บทนำ
480 คำ
บางทีโชคชะตาก็เล่นตลกเกินไป….
“ฉันหิวน้ำ”
“……”
“วา…ฉันหิวน้ำ” เขาเอ่ยประโยคเดิมอีกครั้ง คราวนี้พูดเสียงดังกว่าเดิมจนทำให้ห้องแต่งตัวตกอยู่ในความเงียบ ทุกสายตาจับจ้องมาที่ผม เพราะคุณไฟ….หรือคุณอัคนี อัศวภักดีเรียกชื่อผม
ผมชื่อวา….วาริช ที่แปลว่าสายน้ำ
“ครับ รอสักครู่นะครับ” ผมบอกเขาเสียงแผ่ว ยอมผละจากงานตรงหน้า เพื่อไปซื้อน้ำให้คุณเขา
ทำไมผมต้องทำน่ะหรือ? ก็เพราะว่ามันคือหน้าที่ยังไงล่ะ ผมมีหน้าที่ดูแลคุณอัคนี ดาราหนุ่มผู้โด่งดังแห่งยุค ผู้ที่เป็นดั่งดาวค้างฟ้า ไม่มีวันดับง่าย ๆ ผมต้องทำทุกอย่างที่เขาต้องการ ดูแลทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเขา นั่นคือหน้าที่ของผม
ถ้าเขาบอกว่าหิว ต่อให้เราอยู่กลางป่า ผมก็ต้องหาอาหารมาให้เขากินให้ได้ ถ้าเขาบอกว่าร้อน ผมก็ต้องหาร่มมากาง หาพัดมาคอยปัดเป่าให้เขาคลายร้อนและถ้าหากว่าเขากระหายน้ำ ต่อให้ผมกำลังทำหน้าที่ส่วนอื่นอยู่ แม้ว่ามันจะเกี่ยวข้องกับเขาโดยตรงก็ตาม ผมต้องรีบวางมือแล้วออกไปซื้อให้เขาทันที
นั่นคือหน้าที่ผม เขาสั่งอะไรผมก็ต้องทำ เขาต้องการสิ่งไหน ผมก็ต้องหามาให้ได้….
ผมรีบออกไปซื้อน้ำเปล่าที่ร้านสะดวกซื้อใกล้สตูดิโอด้วยความไวแสง หน้าร้อนของประเทศไทยนี่นรกดี ๆ นี่เองขนาดออกไปซื้อของแป๊บเดียว กลับมาผมก็ถึงกับเหงื่อท่วมตัวแล้ว ตามลำคอและแผ่นหลังเหนอะหนะ รู้สึกไม่สบายตัวอย่างบอกไม่ถูก
“ได้แล้วครับ” พอกลับเข้ามาในห้องแต่งตัว ผมรีบกุลีกุจอเปิดฝาน้ำเปล่าใส่หลอดแล้วยื่นให้คุณเขา คุณไฟเป็นคนใจร้อน เขาใจร้อนดั่งชื่อของเขานั่นแหละ เขาคงไม่พอใจแน่ หากผมทำอะไรชักช้าไม่ทันใจ
“ฉันไม่ได้บอกเหรอนายเหรอว่าอยากกินน้ำอัดลม”
“ครับ?”
“ไปซื้อมาใหม่ซะ ฉันอยากกินน้ำอัดลม”
“…..”
“เอ่อ….ไม่เป็นไรนะคะ พอดีพี่จะออกไปซื้อของที่หน้าสตูฯพอดี เดี๋ยวพี่จะซื้อน้ำอัดลมเย็น ๆ เข้ามาให้ด้วยนะคะ” หนึ่งในทีมงานรีบพูดขึ้น หลังคุณไฟจะให้ผมออกไปซื้อน้ำอัดลมมาให้เขา
“ไม่ต้องหรอกครับ วาเขามีหน้าที่นี้ก็ต้องไปซื้อ อีกอย่างเขารู้ด้วยว่าผมต้องการน้ำอัดลมแบบไหน….” คุณอัคนีเอ่ยปฏิเสธความหวังดีของพี่ทีมงานด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ก่อนที่เขาจะหันมาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างออกไป
“ไปสิ…ไปซื้อมาให้ฉันใหม่”
“ได้ครับ….คุณไฟ”
- ผู้เขียน
