Ep.7 คนไว้ใจร้ายที่สุด
829 คำ
Ep.7
“ไปเรียกวีนัสลงมาหากูหน่อย” ฟิลลิปส์เอ่ยขึ้นขณะที่กำลังถอดเสื้อสูทออกยื่นให้อดัมเอาไปเก็บเมื่อกลับมาถึงบ้าน หลังจากไปดินเนอร์กับว่าที่คู่หมั้นเรียบร้อยแล้ว
“คะ..ครับ” มือขวามาเฟียรับเสื้อสูทพร้อมกับพยักหน้ารับด้วยอาการประหม่าที่ไม่อาจซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยได้จนฟิลลิปส์รู้สึกผิดสังเกต ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไป เพราะคนที่เขาต้องการได้คำตอบไม่ใช่อดัม
“เอวา! เอวา! อยู่ในห้องรึเปล่า” เอวาสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงเรียกที่ดูตื่นตูมของอดัม เพราะความจริงเรื่องที่เธอเป็นคนพาวีนัสหนีไปใกล้ถูกเปิดเผยเข้ามาขึ้นทุกที
มือซ้ายสาวสูดลมหายเข้าใจเข้าปอดลึกๆ พยายามลบการก่อกวนที่เรียกว่า ‘ความหวาดกลัว’ ออกไปจากจิตใจ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเดินออกมาหาอดัม
“แกแน่ใจนะว่าจะบอกกับนายตรงๆ” เพราะรู้ดีว่าโทษของคนที่ขัดคำสั่งของเจ้านายหนุ่มเป็นอย่างไร จึงอดที่จะห่วงความปลอดภัยของเพื่อน(แอบ)รักไม่ได้ ถึงแม้เอวาจะเป็นมือซ้ายคนสนิทรองจากเขา แต่ฟิลลิปส์เลือดเย็นกว่าที่ใครจะคาดเดาการกระทำได้
“โกหกไปยังไงนายก็ต้องสืบเจออยู่ดี ยอมรับมันตั้งแต่แรกซะก็จบ ฉันกล้าทำกล้ารับอยู่แล้ว” เอวาไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจนัก ทว่าภายในใจกลับเริ่มรู้สึกสั่นไหวแปลกๆ ก่อนจะเดินนำหน้าอดัมไปที่ห้องทำงานของเจ้านายหนุ่ม
ก๊อก! ก๊อก!
“ขออนุญาตค่ะนาย” ไม่รอให้คนข้างในได้กล่าวคำอนุญาตกลับมา เอวาก็ถือวิสาสะเปิดประตูเดินเข้าไปทันที โดยมีอดัมตามหลังมาติดๆ
“....” ฟิลลิปส์ละสายตาจากจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้าแล้วปรายตามองลูกน้องทั้งสองคนด้วยความคับข้องใจ เมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่กำลังรอ “วีนัสอยู่ไหน”
“....” ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับจากมือซ้ายและมือขวาคนสนิท จึงเป็นเหตุให้เขาต้องเอ่ยถามอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม
ตุบ!!
“กูถามว่าวีนัสอยู่ไหน!!”
“....” เอวาสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อเจ้านายหนุ่มกระแทกเสียงถามพร้อมกับฟาดฝ่ามือหนาลงบนโต๊ะทำงานอย่างแรง ก่อนที่เธอจะตัดสินใจพูดความจริงออกไป “กลับเมืองไทยไปแล้วค่ะ!”
“พูดว่าอะไรนะ” สุ้มเสียงต่ำของฟิลลิปส์ทำเอาอดัมที่เป็นผู้ชายเสียวสันหลังวาบจนหัวใจแกร่งเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาเอี้ยวตัวเดินออกจากโต๊ะทำงานแล้วตรงเข้าไปหาเอวา “ใครพาวีนัสไป!!”
“อึก!” ใบหน้าคมสวยเชิดขึ้นเพดานเมื่อถูกมือหนาบีบปลายคางอย่างแรง ดวงตาคมฉายแววความดุดันจนความหวาดกลัวค่อยๆ เกาะกุมจิตใจ “วะ..วา..วาพาเธอหนีไปเองค่ะ..อึก!!”
“นายครับ ผมเป็นคนจัดการเรื่องตั๋วและไฟล์บินให้คุณวีเองครับ ไอ้วามันไม่เกี่ยว ถ้านายจะลงโทษก็มาลงที่ผมเถอะครับ” อดัมที่เห็นมาเฟียหนุ่มตั้งท่าจะเลื่อนมือจากปลายคางลงมาที่ลำคอรีบพูดแทรกขึ้น เขาไม่อยากให้เธอถูกคนที่รักทำร้ายจนเกิดเป็นปมแผลในใจ
“มึงคิดว่ากูโง่จนดูไม่ออกเหรอว่าทั้งหมดนี่มันเป็นความต้องการของใคร!!” ริมฝีปากหยักขยับพูดกับอดัม ทว่าสายตากลับจ้องมองเอวาไม่ยอมละไปไหน
ถึงแม้เขาจะไม่เคยมีความรักและไม่คิดที่จะมี แต่ก็ใช่ว่าจะดูไม่ออกกับความรู้สึกที่มือซ้ายคนสนิทมีให้ เพราะเหตุนี้ที่ผ่านมาเขาถึงได้พยายามไม่รุนแรงกับเธอทั้งคำพูดและการกระทำเพื่อเป็นการรักษาน้ำใจ ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือการ ‘ทรยศหักหลัง’
“ตะ..แต่ที่วาทำไปเพราะว่ามีเหตุผลของวานะ..อึก!” เอวาพยายามเค้นเสียงผ่านลำคอที่ถูกบีบรัดอย่างรุนแรง ส่งผลให้บางประโยคที่พรั่งพรูออกมาขาดหายไป
“อย่าพูดว่าเหตุผลของเธอคือการรักฉัน! เพราะมันคือการเห็นแก่ตัวต่างหาก!” เสียงแค่นหัวเราะดังลอดผ่านช่องว่างริมฝีปากออกมาหนึ่งที ก่อนที่เขาจะค่อยๆ คลายพันธนาการออกจากร่างกายเธอ
“ฉันยินดีด้วยที่เธอทำมิชชันคอมพลีสเอวา” ฟิลลิปส์ประชดประชันด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันแล้วชะงักไปครู่หนึ่ง “เพราะนอกจากเธอจะพรากวีนัสไปจากฉันแล้ว เธอยังพรากความไว้เนื้อเชื่อใจที่เคยมีไปจากฉันด้วย!”
เขากล่าวถ้อยคำเจ็บแสบทิ้งไว้เพียงแค่นั้น โดยเน้นเสียงหนักที่คำว่าเคยเพื่อย้ำเตือนกับอีกฝ่ายว่าหลังจากนี้จะไม่มีอีกแล้ว ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไปพร้อมกับเสียงปิดประตูที่ดังก้องแข่งกับเสียงสะอื้นไห้
- ผู้เขียน
