ของขวัญ
1372 คำ
"งะ..งั้นตอนนี้พี่ก็กลับห้องพี่ไปได้แล้วค่ะ หนูอยากจะนอนพักผ่อนต่อสักหน่อย" ขอไล่ๆไปก่อนก็แล้วกันนะ แล้วฉันคอยถอยตัวเองมาตั้งหลักใหม่
"หึ! ทีงี้ทำไมมาไล่พี่ล่ะยัยเด็กดื้อ พี่ก็อยากจะนอนพักผ่อนต่อสักหน่อยเหมือนกันนะ เมื่อคืนพี่ก็นอนไม่ค่อยหลับเลย เพราะเหมือนมีเด็กดื้อแถวนี้คอยแต่มาก่อกวนพี่อ่ะ" สีหน้าของน้องที่มันเริ่มซีดเซียวขึ้น มันช่างดูน่าตลกชะมัด
"ยังไงคะ หนูทำอะไร หนูป่าวทำอะไรพี่สักหน่อย พี่อย่ามาพูดอะไรมั่วๆนะ" เธอคงไม่บ้าพิเรนทร์ทำอะไรพี่เขาหรอกใช่ไหม
"ก็ไม่รู้สิ ก็สงสัยว่าเด็กดื้อแถวนี้คิดว่าพี่คงเป็นหมอนข้างล่ะมั้ง มากอดมาก่ายพี่อยู่นั่นแหละ พี่นอนไม่ค่อยจะสบายตัวเลย นอนกอดพี่เป็นปลิงเลยแหละ" กอดชนิดที่ว่าไม่มีอะไรมาแทรกกลางได้เลย
"บ้า! ไม่จริงอ่ะ หนูไม่ทำตัวแบบนั้นหรอกน่า" เธอว่าเธอเมาก็ไม่เคยไปทำตัวแบบนั้นกับใครนะ นี่ก็ไม่ใช่ว่าจะเคยเมาครั้งแรกสักหน่อย
"แน่ใจ" ช่างกล้าพูดนะยัยเด็กดื้อ หึ!
"อ่ะ..อื้อ นะ..หนูแน่ใจค่ะ" ใครใช้ให้แกมาติดอางกันตอนนี้เนี่ยยัยแอม เห้อ! เสียภาพพจน์หมด ดูหน้าพี่ดิวดิคงจะเชื่อเธออยู่หรอกมั้ง
"งั้นหรอ แต่พี่ว่าไม่นะ" ไม่เลยสักนิด ยิ่งเห็นน้องยิ่งลนลานยิ่งตลก
"พอเลยค่ะ พี่ดิวก็หยุดพูดได้แล้วค่ะ พี่จะมาถือสาอะไรกับคนเมาล่ะคะ" ปล่อยๆเธอไปไม่ได้เลยรึไง คิดจะต้อนให้เธอจนมุมให้ได้เลยสินะ ไอ้พี่รหัสใจร้าย เธอจำไม่ได้สักหน่อยว่าตอนเมาเธอทำอะไรบ้าง
"หึ! ก็เธอไม่ยอมรับตั้งแต่แรกเองหนิ" ยอมรับสภาพตัวเองตั้งแต่แรกก็จบแล้ว มัวแต่มานั่งเถียงไม่ตกฟากอยู่นั่นแหละ
"ชิ! ใครจะอยากยอมรับกัน เรื่องน่าอายแบบนั้นอ่ะ" ไม่รู้ตอนเมาเธอไปทำอะไรพี่เขามากกว่านั้นอีกรึป่าวก็ไม่รู้ เห้อ!
