รถแล่นมาจอดหน้าคฤหาสน์ ซาฟลงจากรถ เมื่อเช้าเห็นคนขี้เซานอนหลับสบายเลยไม่อยากปลุก วันนี้เขาคิดถึงคนแสนงอนจนแทบไม่เป็นอันทำงาน หลายเรื่องทำเอาคิดไม่ตก ช่วงเวลานี้ขออยู่กับเธอให้นานที่สุด เพื่อซึมซับความสุข เข้ามาด้านในกลับต้องหยุดเท้าเมื่อเห็นแขกนั่งอยู่ตรงโซฟา
ชายหนุ่มตีหน้าเครียดขึ้น อลิเซียกำลังก้าวล้ำเข้ามาในชีวิตเขามากเกินไป ระหว่างเรายังไม่ได้ไปถึงไหนเสียด้วยซ้ำ ร่างสูงก้าวตรงไปหา
“มีอะไรหรือเปล่าครับมาหาผมถึงที่นี่?” ถามเสียงเครียด กังวลถึงผู้หญิงอีกคน เธอจะรู้หรือเปล่า
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันก็แค่... คิดถึงคุณ”
คำตอบทำเอาคนฟังชะงักเล็กน้อย ผู้หญิงแบบนี้เจอมานักต่อนัก จนเขาแทบไม่อยากเจออีก แต่เหมือนพระเจ้าไม่เป็นใจเอาเสียเลย
“คราวหน้าถ้าคุณหนูอลิเซียต้องการพบผมช่วยบอกผมล่วงหน้าด้วยนะครับ”
“ขอโทษนะคะที่ฉันไม่ได้บอกล่วงหน้า พอดีคุณพ่ออนุญาตฉันก็เลยมาโดยพลการน่ะค่ะ” อลิเซียแสร้งตีหน้
