หนึ่งเดือนต่อมา
“พวกฉัน...พอจะมีอยู่เท่านี้จ้ะ” มาลัยยื่นซองสีขาวไปตรงหน้าเจ้าหนี้ โชคดีที่พี่สาวที่กลับมาจากเมืองนอกแบ่งเงินมาให้ไถ่ตัวหลานกลับมาอยู่บ้าน
สามแสนอาจจะไม่เยอะ แต่ก็ไม่น้อย และช่วยลบบาปในใจของเธอกับสามีได้ส่วนหนึ่ง
มะลินั่งประหม่า เธอเหลือบมองอาปราบที่หยิบซองขึ้นมาเปิดดูก่อนวางลง
ตอนนี้กลัวที่สุด คือกลัวอาปราบรับเงินและไล่เธอกลับบ้าน
“สามแสน...น่าจะพอสำหรับดอกเบี้ยที่พวกฉันติดไว้ แล้วก็แทนดอกเบี้ยของปีนี้ได้ทั้งหมด” แทนไทเสริมเมื่อรู้สึกว่าเจ้าหนี้นั่งนิ่งมาก
“แล้ว...พวกฉันขอมะลิกลับเลยนะจ๊ะพ่อปราบ วันนี้เลยนะ” มาลัยพยายามยิ้มให้คนที่หน้าบูดผิดปกติวิสัย
พอปราบไม่ตอบอะไร นางก็ใช้ศอกสะกิดสามี
“พวกฉัน...ขอโทษจริงๆ ที่คืนช้า แต่เงินก้อนนี้ก็จะยกให้แทนดอกเบี้ยทั้งหมด สิ้นปีนี้พี่น้องบ้านฉันก็จะขายที่ดินได้ ก็จะเอามาคืนทั้งก้อนเลย ไม่ให้พ่อปราบต้องรอนานนะ” แทนไทพยายามอธิบาย
