บทนำ

327 คำ
"ทำไม เห็นหน้าข้าแล้วต้องหลบหรือ?" "คุณชายรอง ที่นี่เป็นกลางจัตุรัส ท่านคงไม่.." เจ้าของดวงหน้าเรียวนัยน์ตาคมปลาบจับจ้องราวกับเดาท่าทางของนางได้ จึงได้เอาบางอย่างออกมาจากแขนเสื้อ "นี่เป็นหนังสือไล่เจ้าออกจากสำนัก" "..เป็น เป็นไปไม่ได้" "เป็นไปแล้ว และยังมีข้อความที่เขียนโดยเจ้าสำนักว่าเจ้ารักษาผิดพลาด จึงต้องชดใช้หนึ่งแสนตำลึง" "ก็แค่แสนตำลึง" "..." "ว่าแต่แสนตำลึงนี่มันเท่าไหร่?" "ซาลาเปาหนึ่งลูกห้าอีแปะ ร้อยอีแปะเท่ากับหนึ่งตำลึงเงิน หนึ่งร้อยตำลึงเงินเท่ากับหนึ่งตำลึงทอง แต่ที่เจ้าต้องจ่ายให้เราคือหนึ่งแสนตำลึงทอง" "พวกท่าน.." "ว่าอย่างไร?" "ท่านทั้งสามไม่ได้เป็นอันใดสักหน่อยเจ้าค่ะ" "ข้าบอกเป็นก็ต้องเป็น" "ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย" "นั่นเจ้าจะไปไหน?" "ไล่ออกก็ไปเก็บของสิ" "ข้าเอามาให้แล้ว" ชี้ไปที่คนของตนเองที่ถือถุงผ้าเอาไว้สามห่อ เป็นเสื้อผ้าและของใช้ ยังมีเงินอยู่อีกนิดหน่อย ++++ เพียะ! ใบหน้าของหวางหงหยางถึงกับสั่น เพราะคิดไม่ถึงว่าเถียนลี่ลี่จะมีโทสะถึงขั้นใช้ฝ่ามือฟาดใบหน้าเขาเช่นนี้ สองมือใหญ่จับนางให้หันมาเผชิญหน้าทั้งที่ยังกักร่างบางเอาไว้ไม่ให้ถอยหนี "เจ้ากล้าตบข้า" "..." "ทำไม แค่ไม่พอใจพี่ใหญ่แล้วยังต้องมาพาลกับข้าหรือเถียนลี่ลี่?" ดวงหน้าเรียวจับจ้องแววตาดุร้ายที่เกิดโทสะเป็นอย่างมาก แต่ตนเองตอนนี้ก็เก็บมานานถึงครึ่งเดือน คล้ายว่าเพียงแค่เจอคำพูดของหวางหงหยาง ปราการที่ปกป้องความในใจจึงได้พังทลายลง อีกทั้งด้วยฤทธิ์สุราที่ยังคั่งค้างจึงไม่ได้มีความคิดที่แจ่มใสนัก ถามเขากลับเสียงสั่น "จูบข้าเพราะเหตุใด?"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม