางเอาตัวรอด สมองฉันบอกแค่ให้ดิ้นและดันเขาออกให้พ้นตัวให้ได้เท่านั้นห้ามสนใจกับอะไรก็ตามที่กำลังสัมผัสร่างกายเด็ดขาด
“ปล่อย! โอ๊ย! ฮึก! ฮื่อ ๆ ๆ มีนเจ็บ~” ฉันพยายามทำทุกอย่างให้หลุดพ้นจากสัมผัสหยาบคายของเขาแต่ไม่นานทุกอย่างก็ถูกหยุดลงเพราะความเจ็บที่กลางร่างกาย ฉันพยายามหนีจนไม่รู้ตัวว่ากางเกงมันหลุดล่วงลงไปใต้สะโพกแล้ว ไม่รู้ตัวด้วยว่าเขาสอดมือเข้ามาในกางเกงชั้นในตอนไหนเพราะทุกอย่างมันเร็วมากรู้ตัวอีกทีก็มีนิ้วมือที่ไม่รู้ว่ากี่นิ้วสอดเข้ามาในร่างกายพร้อมกับความเจ็บปวดที่เหมือนร่างกายจะฉีกขาด
“ฮึ! ร้องเนียนดีว่ะ ตีบทแตกแบบนี้กับลูกค้าทุกคนรึเปล่าวะ?”
พั่บ!
“โอ๊ย!” ฉันอยากตะโกนด่าแต่ฉันทำอะไรมากไม่ได้เลย เขาเอานิ้วออกแล้วดันเข้ามาใหม่โดยที่ร่างกายฉันไม่พร้อม ยิ่งเขาขยับเข้ามารอบสองมันก็ยิ่งเจ็บและจุกจนไม่อยากขยับตัวทำได้แค่เอามือกุมท้องของตัวเองเอาไว้แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาด้วยความสงสารและสมเพชตัวเองจับใจ
“ฮึ! แกล้งร้องแบบนี้นาน ๆ ล่ะ อย่าเพิ่งครางแสดงความร่านแบบมืออาชีพ”
“โอ๊ย~ ปล่อยมีนเถอะคุณเกรย์~ ฮื่อ ๆ ๆ” ฉันร้องเพราะเขาดึงนิ้วออกแต่เขาไม่หยุดแค่นั้นเพราะเขาดึงกระชากฉันด้วยความรุนแรงให้ข้ามฝั่งไปนั่งบนตักเขา ฉันพยายามดิ้นอีกครั้งเพราะสภาพมันล่อแหลมมาก แล้วก็สัมผัสถึงตรงนั้นของเขาตอนที่พยายามดิ้นด้วยว่ามันตื่นและที่สำคัญมันอยู่ข้างนอกไม่ใช่ในกางเกง
จ๊วบ~
“โอ๊ย! มีนเจ็บ!” ฉันถูกดึงกระชากให้นั่งบนตักเขาได้สำเร็จพยายามจะปีนลงไปที่เดิมเขาก็ล็อคไหล่ไว้แล้วฝังหน้าลงมากัดที่ยอดอกเต็มแรงทำให้ฉันร้องออกมาเพราะเขากัดแรงมาก แรงจนฉันกลัวว่ามันจะขาดด้วยซ้ำ ยิ่งพยายามดิ้นรนเขาก็ยิ่งกัดทำให้ฉันต้องหยุดดิ้น
“ฮื่อ ๆ ๆ อย่าทำแบบนี้กับมีนเลยคุณเกรย์ มีนไม่ได้ทำแบบที่...”
สวบ!
“กรี๊ด!!!”
- ผู้เขียน
