นอนด้วยกันนะ
1350 คำ
"ถึงห้องแล้วนะยัยเด็กดื้อ ทีนี้เธอก็เข้าไปนอนพักได้แล้วนะ" ก่อนที่เขาจะค่อยๆวางเธอลงที่โซฟา
"ทำไมพี่ไม่ไปส่งหนูที่ห้องนอนล่ะคะ พี่ก็รู้ว่าหนูเดินไม่ไหว" ขนาดขึ้นห้องแค่นี้เธอยังต้องให้พี่เขามาส่งเธอเลย
"แต่มันไม่เหมาะสม เธอเป็นผู้หญิงนะ ส่วนพี่เป็นผู้ชาย" สำหรับเขาอาจจะไม่ถือ แต่ที่ผมทำแบบนี้ก็คือให้เกียรติเธอ
"ไม่เห็นจะเป็นไรเลยค่ะ หนูไม่ถือหรอก" แค่เข้าห้องนอนเอง เธอไม่ได้ถือสาหรือคิดเล็กคิดน้อยอะไรเลยสักนิด
"เห้อ! ฉันควรจะทำยังไงกับเด็กดื้ออย่างเธอดีนะ" ไม่รู้คนอื่นจะเคยเข้าห้องนอนเธอบ้างแล้วรึป่าว คิดแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา
"ก็ไม่ต้องทำไงนี่คะ พี่ก็แค่เดินประคองไปส่งหนูในห้องนอนก็พอ" ใจจริงอยากจะให้อุ้มไปส่งเธอเลยด้วยซ้ำ เธอก็ขี้เกียจเดิน แต่ก็ไม่กล้าพูด เพราะเกรงใจพี่เขาอยู่นิดๆ
"ก็ได้ แต่ต้องรับปากพี่ก่อนว่าจะไม่ให้ผู้ชายคนไหนเข้าห้องเธอสุ่มสี่สุ่มห้า นอกจากพี่ เข้าใจไหม" คนอื่นอย่าได้หวังเข้ามาอีกเลยต่อจากนี้ ส่วนอดีตก็ขอให้มันแล้วๆกันไป เขาขี้เกียจเอามาคิดให้หงุดหงิดหัวใจตัวเอง
"เข้าใจค่ะ" เธอก็ไม่เคยพาใครเข้ามาสักหน่อย พี่ก็เป็นคนแรกเลยนะ
"งั้นก็ดี เดี๋ยวพี่จะช่วยประคองไป" ก่อนที่ดิวจะเริ่มประคองคนเมาเดินไปส่งถึงห้องนอน จนสุดท้ายเขาก็ได้มาส่งคนเมาจนสำเร็จ
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ" ฉันที่ได้ล้มตัวนอนบนที่นอน ก็ได้แต่นอนแผ่อย่างสบายใจ
"งั้นพี่ไปก่อนนะ มันดึกมากแล้ว" นี่ก็ปาไปเป็นเที่ยงคืนแล้วมั้งกว่าจะส่งเด็กดื้อคนนี้เสร็จเนี่ย
หมับ!
