แสงแรกวันใหม่สาดส่องร่างเปลือยเปล่าบนเตียงขยับกายลุกนั่งทอดสายตาเหม่อมอง ลมหายใจถูกถอนออกมาเฮือกใหญ่ แล้วเบนมาทางร่างงามกำลังหลับใหลอย่างเงียบเชียบ มือเอื้อมหมายจับไหล่มนแต่กลับชะงักค้าง แววตาหม่นลงชั่วครู่ข่มใจสะบัดผ้าห่มหย่อนเท้าลงจากเตียง ยืนขึ้นก้าวยาวถึงประตูเชื่อม ตอนนี้เหตุใดหัวใจถึงเจ็บปวดไม่เข้าใจตัวเองแช่นกัน
คนแสร้งหลับขอบตาร้อนกัดริมฝีปากแน่นจนห่อเลือด ไม่มีคำปลอบประโลม เมินไม่สนใจ ทำเหมือนเธอเป็นเพียงอากาศธาตุเท่านั้น หัวใจดวงนี้ชาหนึบวาดฝันเอาไว้สวยงามแต่มันกลับพังทลายลง ทุกอย่างที่ทำไม่สามารถลบล้างความผิดอันแสนใหญ่หลวงได้ เตรียมใจไว้บางทีเขาอาจคิดทำร้ายกันแต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่คาดไว้ เมื่อเกิดขึ้นหัวใจจึงยอมรับไม่ได้เลย ยากกว่าสิ่งใดคือคือการที่คนที่ตัวเองรักทำร้ายกันแต่มันกลับไม่เกลียดเขาเลย
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นร่างสูงเหลียวมองขณะกลังผูกเนคไทหน้ากระจก ก่อนสาวเท
