“พี่พลไม่ได้ฆ่าพี่ฝันนะคะ” น้ำอิงโพล่งขึ้นทันทีซึ่งตะวันก็รู้อยู่แล้วว่าเดี๋ยวคนข้างๆเขาก็ต้องเถียงขึ้นมา
“ไม่ใช่พี่เธอแล้วจะใครย่ะ ยัยน้องสาวฆาตกร” โรสเอ่ยขึ้นก่อนจะยกยิ้มมุมปากใส่น้ำอิง
“ถ้าใช่พี่พลจริงๆคุณก็พาตำรวจไปจับพี่พลเลยสิค่ะ พี่พลไม่เคยหนีไปไหนเขาไม่เคยกลัวสักครั้งที่เดินไปให้ปากคำใครกันแน่ค่ะที่กลัวจนต้องโยนความผิดให้พี่ชายฉัน ใครกันแน่ที่พยายามจะหาแพะมารับผิดแทนตัวเอง” น้ำอิงเอ่ยขึ้นทำให้ทั้งโต๊ะหน้าเสียไปทันที ตะวันที่นั่งเงียบอยู่นานกัดฟันกร๊อดจนน้ำอิงได้ยินเธอหันไปมองเขาก็เห็นสายตาเชือดเฉือนจ้องมองไปทางโรส
“เรื่องในครอบครัวฉันไม่เกี่ยวกับเธอเงียบปากเธอไปซะ” ตะวันเอ่ยบอกโรสทำให้คุณหญิงกนกนุชโมโหจนควันออกหู มือเรียวทั้งสองข้างของโรสกำเข้าหากันแน่นที่ตะวันพูดจาไม่ให้เกียรติเธอเลยเขาว่าเธอต่อหน้าผู้หญิงอีกคนว่าเธอต่อหน้าแม่บ้านทั้งบ้านที่ยืนอยู่
“แกไม่มีสิทธิ์ไปว่าหนูโรส