"นอนกับหนูที่นี่ได้ไหมคะ หนูเหงา นี่มันก็ดึกมากแล้วด้วย" มือบางจับเสื้อยืดเอาไว้ทันจนตอนนี้มันยืดติดคามือเลย แล้วเธอว่าเธอก็จะไม่ยอมปล่อยง่ายๆด้วยถ้าพี่เขาไม่ตกลง
"ไม่ได้ เธอเป็นสาวเป็นแซ่จะมานอนกับผู้ชายได้ยังไง" ใครสั่งใครสอนเธอให้ทำตัวแบบนี้ว่ะ ไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวมั้งเลย
"ก็แค่นอนเฉยๆเองนี่คะ ไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อย" แค่นอนเฉยๆก็จะไม่ได้เลยหรอ ไม่เห็นมันจะผิดตรงไหนเลย
"เธอไว้ใจพี่ขนาดนั้นเลย ไม่กลัวพี่ลวนลามเธอบ้างหรอ" เขามันก็ผู้ชายคนหนึ่ง ที่มีความรู้สึกและความอยากเหมือนกัน ไม่ใช่พระอิฐพระปูน
"พี่ไม่ทำหนูหรอก หนูรู้" เธอว่าเธอไว้ใจพี่เขาได้นะ
"เธออย่าพึ่งไว้ใจพี่ขนาดนั้นเลยยัยเด็กดื้อ ผู้ชายทุกคนน่ะมีความต้องการนะ ซึ่งพี่ก็เหมือนกับผู้ชายคนอื่นๆ" ขนาดเขาเองยังไม่ไว้ใจตัวเองเลย เพราะฉะนั้นอย่ามาเชื่อใจเขาเลยจะดีกว่า
"แต่หนูเชื่อว่าพี่จะไม่ทำอะไรหนูหรอก" เธอคิดอย่างนั้นนะ
"งั้นเช้ามาเธออย่ามาโวยวายกับพี่ก็แล้วกัน" ซึ่งตอนนี้เธอเมา อาจจะคิดอะไรไม่ทัน แต่รอดูตอนเช้าเถอะ คงได้เห็นสีหน้าคนซีดเผือดแน่
"หนูไม่โวยวายหรอกหน่า พี่ก็ขึ้นเตียงมานอนกันได้แล้ว หนูเริ่มง่วงแล้วเนี่ย" เธอชักตาจะปิดแล้วนะ มัวแต่พากันชวนคุยอยู่ได้
"งั้นเธอก็เขยิบไปสิ พี่จะได้นอนได้" ก็ในเมื่อตัวเธอนอนแผ่เต็มเตียงอยู่แบบนี้ ผมจะนอนยังไงอ่ะ
"ได้ค่ะ งั้นพี่ก็นอนข้างๆหนูตรงนี้นะ" ก่อนที่เธอจะเขยิบตัวไปชิดขอบเตียงด้านหนึ่ง เพื่อเว้นว่างให้พี่เขาได้
"เธอแน่ใจนะว่าจะให้พี่นอนด้วยจริงๆ" เขาขอย้ำกับเธออีกสักครั้งหน่อยเถอะ
"แน่ใจค่ะ" แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีก
"หึ!" อยากจะเห็นหน้าเธอตอนเช้าซะจริงๆเลยว่าจะทำหน้ายังไง
"งั้นฝันดีนะคะ หนูนอนแล้ว" ก่อนที่เธอจะหลับตาแล้วนอนหลับสู่ห้วงนิทราไปจริงๆ
"ฝันดียัยเด็กดื้อ" เขาที่เห็นน้องหลับตานอนแล้ว จึงได้เตรียมตัวหลับตานอนบ้าง วันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวันล่ะ ขอหลับเอาแรงสักหน่อยก็แล้วกัน
10 นาทีต่อมา
พรึ่บ!!
แขนขาน้องเริ่มก้าวก่ายมาอยู่บนตัวผม สักพักก็นอนขยุกขยิกดิ้นไปมา ก่อนที่เธอจะนอนตะแคงหันหน้ามาหาผม เนื้อตัวก็เริ่มขยับมาใกล้ผมมากขึ้นจนหน้าอกนุ่มนิ่มมาติดแขนผมเลย สักพักก็เริ่มเอาแขนมากอดที่ลำตัวผมไว้ ส่วนขาก็เริ่มเอาขึ้นมาก่ายขาผมไว้ ให้ตายเถอะ! น้องคิดว่าผมเป็นหมอนข้างรึไงว่ะเนี่ย ถ้าให้ผมนอนอยู่แบบนี้ ความอดทนของผมคงต้องหมดแน่ๆ ผมรู้สึกว่าเด็กคนนี้อันตรายกับผมจริงๆ เห้อ! ก่อนที่ผมจะค่อยๆเอาแขนขาน้องออกจากตัวผมไป แล้วจับให้น้องนอนดีๆ
หมับ!
