EP04 Action! (1)
1649 คำ
EP04 Action! (1)
Zup zip sup’ tar!
เหงาจังเลยค่ะลูกเพจ ช่วงนี้ไม่มีเรื่องให้เผือกเลยในแท็ก #วันนี้วาเลนเดตกับใคร ก็เงียบมาเป็นสัปดาห์แล้ว น้องวาเลนของเราไม่ออกไปแซ่บเลยมีตัวจริงแล้วหรือว่ายังไงกันน้าาา
Comments
xxx: จริง ชีเงียบแปลกๆ
xxx: รับหนังเรื่องใหม่แล้วคงไม่อยากมีข่าวมั้ง
xxx: แอบแซ่บอยู่หรือเปล่า
xxx: เอาเวลาสนใจเรื่องชาวบ้านไปทำอย่างอื่นเถอะค่ะ
xxx: ไม่รู้จะมีใครเชื่อมั้ยแต่ชั้นเห็นนางขึ้นคอนโดกับผู้ชายอยู่นะ
xxx: เงียบๆ แบบนี้น่ากลัว ไม่ใช่โผล่มาอีกทีประกาศท้องนะชียิ่งแรดๆ อยู่ด้วย
xxx: พูดมั่วระวังโดนฟ้องนะคะ
xxx: อิเพจนี้เป็นไรกับลูกกูมากมั้ย!
xxx: เงียบก็ด่ามีข่าวก็ด่า คุณพี่จะเอายังไงกับลูกหนูค๊าาา
xxx: เงียบจริง ใครเจอน้องฝากไปบอกด้วยว่ามัมหมีคิดถึงแล้วมาอัพไอจีหน่อย TT
วันต่อมา...
Valen’ s Part
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวอย่างแรงรู้ตัวทันทีเลยว่าอาการแฮงก์เล่นงานเข้าให้แล้วไม่แปลกที่จะแฮงก์หนักเพราะเมื่อคืนฉันจำได้ว่าตัวเองเมาจนภาพตัดเลย ภาพสุดท้ายที่จำได้คือ...
บะ บ้าน่า ทำไมภาพสุดท้ายในหัวฉันถึงได้เป็นหน้าของอิตาคุณเคไปได้นะ เมาขนาดนั้นเพื่อนฉันน่าจะแบกฉันกลับไปค้างที่คอนโดใครสักคนสิแต่ทำไมตอนนี้ฉันถึงมาอยู่ที่...ห้องของตัวเองได้เนี่ย?
เริ่มรู้สึกแปลกๆ จนฉันรู้สึกตื่นขึ้นเต็มตากวาดสายตามองไปทั่วห้องจนเห็นว่าฉันไม่ได้นอนอยู่บนเตียงคนเดียวเพราะสิ่งที่ฉันกำลังนอนทับอยู่ตอนนี้น่ะไม่ใช่หมอนแต่เป็น...
“พะ พี่ขุน!!”
เจ้าของคอนโดหรูที่ฉันมาขออาศัยอยู่ด้วยชั่วคราวนอนเปลือยท่อนบนอยู่ข้างๆ ในห้องนอนของฉันโดยก่อนหน้านี้ฉันนอนทับอยู่บนอกของเขา...
ได้ยังไงกัน!
เขามาอยู่ในห้องของฉันได้ยังไงกัน!
“พี่ขุน! ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“อือ อย่ากวน!”
คนตัวสูงปัดมือฉันออกก่อนจะพลิกตัวหันหน้าไปอีกฝั่งแล้วนอนต่อไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไรกับการที่มานอนอยู่ในห้องของฉันเลยสักนิด
“พี่ขุน! ตื่นมาคุยกันก่อนพี่มานอนในห้องวาได้ยังไง ตื่นๆๆ”
ฉันทั้งเขย่าตัวทั้งทุบพยายามปลุกคนขี้เซาให้ตื่นขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่องจนในที่สุดเขาก็ยอมลุกขึ้นมาจากเตียงสักที
“วุ่นวายอะไรแต่เช้าวะ เมื่อคืนกว่าจะได้นอนเธอทำพี่หมดแรงเลยนะ”
หมดแรง?
ฉะ ฉันทำอะไรถึงได้ทำให้เขาหมดแรงกัน ดูจากสภาพแล้วทั้งฉันและเขาต่างก็อยู่ในสภาพล่อแหลม ฉันใส่ชุดนอนที่ไม่น่าจะใช่ชุดที่ฉันเปลี่ยนเองแน่ๆ ส่วนขุนเขาตอนนี้เปลือยท่อนบนโชว์แผงอกและมัดกล้ามเนื้อไม่รู้ว่าท่อนล่างที่อยู่ใต้ผ้าห่มนั้นเขาใส่อะไรด้วยมั้ย
อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนเรา...
“มะ หมายความว่าไงคะเมื่อคืนระหว่างเรามีอะไรเกิดขึ้น...อย่างงั้นเหรอ?”
ป็อก!
“เด็กลามก คิดอะไรของเธอ”
“ก็พี่บอกว่าหมดแรงแถมพี่ยัง...” ฉันยกมือขึ้นลูบหน้าผากตรงที่ถูกเขาดีดเรียกสติพร้อมกับชี้ไปตัวเขาที่ไม่ได้อยู่ในสภาพปกติ นึกขึ้นได้ว่ากำลังนั่งมองเขาเปลือยอยู่จึงรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
“เธออ้วกใส่พี่แล้วก็ร้องไห้ไม่ยอมให้พี่กลับห้อง งอแงจะนอนกอดพี่ทั้งคืน”
“ฮ่าๆ อย่ามาอำหน่อยเลยค่ะวาจะไปทำอย่างนั้นทำไม”
“ไม่เชื่อ?”
ฉันพยักหน้าหงึกหงักไม่กล้ายอมรับว่าตัวเองทำแบบนั้นจริงๆ น่าอายจะแย่เมาแล้วไปอ้อนเขาแบบนั้นได้ยังไงกัน
พอเห็นว่าฉันไม่เชื่อขุนเขาก็เอื้อมมือไปหยิบมือถือที่วางอยู่ข้างเตียงมาเปิดวิดีโอที่เขาอัดไว้มาให้ฉันดูเพื่อยืนยันในสิ่งที่เขาพูด
ว่ามันเป็น...
‘พี่ขุนอยู่กับน้องวานะ อย่าทิ้งน้องวา ฮึก’
‘กอดกันนะคะ นอนกอดกันนะ’
ความจริง!
วิดีโอแค่ไม่กี่วิแต่อัดความน่าอับอายของฉันไว้ให้อายไปได้อีกหลายวันเลยล่ะ ทำอะไรลงไปเนี่ยวาเลน TOT
“พี่อัดไว้กลัวตื่นมาแล้วเธอไม่เชื่อ พี่ไม่ได้จะล่วงเกินหรือทำอะไรอย่างที่เธอคิดหรอกนะ”
“ขะ ขอโทษค่ะ วาเมา”
ฉันก้มหน้าขอโทษยอมรับผิด ทั้งงอแงทั้งอ้วกใส่เขาไม่โดนเขาไล่ออกจากห้องก็ดีแค่ไหนแล้ว
“คราวหลังก็อย่าไปเมาจนไม่รู้เรื่องแบบนี้อีก เธอเป็นผู้หญิงมันอันตราย”
หลังจากนั้นก็โดนเขาบ่นไปอีกชุดใหญ่จะเถียงก็ไม่ได้เพราะผิดจริงแต่เมื่อคืนที่ฉันกล้าทิ้งตัวขนาดนั้นก็เพราะอยู่กับเพื่อนที่สนิททั้งนั้นถึงเขาไม่ไปรับยังไงเพื่อนฉันก็ดูแลได้อยู่ดี เขาจะพาตัวเองไปลำบากทำไมก็ไม่รู้
แอบบ่นเขาไปอย่างนั้นแต่ลึกๆ แล้วก็ยังรู้สึกขอบคุณเขาอยู่ดี ความจริงเขาไม่ต้องดูแลฉันถึงขนาดนี้ก็ได้ เหมือนการที่ฉันมาอยู่ที่นี่เป็นการเพิ่มภาระให้เขาเลย
แต่ถามว่าจะย้ายออกไปมั้ย ก็คงต้องตอบว่า...ไม่!
“เรื่องกลับดึกเห็นว่าเป็นความผิดครั้งแรกพี่จะยังไม่ฟ้องอาเจษแต่ถ้ามีครั้งต่อไปคงไม่ใจดีแบบนี้แล้วนะ”
“ขอบคุณค่ะ”
ฉันก้มหน้ายอมรับผิดจนกระทั่งคนตัวสูงลุกจากเตียงเดินออกจากห้องไป แต่ก่อนจะพ้นเขตประตูเขาก็ยังไม่วายหันมาทิ้งระเบิดไว้ให้ฉันอีกลูกใหญ่
“อ้อ เมื่อคืนเธอจูบพี่ด้วยนะ”
“ค คะ?”
“ปากแตกเลยดูดิ :P”
R.I.P Valen...
หลังจากนี้งดฉันจะแอลกอฮอล์จะไม่ดื่มให้ตัวเองเมาแล้วทำเรื่องน่าอายแบบนี้อีกแล้ว!! TOT
.