"มันก็ไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรขนาดนั้นหรอก เธอก็ไม่ต้องคิดมาก แต่ถ้าเมาแล้วก็อย่าไปทำกับใครแบบนี้ก็พอ มันอันตรายมากนะยัยเด็กดื้อ" เพราะถ้าเป็นคนอื่น น้องคงไม่อยู่รอดมาจนถึงวินาทีนี้หรอก
"แล้วถ้าเป็นกับพี่ หนูก็คงทำได้ใช่ไหมคะ" เธอจึงหันมายิ้มใส่พี่ดิวอย่างเจ้าเล่ห์
"ก็คงงั้นมั้ง อย่างน้อยๆพี่ก็ไว้ใจได้มากกว่าผู้ชายคนอื่นๆอ่ะ" แต่อย่าคิดที่จะทำเลยจะดีกว่า เพราะมันเหมือนมาท้าทายกับระบบพี่นะยัยเด็กดื้อ
"งั้นหนูก็ไว้ใจพี่ได้คนเดียวสินะคะ" เราสองคนจึงได้มองสบตากันอย่างสื่อความหมาย
"อื้ม" เขาจึงได้แต่ครางตอบรับน้องไปแค่นั้น ก่อนที่เธอจะสะบัดหน้าหนีผม แล้วตั้งท่าจะไล่ผมไปให้ได้
"งั้นพี่ก็กลับห้องตัวเองไปได้แล้วค่ะ หนูจะนอนพักผ่อนแล้ว" เธอจึงหันมาไล่พี่เขาอย่างไม่จริงจังนัก เพราะเธอรู้สึกเขินอายกับสายตาของพี่เขาต่างหาก
"หึ! ไล่พี่แบบนี้เลย" ดูแล้วน่ารักชะมัดเวลาเขินๆเนี่ย
"แบบนี้แหละค่ะ งั้นวันจันทร์เจอกันนะคะ" ก่อนที่เธอจะดึงตัวเขาแล้วลากเขาออกจากห้องไป
"เดี๋ยว! แล้ววันหยุดนี้เธอว่างไหม ไปทำธุระกับพี่หน่อยสิ" ผมที่ตอนนี้โดนน้องเนรเทศออกมานอกห้องแล้ว จึงหันมาถามน้องขึ้น
"หืมม ทำไมหนูต้องไปด้วยล่ะคะ พี่ก็ไปชวนเพื่อนๆพี่ไปสิ หนูไม่ไปด้วยหรอก" ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเธอสักหน่อย ทำไมเธอต้องไปให้เสียเวลาด้วย
"แล้วถ้าพี่เลี้ยงข้าวสักมื้อล่ะ จะไปไหม" ถ้าชวนไปดีๆไม่ชอบ ก็ต้องเอาข้าวมาล่อนี่แหละ
"แค่มื้อเดียวเองหรอค่ะ มันไม่พอหรอก" มื้อเดียวมันจะพออะไร มันต้องสักสองถึงสามมื้อ
"ยัยตะกละเอ้ย เธอนี่นะ" ได้คืบจะเอาศอกจริงๆ
"หุ้ยยย แล้วจะเลี้ยงอีกไหมล่ะคะ ไม่เลี้ยงก็ไม่ไป" จิ๊! เรียกเธอว่ายัยตะกละแล้วยังไงล่ะ ใครแคร์กัน ชิ!
"เลี้ยง" ยัยเด็กดื้อนี่ชักจะแสบจะดื้อขึ้นทุกวัน
"ก็แค่นั้น" ตอบตกลงแต่แรกก็จบแล้ว
"งั้นพรุ่งนี้เดี๋ยวพี่มารับเธอตอนแปดโมงนะ แล้วอย่าสายล่ะ" ผมจะมารอรับเธอที่หน้าหอนี่แหละ
"งั้นพี่ก็บอกหนูก่อนสิ ว่าจะพาไปไหน" จะพาไปไหนก็ยังไม่บอกเธอก่อนเลย
"ไม่ต้องถามมาก ถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้เองแหละ" ปล่อยให้สงสัยไปก่อนเถอะ
"จิ๊! มาทำให้อยากรู้แล้วก็จากไป" ไอ้คนนิสัยไม่ดี
"หึ! งั้นพี่ไปก่อนนะ" ก่อนที่ผมจะเดินออกจากหน้าห้องน้องไป
"ค่ะ" ฉันจึงได้แต่ยืนมองตามหลังพี่ดิวที่กำลังเดินเข้าลิฟต์ไป ก่อนที่เธอจะเดินกลับเข้าห้องมานอนพักผ่อนต่อ
เช้าวันอาทิตย์ 8.00 น.