"ตาจ๋า ยายจ๋า หนูคิดถึงตากับยายจัง ตากับยายอย่าปล่อยให้หนูอยู่คนเดียวแบบนี้ได้ไหม หนูเหงามากเลย ฮึก!" ดิวที่เห็นน้องนอนละเมอจนร้องไห้ เขาก็รู้สึกตกใจไม่น้อย เพราะเขาไม่รู้เลยว่าครอบครัวของน้องเป็นยังไง แล้วเธออยู่กับใครบ้าง ก่อนที่เขาจะค่อยๆเช็ดน้ำตาให้น้องอย่างเบามือและล้มตัวนอนลงข้างๆ
เช้าวันต่อมา
"อื้มม ทำไมหมอนข้างวันนี้อุ่นๆจังแฮะ" ก่อนที่เธอจะเริ่มกอดหมอนข้างแน่นขึ้นโดยที่เธอยังไม่ได้เริ่มตาขึ้นมาดูเลยสักนิด
"หืมม แต่ทำไมหมอนข้างเรามันทรงแปลกๆว่ะ ดูแข็งๆใหญ่ๆจัง ปกติมันก็ไม่ใช่ขนาดนี้หนิ" เธอที่หัวเริ่มประมวลผลขึ้นมาได้ จึงค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น
"เห้ย! นี่ฉันมานอนอยู่กับพี่ดิวได้ยังไงเนี่ย ตายแล้ว ตายแล้ว ยัยแอมเอ้ย! แล้วต่อไปฉันจะทำยังไงดี จะมองหน้าพี่ดิวได้ยังไงว่ะเนี่ย เห้อ! แต่ตอนนี้กลับห้องก่อนดีกว่า จะให้ฉันอยู่สู้หน้าพี่ดิว ฉันก็คงจะไม่ไหว" โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองก็อยู่ห้องตัวเองนั่นแหละ แต่แค่ตัวเองเป็นคนชวนพี่เขามานอนด้วยก็แค่นั้นเอง
"จะไปไหนครับ ทำไมตื่นแล้วไม่ปลุกพี่" ดูยัยเด็กดื้อสิ พอตื่นขึ้นมาแล้วก็เป็นกระต่ายตื่นตูมเลย หึ!
"คือ...เอ่อ คือ.." เห้อ! ฉันจะบอกพี่ดิวว่ายังไงดีเนี่ย
"ทำไมครับ จะหนีพี่ไปไหนหรอ ที่นี่ก็ห้องตัวเองนะ" ทีอย่างนี้ล่ะมาอาย พอเมื่อคื่นบอกแล้วก็ไม่ฟัง
"เออ จริงด้วยว่ะ นี่ก็ห้องนอนเราเองนี่หว่า แล้วพี่มานอนกับหนูได้ยังไงอ่ะ ทำไมพี่ไม่ไปนอนห้องตัวเองล่ะ ห้องพี่ก็แค่อยู่ตรงข้ามกันแค่นี้เอง" ไม่รู้จะมานอนกับเธอทำไม ไอ้คนฉวยโอกาส เธอก็ลืมดูรอบห้องตัวเองไปเลย
"พี่ว่าจะไปอยู่แล้วแหละ แต่มีเด็กดื้อแถวนี้สิไม่ยอมให้พี่ไป แถมยังจะยืนกรานให้พี่นอนด้วยอีก" ซึ่งเด็กคนนั้นก็คือเธอ
"อ่ะ เอ่อ นะ..หนูหรอ หนูพูดอย่างงั้นจริงหรอ ไม่จริงอ่ะ" ทำไมเธอไม่เห็นจะจำได้เลย
"หึ! พี่อยากจะถ่ายคลิปไว้ให้เธอดูจริงๆ" ถ้าเธอได้เห็นตัวเองในคลิปนะ ไม่รู้เลยว่าเธอจะทำหน้ายังไง
- ผู้เขียน
