รับน้อง
1342 คำ
"แอม" ส่วนฉันที่ตอบรุ่นพี่ไปส่งๆ เพราะเธอก็ไม่ได้อยากรู้จักหรือวุ่นวายกับรุ่นพี่พวกนี้อยู่แล้ว เลยไม่อยากจะสนใจสักนิด
"ยัยแอม พูดจากับรุ่นพี่ดีๆสิ" พลอยหันมาส่งเสียงดุกับเพื่อนสนิทที่พูดจาเสียงแข็งกระด้างจนไม่น่าฟัง แถมยังไม่มีหางเสียงอีกต่างหาก
"ฉันว่าฉันก็พูดดีแล้วไหมล่ะ พูดไม่ดีตรงไหนอ่ะ" เธอว่าเธอก็ยังไม่ได้พูดคำหยาบกับรุ่นพี่พวกนี้เลยสักคำนะ แล้วเธอผิดตรงไหนอ่ะ
"หึ! ยัยเด็กดื้อ" หืมม เมื่อกี้ฉันหูแว่วไปรึป่าวว่ะ ทำไมเหมือนฉันได้ยินพี่ดิวพูดว่าฉันเป็นยัยเด็กดื้อเลย หรือว่าฉันหูฝาดไปเองอ่ะ แต่ช่างเถอะ มันคงไม่มีไรหรอก
"งั้นพี่ไม่รบกวนแล้ว น้องๆกินข้าวกันต่อเถอะครับ" ไบรท์ที่ได้รู้ชื่อรุ่นน้องทั้งสามคนที่เขาสนใจแล้ว จึงไม่อยากรบกวนรุ่นน้องอีก จึงพาเพื่อนไปกินข้าวอีกโต๊ะซึ่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล
"ค่ะ/ค่ะ/ค่ะ" ก่อนที่สามสาวจะพากันนั่งลงเพื่อกินข้าว
"ยัยแอม! แกนี่นะ ฉันให้แกมานั่งจองโต๊ะกินข้าวแปปเดียวเอง แต่แกเสือกมาเขม่นกับรุ่นพี่ซะงั้น แกนี่มันจริงๆเลยนะ" พลอยเอ่ยเสียงดุและมองแอมตาขวาง
"แฮร่ แฮร่ แกก็อย่ามองฉันอย่างงั้นสิ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ แถมฉันไม่ได้เป็นคนผิดเองด้วยอ่ะ" พวกรุ่นพี่สองคนนั้นต่างหากที่เป็นคนผิด
"เหรอ/เหรอ แต่ยังไงแกก็เป็นรุ่นน้อง แกก็ควรพูดกับรุ่นพี่ดีๆหน่อยสิ แกเข้าใจที่ฉันพูดใช่ปะ" เพราะเธอเชื่อได้เลยที่ว่ารุ่นพี่พวกนั้นที่ไม่พอใจมันคงเกิดจากคำพูดของมันอย่างแน่นอน ไม่งั้นรุ่นพี่พวกนั้นไม่มองมันตาเขียวปั๊ดขนาดนั้นหรอก นี่ยังดีที่มีรุ่นพี่สามคนนั้นเข้ามาช่วย ไม่งั้นนะเธอไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะเป็นยังไง ยิ่งคนอย่างยัยแอมซะด้วยที่ไม่รู้จักยอมคน ป่านนี้มันคงเละเป็นหน้ากอง
"จ้าแม่ ลูกคนนี้เข้าใจแล้วจ้า" เห้อ! เดี๋ยวนี้ยัยพลอยบ่นฉันอย่างกับเป็นแม่ฉันเข้าไปทุกวัน
"ให้มันเข้าใจจริงเถอะแกน่ะ เผลอเป็นไม่ได้ ทั้งดื้อ ทั้งซน" เพราะมันนิสัยแบบนี้ไง ถึงไม่มีผู้ชายที่ไหนกล้าเข้ามาจีบมันสักที ทำตัวอย่างกับม้าดีดกะโหลกหนิ
"คิก คิก ถึงฉันก็จะดื้อจะซนขนาดไหน แต่ก็ยังเป็นยัยน่ารักของเพื่อนๆเหมือนเดิมน้าา ^-^" ฉันน่ะน่ารักที่สุดในบรรดาเพื่อนๆของพวกแกแล้ว
"น่ารักแต่หน้า แต่สันดานไม่ใช่จ้ะ" ยิ่งนิสัยและความซนของมันนี่ยิ่งแล้วใหญ่
"หุ้ยย! แรงง่ะ" ชิ! พวกแกอ่ะ
"ไม่ต้องมาพูดมาก กินข้าวไปเลยแกเนี่ย เดี๋ยวก็ต้องไปเข้ารับน้องต่อแล้ว" ป่านนี้พวกเธอยังกินข้าวไม่เสร็จเลย เวลาก็จะหมด
"จ้าแม่" ยัยนี่ก็สั่งเก่งจริงๆ เห้อ!