.
หลังจากที่เมาจนเกิดเรื่องวันนั้นฉันก็หลบหน้าขุนเขามาตลอดเพราะอายเกินกว่าจะสู้หน้าเขาได้โชคดีที่เขาเองก็ยุ่งกับการเตรียมถ่ายทำหนังที่ตอนนี้เริ่มเปิดกล้องไปแล้วเรียบร้อยทำให้วันนี้ฉันไม่สามารถหลบหน้าเขาได้อีกต่อไปเพราะต้องเข้าฉากถ่ายทำ
“คัท! ผ่านครับ”
เสียงคุณเคผู้กำกับสั่งคัทฉากของฉันที่ถ่ายทำกันมาสี่เทคแล้วในที่สุดก็ผ่านสักที
ความจริงก็ผ่านตั้งแต่เทคแรกแล้วล่ะแต่คุณเคเขาบอกว่าอยากได้ซีนที่ดีที่สุดก็เลยลองหลายๆ เทคตอนนี้คงได้ซีนที่ชอบแล้วมั้ง
จบซีนนี้ฉันก็ได้พักพอดี ก่อนไปพักฉันก็เหลือบไปมองคนตัวสูงที่กำลังคุยกับทีมงานอย่างจริงจัง
เวลาทำงานพี่ขุนที่ฉันรู้จักน่ะเหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย เขาไม่ค่อยพูดแต่พอเป็นเรื่องงานเขาจะพูดเยอะขึ้นเพราะงานที่เขาทำมันต้องสื่อสารกับทุกฝ่ายเพื่อให้งานออกมาดีที่สุดซึ่งเขาก็ทำออกมาได้ดีมากจนทุกคนชม
ตอนแรกฉันก็เกร็งนะเรารู้จักกันแล้วต้องมาทำงานด้วยกันแบบนี้มันก็อาจจะอึดอัดได้แต่ก็ไม่เป็นแบบนั้นเลย อย่างที่บอกว่าเวลาทำงานขุนเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยเป็นอีกมุมของเขาที่ฉันไม่เคยได้เห็น อืม เรียกว่ายังไงดีตอนทำงานเขา professional มากๆ จนทำให้ทุกคนที่ทำงานด้วยต้องกระตือรือร้นและพยายามตามเขาให้ทัน
ไม่แปลกใจเลยที่เขาไปได้ไกลในสายอาชีพที่เขาเลือกได้ขนาดนี้
รอยยิ้มที่ไม่ค่อยเห็นก็ได้เห็นบ่อยขึ้นเวลาที่งานออกมาดีจนเขาพอใจ เขามีสมาธิกับงานมากไม่ว่อกแว่กไปกับสิ่งอื่นเลยล่ะ
พอได้ทำงานกับคนที่มี passion แรงกล้าขนาดนี้ก็พลอยทำให้นักแสดงและทีมงานคนอื่นมีไฟในการทำงานตามไปด้วยพูดได้เลยว่าทุกคนใส่เต็มกับหนังเรื่องนี้มากจริงๆ ฉันเองก็เหมือนกัน
ทำงานด้วยกันแค่วันเดียวแต่ทำให้ฉันได้รู้จักขุนเขาในมุมต่างๆ เยอะกว่าที่ผ่านมาอีกนะ
“เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย”
พี่เคทผู้จัดการส่วนตัวของฉันถามหลังจากที่ฉันมาถึงโต๊ะทานข้าวที่เธอนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ถ่ายทำวันแรกพี่เคทก็เลยตามมาเฝ้าน่ะ
“สนุกดีค่ะ ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลยท้าทายดี”
การถ่ายหนังต่างจากซีรีส์ที่ฉันเคยถ่ายมามากๆ ทั้งบททั้งมุมกล้องอารมณ์ของตัวละครและการดำเนินเรื่องต้องทำการบ้านอย่างหนักเลยล่ะ เครียดเหมือนกันแต่พอได้ทำแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองทำได้ดีกว่าที่คิดเยอะเลย
“วาเก่งนะครับ ถ่ายไม่กี่เทคก็ผ่านแล้ว”
‘การันต์’ พระเอกของเรื่องชมฉัน ก่อนหน้านี้เรามีโอกาสได้ workshop ด้วยกันก็เลยได้เจอกันมาบ้างแล้วพอมาเข้าฉากด้วยกันก็เลยไม่ค่อยเกร็งนะ เอาจริงฉันก็ไม่เกร็งกับใครอยู่แล้วถ้าคนคนนั้นไม่ได้มีอคติกับฉันก่อน
อย่างเช่น...
- ผู้เขียน