Talk ดิว
ผมที่วันนี้จะพายัยเด็กดื้อไปซื้อของด้วยสักหน่อย จึงมาจอดรถรอรับเธอตั้งแต่ 7.50 น. ซึ่งตอนนี้ผมก็อยู่ที่หน้าหอพักของเธอ ก่อนที่จะถึงเวลานัดผมก็เห็นเธอเดินออกจากลิฟต์มาอย่างสบายใจ พร้อมเดินมุ่งหน้ามาที่รถของผมที่จอดรอเธออยู่
"อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ดิว วันนี้เราจะไปไหนกันดีคะ" ฉันที่มาตามเวลานัดเป้ะๆไม่ขาดไม่สายไม่เกินสักวินาทีเดียว คิก คิก
"ไปห้าง จะพาไปซื้อของสักหน่อย" ผมจะให้เธอไปช่วยเลือกซื้อของขวัญให้คุณแม่ เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของท่าน แล้วผมก็คิดจะกลับบ้านไปกินข้าวกับพวกท่านด้วย
"ซื้ออะไรหรอคะทำไมถึงต้องชวนหนูไปด้วยอ่ะ" ทั้งๆที่พี่เขาก็ไปคนเดียวก็ได้นี่หน่า จะเอาเธอติดสอยห้อยตามไปด้วยทำไมก็ไม่รู้ แถมเพื่อนตัวเองก็มีเถอะ
"ของขวัญให้แม่พี่" ผมอยากให้เธอมาช่วยเลือกของขวัญให้ท่านสักชิ้น
"อ้อ แล้วพี่เอาหนูไปด้วยทำไมคะ ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับหนูสักหน่อย" แม่ใครก็เลือกซื้อเอาเองสิ ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเธอสักนิดเลย
"แค่ให้มาช่วยเลือกให้หน่อยก็ไม่ได้เลยรึไง นี่ให้มาก็ไม่ได้ให้มาฟรีๆนะอย่าลืมยัยเด็กดื้อ" เขาอุตส่าห์จะเลี้ยงข้าวเธอเลยนะยัยเด็กดื้อ ยัยตะกละ
"ก็ได้ค่ะ ไปช่วยเลือกให้ก็ได้ แต่พี่จะซื้ออะไรให้แม่พี่ล่ะคะ แล้วด้วยเนื่องโอกาสอะไรคะ" เธอจะได้ช่วยเลือกซื้อให้ถูก
"วันเกิดท่านน่ะ" ท่านเกิดในวันนี้ ตอนนี้อายุท่านก็ 45 แล้ว
"แล้วพี่จะซื้ออะไรให้ท่านคะ หนูจะได้ช่วยเลือกซื้อให้ถูก" ไม่รู้พี่ดิวจะมีความคิดอะไรอยู่ในใจหรือป่าว
"ยังไม่รู้" ผมก็ยังไม่ได้คิดเอาไว้เลย
"ห้ะ!! นี่พี่ไม่ได้คิดอะไรไว้เลยหรอ บ้าป่ะเนี่ย" นี่คิดจะซื้อของขวัญให้คุณแม่เขาจริงปะเนี่ย ทำไมไม่เห็นคิดอะไรไว้บ้างเลย
"นี่เธอจะตกใจอะไร พี่ก็แค่ยังไม่ได้คิดไว้ กะว่าจะไปดูของจริงเอาเลยจะดีกว่า" เพราะผมว่าผมเห็นของจริงแล้วเลือกเลยมันจะไม่ดีกว่าหรอ
"อ้อค่ะ" แต่ปกติคนเราก็ต้องมีการวางแผนล่วงหน้าเอาไว้บ้างไหมล่ะ เห้อ!
- ผู้เขียน
