บทที่ 14 อยากได้ไปเป็นอนุภรรยา
มู่หลันฮวาตื่นขึ้นมาในยามเช้าด้วยความรู้สึกที่หนักหน่วง ร่างกายบอบบางของนางราวกับจะแหลกสลายไปเสียให้ได้ ยิ่งคิดถึงรสสวาทที่แสนเร่าร้อนที่เขาปรนเปรอให้แก่ตนเองเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา ใบหน้าสวยหวานก็ขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอายเป็นอย่างยิ่ง
ลีลารักของเขาช่างเร้าใจนางเสียจริงเชียว!
หลี่เย่เริ่มรับรู้ได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่แปลกไปในร่างกายของเขา ทุกคราที่กลายร่างเป็นมนุษย์ในคืนพระจันทร์เต็มดวง ยังไม่ทันถึงรุ่งสางดี เพียงแค่ถึงยามอิ๋น (03.00-04.59)เขาก็ต้องกลายร่างกลับเป็นครึ่งคนครึ่งงูเช่นเดิม แต่ทว่าครั้งนี้ ล่วงเลยเวลามาถึงยามเหม่า (05.00-06.59)เขากลับอยู่ในร่างของมนุษย์ได้ยาวนานกว่าที่เคยเป็นมา
มันเกิดสิ่งใดขึ้นกับเขากันแน่?
"นายท่านเจ้าขา"
เสียงหวานออดอ้อนชวนให้หลงใหลของมู่หลันฮวา เอ่ยเรียกเขาขึ้นมาแผ่วเบา ทำให้เขาละทิ้งความคิดเมื่อครู่ไปเสียหมด แล้วจึ
