บทที่ 18 เห็บหมาในมือ

1270 คำ

“ไอ้หมอกมึงไปสะกิดบอกมันหน่อยสิว่านั่นไม่ใช่วิธีจีบหญิง” แบงค์ส่ายหัวให้กับท่าทางของเพื่อน เขาไม่แปลกใจเลยที่มันต้องมานั่งเป็นหมาหงอยเมื่อกี้ ปากดีแบบนี้ก็สมควร “มันลืมวิธีจีบคนอื่นหรือไง แบบนั้นมันควรโดนตบปากสักทีไหม หมดกันคนสวยขาของเสี่ยเกมส์ ดูท่าได้นั่งหอนพร้อมน้ำตาตกแน่” “ชดใช้ ชดใช้อะไร กับใครคะ คนที่พริ้งเดินชนก็ไม่อยู่แล้วสักหน่อย ให้พริ้งชดใช้กับเจ๊เหรอคะ” “ใช่ ชดใช้กับฉันแทน” ผมดึงคนตัวเล็กเข้ามาประชิดตัว กำลังจะโอบแขนไปรอบเอวคอดแต่ก็ต้องหยุดชะงักค้างไว้ “หนูพริ้งขา” “มาทำอะไรอยู่ตรงนี้พี่นั่งรอบนรถนานแล้วนะ ไหนบอกจะพาพี่ไปหาพ่อหนูไงคะ ไปกันยัง” ชายหนุ่มลูกครึ่งหน้าตาดีเดินมาดึงเธอเข้าไปกอดเอวให้ยืนแนบชิดกาย จนผมได้แต่คว้าลมมากอดแทน “พี่เวล ลงมาทำไมเนี่ย พริ้งกำลังจะไปแล้ว” “งั้นไปค่ะ พี่อยากเจอพ่อเราแล้ว” ว่าจบสองคนก็หันหลังกอดกันเดินออกไป ส่วนผมได้แต่ยืนมองเธอเดินจากไปอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม