สองซ่านักล่าผี

เจ๊เขียว​ &​ เจ๊จิ๊ม

กลับมาที่ปัจจุบัน

หลังจากที่ทั้งสองสาวจัดเก็บทำความสะอาดบ้านเสร็จเรียบร้อยตะวันก็ตกดินเป็นที่เรียบร้อย หนูนาที่หิวข้าวอย่างกับจะกินช้างทั้งตัวได้เธอก็ทำท่าจะเดินเข้ามาหาแก้ว แต่ระหว่างที่เธอจะเดินเข้ามาหาแก้วที่จัดเก็บห้องนอนอยู่นั้น อยู่ๆหนูนาก็มีความรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรเข้ามากระทบร่างเธอ

วูบ…….

“ เอะ ทำไมอยู่ๆขนลุกว่ะ “ หนูนาเมื่อมีลมอะไรบางอย่างมาประทะที่ร่างบางของเธอ เธอก็หยุดนิ่งพร้อมกับเอามือลูบที่แขนของตัวเองพร้อมกับพูดออกมาเบาๆว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมอยู่ๆขนถึงได้ลุกแบบนี้

“ หนูนาเธอเป็นอะไร รึเปล่า “ แก้วที่เก็บของเสร็จพอดี เธอก็ออกมาแต่ก็ต้องงงเพราะหนูนาที่ยืนเอามือลูบแขนตัวเองอย่างกับว่าเป็นอะไร หนูนาที่ได้ยินเสียงของเพื่อนเรียกด้วยความหิวเธอก็เลยเดินเข้ามาหาเพื่อนทันที

“ แก้วเราหิวมากเลยอ๊ะ ฉันมาเราไปหาข้าวแถวๆนี้กินกันเถอะ “ หนูนาเมื่อเห็นเพื่อนออกมาจากห้องพอดี เธอก็เดินเเอามือลูบท้องเข้าหาแก้ว พร้อมกับทำหน้าตาน่ารักบอกกับเพื่อนว่าตัวเองหิว แก้วที่เห็นแบบนั้นเธอก็ยิ้มหวานส่ายหน้าอย่างนึกเอ็นดูเพื่อน จากนั้นทั้งสองก็ออกไปหาอะไรกินกัน เพราะแก้วก็หิวแล้วเหมือนกัน

ร้านก๋วยเตี๊ยวข้างทาง

“ ป้าจ๊ะเส้นเล็กสองจ๊ะ “ หนูนา เธอเดินเข้ามาสั่งก๋วยเต๊ยวที่ดูเหมือนว่าจะมีแค่ร้านเดียวเท่้านั้นที่อยู่ระแวกนี้ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ทั้งที่บ้านคนก็เยอะแต่กับไม่มีรถผุกผล่าน ส่วนร้านก๋วยเตี๊ยวนี้ก็เป็นหญิงวัยกลางคนกับสามี แก้วเธอนั่งรออยู่ที่โต๊ะเธอก็หันหน้ามองซ้าย มองขวา ไปเรื่อยเปื่อยตามประสาของเธอ

“ ได้สิ // หนูสองคนมาจากไหนกันทำไมพี่ไม่เคยเห็นหน้าเลยละจ๊ะ “ เจ๊เจ้าของร้านขายก๋วยเตี๊ยว เอ้ยถามหนูนาออกมาพร้อมกับยิ้มอย่างเป็นมิตร จากนั้นเธอก็หยิบเอาเส้นก๋วยเตี๊ยวกับชามมาเพื่อทำก๋วยเต๊ยวให้สองสาว หนูนาเมื่อโดนถามแบบนั้นเธอก็ส่งยิ้มหวานให้หญิงสาวเช่นเดียวกันก่อนจะตอบเธอออกมาว่า

“ สวัสดีจ๊ะพี่ หนูกับเพื่อนมาจากอีสานจ๊ะเราสองคนมาเรียนแล้วก็ว่าจะหาทำงานที่นี้จ๊ะ // ฝากเนื้อ ฝากตัวด้วยนะจ๊ะพี่ “ หนูนา เธอตอบเจ๊เจ้าของร้านก๋วยเต๊ยว อย่างเป็นมิตรแล้วก็สดใส เจ๊เจ้าของร้านเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอที่ลวกก๋วยเตี๊ยวอยู่ก็ส่งยิ้มตอบให้เธอตอบ เมื่อหนูนากับเจ้าของร้านก๋วยเตี๊ยวทำความรู้จักกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว หนูนาก็มานั่งเพื่อรอก๋วยเตี๊ยว

“ แก้วเป็นอะไรไป “ หนูนา ที่เพิ่งย่อนก้นลงเธอก็รู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก เพราะแก้วเงียบพร้อมกับสายตาของเธอที่มองตรงไปยังถนน ด้วยสายตาที่ดูหวาดกลัว

“ หนูนา หนูนา “

“ ก๋วยเต๊ยวมาแล้วจ๊ะ “ ระหว่างที่แก้วกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมาด้วยสีหน้าตื่นกลัวอยู่นั้น เจ๊เจ้าของวร้านก๋วยเตี๊ยวก็เดินถือชามก๋วยเตี๊ยวเข้ามาเสริฟ นั้นเลยทำให้แก้วกับหนูนาหันมาสนใจสิ่งที่เข้ามาใหม่

“ เอ้อ หนูสองคนชื่อะไรเหรอจ๊ะ แล้วว่าแต่พวกหนูพักอยู่ที่ไหนกัน “ ด้วยความที่ซอยนี้ ไม่ค่อยมีคนมาอยู่ แล้วบ้านแตา่ระหลังก็อยู่ห่างกัน จะมีแค่พวกขี้ยาเท่านั้นที่จะผ่านเส้นทางนี้เพราะมันเปลี่ยว นั้นเลยทำให้เจ๊เจ้าของร้านสงสัยว่าเด็กสาวหน้าตาดีสองคนนี้จะมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง ถ้าไม่ใช่เมียพวกขี้ยาเจ๊ก็เลยไม่เชื่อ หนูนา

“ หนูชื่อหนูนา ส่วนนี้แก้วคะ เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้วเราสองคนก็พักอยู่ที่บ้านหัวโค้งนู่นอ๊ะคะ “ หนูนา เธอยิ้มหวานพร้อมกับแนะนำตัวเองแล้วก็แนะนำเพื่อน แก้วเธอก็ไหว้หญิงตรงหน้าอย่างมีมารยาท แต่ดูเหมือน ว่าเจ๊เจ้าของร้านก๋วยเตี๊ยว หน้าตาของเธอตอนนี้ดูตื่นตกใจเป็นอย่างมาก แก้วที่เห็นแบบนั้นเธอก็รู้สึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นแค่เธอได้ยินว่าเราสองคนพักที่ ทำไมต้องทำหน้าตาตื่นกลัวแบบนั้น

“ เอ้อ เจ๊คะ เจ๊ เจ๊ เจ๊เป็นอะไรไปคะ “ แก้วที่เห็นเจ๊เจ้าของร้านก๋วยเตี๊ยวอยู่ๆเธอก็เงียบไป แก้วก็เลยเรียกเจ๊คนนั้นอยู่นาน เจ๊เจ้าของร้านที่โดนเรียกย้ำๆเธอก็ตกใจจนสะดุ้งอย่างได้สติ แล้วก็ทำท่าจะพูดอะไรออกมา

“ นี้หนูสองคนไม่รู้เหรอว่า…..”

“ ว่าอะไร “ ระหว่างที่เจ๊เจ้าของร้านก๋วยเตี๊ยวกำลังจะ พูดกับแก้วแล้วก็หนูนา อยู่ๆเจ๊เจ้าของบ้านเช่าที่แก้วกับหนูนาเช่าอยู่ก็เดินเข้ามา พร้อมกับพูดกับเจ๊ร้านก๋วยเตี๊ยวด้วยน้ำเสียงพร้อมกับสายตาที่ดุดัน เจ๊ร้านก๋วยเตี๊ยวเมื่อเห็นเจ๊เขียวเจ้าของบ้านที่หนูนากับแก้วเช่าอยู่ เธอก็ทำท่าหวาดกลัวแล้วก็พูดโบกไม้ อย่างกับว่าเรื่องที่เธอพูดเมื่อกี่ไม่ได้มีเรื่องอะไร จากนั้นเธอก็รีบหนีหน้าของเจ๊เจ้าของบ้าน แก้วกับหนูนา มองหน้าเจ๊เจ้าของบ้านที่เธอเช่าอยู่ด้วยสายตาแปลกประหลาดใจ เพราะตอนที่เธอเมื่อตอนเช้าป้าเขียวไม่ได้มีท่าทีแบบนี้ นั้นเลยทำให้ทั้งสองคนรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก เจ๊เขียวเธอมองหน้าหนูนา กับแก้วแป๊บเดียวจากนั้นป้าแกก็เดินหนีออกมาโดยที่ไม่พูดหรือว่ามองเธออีกครั้ง การกระทำของเจ๊เขียวทำเอาหนูนากับแก้วสงสัยเป้นอย่างมากว่าเกิดอะไรขึ้น

“ แก้วเธอคิดว่ายังไง “ หนูนา หันมาถามเพื่อนอย่างอยากรู้ว่าแก้วมีความคิดยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น แก้วที่รู้และก็เห็นอยู่แล้วว่ามีเกิดอะไรขึ้น เพราะตั้งแต่ก้าวขามาเยียบซอยนี้ เธอเห็นอะไรบางอย่างที่ไม่มีชีวิตอยู่ที่นี้เลย แต่เพราะหนูนากับเธอไม่มีเงินเพื่อที่จะไปเช่าบ้านดีๆเธอก็เลยเงียบหน้าจะดีกว่า แล้วอีกอย่างหนูนาเคยบอกกับเธอตั้งแต่ทั้งคู่กลับมาจากความตายว่า ห้ามแก้ว ทัก มหรือว่า พูดกับสิ่งที่มองไม่เห็นเด็ดขาด นั้นเลยทำให้แก้วแกล้งที่จะไม่รู้และก็แกล้งไม่เห็นทำตัวปกติ แต่บางทีเธอก็เผลอตัวไปบ้างด้วยความที่บางวิญญาณสภาพน่าสยดสยองแก้วก็มีบางทีที่เผลอตัว แต่เคราะห์ดีที่มีหนูนาคอยดึงสติเอาไว้ก็เลยไม่คอยเป็นเรื่องเท่าไหร่

“ อย่าถามเลย เธอก็รู้ว่าเรื่องอะไร “ ซูด…… แก้วเมื่อโดนเพื่อนถามแบบนั้นเธอก็แกล้งไม่สนใจพร้อมกับดูดเส้นก๋วยเตี๊ยวเข้าปากไปหนูนาที่ได้ยินแบบนั้น เธอก็มองเพื่อนอย่างรู้กันจากนั้นเธอก็ทำหน้าเหนื่อยหน่าย ก่อนจะดูดเส้นก๋วยเตี๊ยวเข้าปากตามเพื่อนไป

ซูด…….

“ เอ้อ นั้นสินะไม่หน้าถามเลย “ หนูนา เมื่อได้ยินที่เพื่อนบอกบวกกับท่าทางของเพื่อนที่ไม่ปกติตั้งแต่เข้ามาเยียบที่นี้แล้ว หนูนาก็เลยเข้าใจ จากนั้นทั้งคู่ก็กินก๋วยเตี๊ยวไปอย่างเงียบๆเพราะทั้งคู่หิวมาก โดยที่มีสายตาของเจ๊เจ้าของร้านก๋วยเตี๊ยวกับสามีมองทั้งคู่ด้วยสายตาที่หวาดกลัวแทน

“ พี่ว่าเด็กสองคนนี้จะอยู่ที่นี้ได้กี่วัน “ เจ๊จิ๊ม เจ้าของร้านก๋วยเตี๊ยวหันมาถามสามีเสียงเบาอย่างอยากรู้ว่า หนูนากับแก้ววจะอยู่ที่บ้านนี้ได้กี่วัน เพราะที่ผ่านมาไม่ว่าใครที่มาอยู่ที่นี้ ไม่ตาย ก็สติหลุดเป็นบ้าไป

“ กูว่าไม่เกิน อาทิตย์เชื่อกูเถอะ” สามีของเจ๊จิ๊ม พูดออกมาเสียงเบาจากนั้นทั้งคู่ก็มองสองเพื่อนรักที่นั่งกินก๋วยเตี๊ยวไปด้วยสายตาที่สงสารแต่ไม่รู้จะช่วยยังไง เพราะเจ๊เขียวไม่ว่าใครต่างก็รู้ว่าแกเล่นของ คนแถวนี้ต่างก็กลัวแกกันทั้งนั้น กลัวว่าแกจะปล่อยของหรือว่าปล่อยผีออกมาหักคอ

“ สงสารเนอะพี่ ยังเด็กอยู่เลย “ เจ๊จิ๊ม พูดออกมาด้วยความรู้สึกเวทนาเด็กสาวทั้งสองคนเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงเพราะเธอก็ไม่มีที่ไปเหมือนกัน