บทที่ 2 ถูกสวมเขา

1661 คำ

ชมพูรีบหันหน้าเข้าหากำแพงเพื่อหลบ เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะสังเกตเห็นตน แต่ทั้งคู่ก็เดินผ่านเธอไปโดยไม่ได้หันมาเหลียวแลหรือสนใจเธอเลยแม้แต่น้อย “นั่นพี่ปริมนี่ ทำไมถึงมาอยู่นี่ แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใคร” เธอพึมพำกับตัวเองด้วยความสงสัย เพราะความอยากรู้อยากเห็นหญิงสาวจึงแอบย่องตามสองคนนั้นไป ทั้งคู่พากันเดินตรงไปที่ห้องน้ำก่อนจะแสดงพฤติกรรมบางอย่างที่ทำให้ชมพูต้องรีบยกมือขึ้นปิดปากด้วยความตกใจ เพราะกลัวว่าตนจะเผลอส่งเสียงออกไปให้อีกฝ่ายได้ยิน ทันทีที่พ้นประตูห้องน้ำ ผู้ชายคนนั้นก็โผเข้าจู่โจมประกบริมฝีปากจูบปริมทันทีอย่างอดรนทนไม่ไหว ก่อนที่เธอจะผลักเขาออก และพูดออกไปอย่างตำหนิเสียงเบา “อื้อ~ เดี๋ยวมีคนมาเห็น” “ก็พี่คิดถึงปริมนี่ นาน ๆ จะได้เจอเมียสักครั้ง ขอจูบให้หายคิดถึงหน่อยไม่ได้เหรอ” อีกฝ่ายกล่าวออดอ้อนอย่างน้อยใจ “อย่าทำใจร้อนไปสิคะ พี่ก็รู้ว่าที่ปริมทำก็เพื่อเรานะคะ ปริมเป็นของพี่คนเดียวอ่ะ ต่อให้ปริมจะอยู่ที่ไหนกับใคร ปริมก็ยังเป็นของพี่อยู่วันยังค่ำ” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายงอน หญิงสาวจึงพูดปลอบใจเขาอย่างเอาอกเอาใจ “เมียใคร ปากหวานจัง” พูดจบชายหนุ่มก็ก้มลงประกบริมฝีปากจูบคนตรงหน้าอีกครั้ง ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่มนัวเนีย ก่อนจะพากันเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ใกล้ที่สุด “เมีย? หมายความว่ายังไง” ชมพูพึมพำ หัวคิ้วขมวดชนกันอย่างงุนงง “หรือว่าพี่ปริมแต่งงานแล้ว” เธอพูดเบา ๆ กับตัวเองด้วยความสงสัย เมื่อคิดถึงประโยคคำพูดของอีกฝ่ายที่ตนได้ยิน ปริมทำก็เพื่อเรา... หมายความว่าไง พี่ปริมเข้าหาพี่ครามเพื่อผลประโยชน์งั้นเหรอ แล้วเธอทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร สิ่งที่เธอต้องการจากพี่ครามคืออะไร ชมพูได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองในใจ พยายามคิดหาเหตุผลจากสิ่งที่เธอได้ยิน จะว่าเพราะเงินทองก็ไม่น่าใช่ เท่าที่รู้จักกันมา ปริมเป็นคนที่มีฐานะทางครอบครัวค่อนข้างดี ใช้แต่ของแบรนด์เนม และมีเงินใช้ไม่เคยขาดมือ แต่มันก็แปลกที่ว่าปริมกลับไม่เคยพาครามไปหาครอบครัวของเธอเลย หรือว่านี่จะคือเหตุผล ชมพูคิดในใจ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง แต่ตอนนี้พี่ชายของเธอกำลังถูกหลอก เธอจะต้องบอกเรื่องนี้ให้เขาได้รับรู้ เมื่อคิดได้ดังนั้น ชมพูจึงล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา หวังจะถ่ายวิดีโอภาพเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นส่งไปให้พี่ชายต่างสายเลือดของตัวเองดู แต่ในขณะที่เธอกำลังกดเข้ากล้องถ่ายรูป จู่ ๆ โทรศัพท์มือถือเจ้ากรรมก็ดับไป “แบตมาหมดอะไรตอนนี้เนี่ย” หญิงสาวพึมพำอย่างขัดอารมณ์ ก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าไปในผับเพื่อขอยืมโทรศัพท์ของแก๊งเพื่อนสาว “พวกแกขอยืมโทรศัพท์หน่อย ของใครก็ได้” ทันทีที่วิ่งมาถึง ชมพูก็เอ่ยขอยืมโทรศัพท์จากแก๊งเพื่อนสาวอย่างร้อนใจ “แกเอาไปทำอะไรอ่ะ” แบมเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เออน่า ขอยืมแป๊บเดียว เดี๋ยวพลาดช็อตเด็ด” ชมพูเอ่ยอย่างรำคาญใจ “ปลดล็อกให้ด้วย” แล้วพูดอย่างรีบร้อน แบมจึงปลดล็อกโทรศัพท์ของตนแล้วยื่นส่งให้กับชมพูอย่างงง ๆ ชมพูรีบรับมาก่อนที่เธอจะวิ่งดุ่ม ๆ กลับไปยังห้องน้ำดังเดิมสร้างความฉงนใจให้กับแก๊งเพื่อนสาวที่ได้แต่หันมามองหน้ากันด้วยอาการงวยงง “จะรีบไปไหนของมันวะ” แบมเอ่ยอย่างสงสัย “สงสัยมีผู้ชายขอเบอร์มั้ง” พรีมเอ่ยทีเล่นทีจริง “แล้วทำไมมันไม่เอาเบอร์ให้เขาไปล่ะ จะวิ่งมาเอาโทรศัพท์ฉันทำไม” แบมบ่นอุบอิบอย่างไม่เข้าใจ “มันคงอยากหาแฟนให้แกแหละ” พรีมพูดด้วยอารมณ์ขัน “ยัยพรีม” แบมกดเสียงต่ำทำตาขวางอย่างไม่ชอบใจ ชมพูรีบวิ่งมาที่ห้องน้ำหวังจะมาเก็บหลักฐานเพื่อเอาไปยืนยันกับพี่ชายต่างสายเลือดของตน แต่เมื่อวิ่งมาถึงกลับพบแต่ความว่างเปล่า ไร้วี่แววการมีอยู่ของคนที่เธออยากเจอ หญิงสาวรีบวิ่งไปเปิดประตูดูทุกห้องอย่างร้อนใจ แต่ปรากฏว่าในห้องน้ำนี้มีเธออยู่เพียงคนเดียว “ไปไหนกันแล้ว” ชมพูพึมพำอย่างสิ้นหวัง “โธ่เอ๊ย พลาดจนได้” พรุ่งนี้ยังไงก็ต้องไปบอกเรื่องนี้ให้พี่ครามรู้ให้ได้ เธอจะไม่ยอมให้พี่ชายของเธอถูกผู้หญิงคนนั้นสวมเขาแน่ ชมพูคิดในใจ เธอเดินคอตกกลับไปที่โต๊ะ ก่อนจะยื่นโทรศัพท์คืนให้กับเพื่อนของตน แล้วจึงนั่งลงที่เก้าอี้อย่างเซ็ง ๆ “ทำไมทำหน้าบูดเป็นตูดอย่างนั้นอ่ะ ถูกผู้ชายเทหรือไง” เสียงจากพรีมเอ่ยถามขึ้นทีเล่นทีจริง เมื่อเห็นสีหน้าบอกบุญไม่รับของเพื่อนสาว “ผู้ชายเทอะไรล่ะ” ชมพูตอบอย่างไม่สบอารมณ์ “อ้าว! ก็แกไม่ได้เอาโทรศัพท์ยัยแบมไปแอดไลน์กับผู้ชายมาหรือไง” พรีมเอ่ยกึ่งแซวอย่างขำขัน “แอดลงแอดไลน์อะไรล่ะ ฉันจะเอาไปถ่ายคนต่างหาก แต่ถ่ายไม่ทัน” ชมพูตอบอย่างเซ็ง ๆ “ถ่ายคน? ถ่ายใคร” หญิงสาวทั้งสามพูดขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมายด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ก็เมื่อกี้ตอนฉันเดินไปเข้าห้องน้ำอ่ะ แล้วฉันเห็นพี่ปริมมากับผู้ชายคนอื่น” ชมพูกล่าวด้วยอารมณ์โกรธอย่างเห็นได้ชัด “เขาอาจจะมากับเพื่อน หรือกับพี่ชายน้องชายหรือเปล่า” เนเน่แก้ตัวแทนอีกฝ่าย “ไม่ใช่อ่ะ ฉันเห็นเค้าจูบกันด้วย” ชมพูคัดค้าน พยายามข่มอารมณ์ร้อนระอุของตัวเองเอาไว้ “นี่แกกำลังจะบอกว่าแกเห็นพี่ปริมกำลังนอกใจพี่ชายสุดหล่ออย่างนั้นเหรอ” พรีมถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ไม่ใช่นอกใจ” ชมพูตอบเสียงเรียบ “อ้าว! แล้วมันยังไง” เพื่อนสาวเริ่มหงุดหงิดที่อีกฝ่ายมัวแต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไม่ยอมพูดออกมาให้ชัดเจนสักที “ฉันได้ยินผู้ชายคนนั้นเรียกพี่ปริมว่าเมีย” ชมพูเล่าถึงสิ่งที่เธอได้ยินทั้งคู่สนทนากันให้เพื่อนของตนฟัง “แล้วพวกเขาก็บอกว่าทำเพื่อเรา ฉันคิดว่าพี่ครามกำลังโดนสวมเขา และที่พี่ปริมเข้าหาพี่ครามก็เพื่อจุดประสงค์บางอย่าง” เธอพูดตามสิ่งที่ตนสันนิษฐาน “นี่แกกำลังจะบอกว่าพี่สุดหล่อเป็นชู้ของผู้หญิงคนนั้นโดยที่ไม่รู้ตัวเหรอ” พรีมสันนิษฐานคิดเป็นตุเป็นตะ “ฉันก็ไม่รู้ เพราะฉันไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่เพื่อน แล้วก็ไม่ใช่พี่น้องของพี่ปริมแน่ ๆ” เธอเอ่ยยืนยันอย่างมั่นอกมั่นใจ “แล้วแกจะทำยังไงต่อ” แบมถามด้วยความอยากรู้ “ฉันว่าฉันจะบอกเรื่องนี้ให้พี่ครามรู้ ฉันจะไม่ยอมให้พี่ชายของฉันต้องถูกผู้หญิงคนไหนสวมเขาเด็ดขาด” เธอเอ่ยอย่างมุ่งมั่น “อืม ก็ดีนะ แกจะได้บอกพี่ครามไปเลยด้วยว่าแกชอบเขา” เนเน่เสนออย่างตรงไปตรงมา “ใช่ ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นไม่คู่ควรกับคนที่แสนดีแล้วก็เพอร์เฟกต์อย่างพี่สุดหล่ออีกต่อไป หน้าที่ของแกคือ แกต้องทำให้พี่สุดหล่อเลิกกับผู้หญิงคนนั้นให้ได้ แล้วก็มาตกหลุมรักแกแทน” พรีมพูดพร้อมกับแสดงสีหน้าเพ้อฝันอย่างออกนอกหน้า “ไอ้ทำให้เลิกน่ะ ฉันทำอยู่แล้ว แต่พี่ครามเขาไม่มีวันชอบฉันหรอก สำหรับเขาฉันก็เป็นได้แค่น้องสาวคนหนึ่งก็เท่านั้น” ชมพูเอ่ยอย่างตัดพ้อ “น้องสาวแล้วยังไง แกกับพี่สุดหล่อไม่ใช่พี่น้องแท้ ๆ สักหน่อย แต่งกันได้ รุกค่ะสาว เราต้องรุกจีบเท่านั้น” พรีมยังคงเชื่อมั่นในความคิดของตัวเอง “ฉันไม่กล้า” ชมพูปฏิเสธ “ไม่กล้าอะไร ผู้หญิงคนนั้นทำกับพี่สุดหล่อขนาดนั้น ยังไงสุดท้ายก็ต้องเลิกกันอยู่ดี ถ้าแกไม่เอาฉันเอานะ” พรีมแย้งทำทีเล่นทีจริง หยอกเย้าตามประสาเธอ “ใช่ ตอนนี้อ่ะนะ แกสามารถรักพี่ครามได้เต็มหัวใจโดยที่ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรอีกแล้ว เพราะไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว พี่ครามก็ต้องเลิกกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ดี แกต้องทำให้เขารู้ไปเลยว่าแกรู้สึกยังไงกับเขา ถ้าแกไม่บอกความรู้สึกของแกออกไป แล้วพี่เขาจะรู้ได้ยังไงว่าแกรู้สึกยังไงกับเขา ไม่ลองไม่รู้นะยัยชมพู” แบมเองก็สนับสนุนตามพรีมไปด้วย “ทีนี้ละเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ” ชมพูเอ่ยแซว เพราะปกติสองคนนี้เหมือนลิ้นกับฟันที่คอยแต่จะกระทบกระทั่งกันตลอดเวลา แต่ตอนนี้กลับเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เธอคิดตามสิ่งที่แบมพูด ใช่สิ ไม่ลองไม่รู้ พี่ปริมทำกับพี่ครามขนาดนั้น ยังไงเธอก็ต้องขัดขวางให้ถึงที่สุด เธอจะไม่ยอมให้พี่ชายของเธอต้องถูกผู้หญิงคนนั้นสวมเขาเด็ดขาด ท้ายที่สุดยังไงพวกเขาก็ต้องเลิกกัน ตอนนั้นก็เท่ากับว่าพี่ครามก็ไม่มีใครแล้ว เธอยังมีสิทธิ์ พรุ่งนี้เธอจะไปหาพี่ครามและบอกเรื่องนี้กับเขา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more