"แกก็ดุยัยแอมอย่างกับลูกคนหนึ่งเลยเนาะ ถ้าใครไม่รู้นะคงคิดว่ายัยแอมเป็นลูกแกแล้วนะเนี่ย" ดุอย่างกับเป็นแม่มันแหน่ะ
"บ้า! ถ้ายัยแอมเป็นลูกฉันนะ แล้วฉันไปมีผัวตอนไหนก่อนถามจริง" ที่เธอคอยดุคอยด่ามันถึงทุกวันนี้ก็เพราะความหวังดีทั้งนั้นแหละ เพราะเธอรู้ไงว่ามันตัวคนเดียว ไม่มีครอบครัว ตายายมันก็ไม่อยู่แล้ว
"ฮ่า ฮ่า นั่นดิวะ ทำไงลูกถึงโตได้ขนาดนี้" แค่คิดเล่นๆก็ขำ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
"แกก็คิดบ้าไปได้เนาะ เห้อ" นี่มันก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย สงสัยคงว่างมากสินะ แต่ว่ากินข้าวอยู่แล้วก็ขำ เดี๋ยวก็ได้ข้าวติดคอตายหรอก
"กินๆพวกแกเนี่ย อย่ามัวแต่ขำ เดี๋ยวเราจะไปเข้ารับน้องไม่ทันคนอื่นๆ เดี๋ยวก็โดนทำโทษหรอก" เพราะขนาดเมื่อเช้าคนที่เข้าสายยังโทษทำโทษเลย
"เห้อ! ฉันรู้สึกไม่อยากเข้ารับน้องเลยว่ะ โครตน่าเบื่อ" ได้แต่นั่งฟังรุ่นพี่บ่นอะไรหนักหนาก็รู้ ฟังไปฉันก็จะหลับ
"แกก็อย่าบ่นนักเลยยัยแอม รีบกินข้าวซะ" เราจะไม่เข้ารับน้องก็คงจะไม่ได้ เพราะมีรุ่นพี่คอยเดินเช็คชื่ออยู่ตลอด และก็คงจะไม่ผ่านกิจกรรม
"เออๆ" สงสัยคงต้องไปนั่งฟังรุ่นพี่บ่นอีกไม่นาน
Talk ดิว
"เห้ย! ไอดิว เมื่อกี้มึงพึมพำอะไรวะ เหมือนกูได้ยินเสียงมึงแว่วๆ" เรียวเอ่ยถามเพื่อนอย่างสงสัย เพราะเหมือนเขาได้ยินเสียงมันพูดอะไรสักอย่าง แต่มันไม่ชัด
"ไม่มีไรหรอก กูก็พึมพำของกูไปเรื่อยเปื่อย" อยู่ๆก็มาหูดีนะมึงไอ้เรียว
"เออๆ" เรียวที่เห็นว่าเพื่อนไม่ยอมพูดก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ก็เก็บความสงสัยไว้ในใจ
"บ่ายนี้เราต้องไปแนะนำตัวกับรุ่นน้องกันแล้วดิ ชักจะขี้เกียจว่ะ" ไบรท์เอ่ยเสียงออกมาเซ็งๆ
"มึงก็อย่าบ่นนักเลย กูขี้เกียจกว่ามึงอีกหลายเท่า" เขาที่ไม่ชอบการทำอะไรแบบนี้เลยสักนิด แต่เสือกโดนถูกเลือกให้มาเป็นเฮดว๊าก
"ทนๆเอาเว้ย แค่ไม่กี่เดือนก็เสร็จแล้ว" แต่ไม่รู้ว่าพวกเราจะทนกันได้ป่าว เห้อ!
"เออ/เออ" ก่อนที่พวกเราจะกินข้าวเสร็จและกลับไปดูการรับน้องต่อ
13.00 น.
@ลานเกียร์
"น้องๆครับ จัดแถวนั่งแยกชายหญิงกันนะครับและจัดแถวให้เป็นระเบียบครับ"เสียงรุ่นน้องปีสองสั่งเด็กปีหนึ่งให้เข้าแถวและจัดแถว
"เสร็จแล้วก็เงียบครับ เราจะเริ่มกิจกรรมรับน้องกันต่อแล้วนะครับ ส่วนบ่ายนี้เราจะมารู้จักกับพี่ว๊ากของเรากันนะครับ" ก่อนที่พี่ว๊ากจะเดินขึ้นมาแนะนำตัวเองกับน้องๆกันทีละคน
"สวัสดีครับ พี่ชื่อ ดิว เป็นเฮดว๊ากครับ" ดิวเอ่ยแนะนำตัวเองเป็นคนแรกและส่งสายตามองน้องอย่างนิ่งๆ จนมันดูน่ากลัวในสายตาน้องๆ
"สวัสดีครับ พี่ชื่อ ไบรท์ เป็นพี่ว๊ากครับ" ส่วนไบรท์ก็เอ่ยแนะนำตัวเองอย่างขี้เล่นและส่งรอยยิ้มหวานๆไปให้สาวๆ
"สวัสดีครับ พี่ชื่อ เรียว เป็นพี่ว๊ากครับ" ส่วนเรียวก็ไม่ต่างจากไบรท์มากนักเพราะก็ส่งยิ้มหล่อไปให้น้องๆเช่นกัน ก่อนที่พี่ว๊ากอีกสามคนที่เหลือจะขึ้นมาแนะนำตัวเอง
"ยัยหวาน ยัยแอม ฉันไม่คิดเลยนะว่ารุ่นพี่ที่เราเจอที่โรงอาหารจะเป็นพี่ว๊ากอ่ะ" คิดว่าจะเป็นคนอื่นที่เธอไม่รู้จักซะอีก
"เออดิ ฉันก็ไม่คิดเหมือนกัน แต่ดูเฮดว๊ากของเราจะดูโหดๆนะเว้ย เล่นทำหน้านิ่งมาเชียว แล้วการรับน้องของพวกเราจะราบรื่นหรอวะ ไม่พากันโดนลงโทษจนหัวคะมำใช่ไหม" หน้านิ่งๆโหดๆแบบนี้ โครตน่ากลัว
"คงไม่หรอกมั้งพวกแก พวกพี่เค้าคงไม่ใจจืดใจดำกับเราขนาดนั้นหรอกมั้ง" ถ้าเป็นรุ่นพี่คนอื่นๆน่ะนะ แต่ถ้าเป็นพี่เฮดว๊ากคงไม่แน่ ก็เล่นทำหน้านิ่งมาซะขนาดนั้น ไม่รู้ชีวิตนี้พี่เขาจะรู้จักคำว่ารอยยิ้มบ้างรึป่าว
"พี่ว๊ากที่เหลืออ่ะดูใจดี แต่พี่เฮดว๊ากของเราคงไม่ใช่ ไม่รู้จะหน้านิ่งไปไหน" ขนาดมองแค่นี้ก็ยังดูน่ากลัว
- ผู้เขียน
