บทที่ 4 เจ๊คุณ…คนสวยขา
1280 คำ
“มึงติดใจการเป็นสาวสวยเข้าแล้วละสิ จะเป็นแบบนี้ไปตลอด?”ไอ้แบงค์หันมาถาม
“ก็ไม่มีอะไรเสียหาย เป็นแบบนี้ก็ดีออก อีกอย่างกูก็ยังอายุไม่ครบสามสิบ เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ก็มีความสุขดี กูเอ็นจอย แม่กูแฮปปี้ จบค่าา” ผมเอ่ยบอกพร้อมกับยกขาขึ้นมานั่งไขว่ห้าง กรีดเล็บสะบัดปอยผมที่หล่นมาปรกหน้าออก
แม้จะเป็นเจ๊คุณคนสวย แต่สภาพร่างกายของผมก็ยังคงเป็นผู้ชายมาดแมนที่สูงร้อยแปดสิบเก้าเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมมาคือจริตจะก้านที่ดูอ้อนแอ้น และผิวพรรณที่ดูผุดผ่องเนียนนุ่ม ใสกิ๊กขึ้นกว่าแต่ก่อน เรียกได้ว่าอยากสวยก็ต้องสวยให้สุด
หลังจากเรียนจบหนึ่งเดือนผมก็ย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านกับแม่ ป้าๆ ชาวบ้านแถวนี้ก็ยังไม่ชิน และยังคงมีคำถามคาใจ หรือที่ภาษาชาวบ้านเรียกว่า เสือก อยากรู้ว่าทำไมไอ้เดชลูกคุณนายแป้นถึงกลายเป็นเจ๊คุณไปได้ จึงต้องเรียกแม่ผมไปถามทุกครั้งยามไปเก็บค่าเช่าแผงที่ตลาด จนหลังๆ แม่ผมเริ่มขี้เกียจตอบจึงไล่ให้ผมไปเก็บค่าแผงแทน
ปกติแค่ค่าเช่าแผงในตลาดแม่ผมก็มีกินมีใช้ไม่ฝืดเคืองอยู่แล้ว แต่ผมกลับมาอยู่ด้วยจึงรู้สึกว่าอยากหารายได้เพิ่ม จึงแบ่งที่ส่วนหนึ่งให้ชาวบ้านเช่าทำนา อีกส่วนก็ทำเอง แต่ทำแค่นั้นไอ้ตัวผมก็กลัวรวยไม่พอ จึงใช้ที่ว่างอีกแปลงข้างๆ ตลาดสร้างบ้านเช่า และอีกหนึ่งอาชีพที่ทำให้เจ๊คุณเป็นที่รู้จักของทุกคนในหมู่บ้านคือการเป็นเจ้าแม่เงินกู้ที่สวย รวย โหด ดอกไม่แพงแต่ใครคิดเบี้ยวหนี้ ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย จะได้เจอเล็บเจลของเจ๊คุณ คนสวยฟาดจนหน้าหันทันที
“บักหำน้อย พรุ่งนี้แวะเข้าไปดูนาให้แม่หน่อยนะ”
“โอ๊ยน๊อ คุณนายแป้น วันนี้ลูกคุณนายกรีดตา ทาปากแดงขนาดนี้ แม่เรียกหนูว่าบักหำน้อยได้ไง อีกอย่างนะหนูไม่ใช่บักหำน้อยแล้ว หนูโตแล้ว โตมากด้วย” ผมเดินเข้าไปสวมกอดแม่จากทางด้านหลังพร้อมกับหอมแก้มยุ้ยๆ ของคุณนายแป้นไปหนึ่งที
“พอเป็นสาวแล้วเอาใหญ่เชียวนะ ทำตัวแบบนี้แม่ก็อดอุ้มหลายแย่สิ”
“โอ๊ย แม่เลิกตีๆ ดูสิเนี่ยผิวบางๆ ของหนูช้ำหมดแล้วเนี่ย ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่มีหลานให้เลี้ยงหรอกจ้าคุณนายแป้น ไว้รอเจ๊คุณคนนี้อายุครบสามสิบก่อนนะ แล้วจะพาไอ้เดชน้อยไปออกรบ คุณนายแป้นอยากได้หลานกี่คน ลูกสะใภ้กี่คนบอกมาได้เลย หรือจะเอาลูกเขยด้วย เดี๋ยวเจ๊คุณจัดให้”
“เหอะ เอ็งอย่ามาพูดเลย จะลูกสะใภ้ ลูกเขยข้าก็ไม่เกี่ยงอะ แค่เอ็งไม่โดนฟ้าผ่าหรรมตายก่อนได้เสียตัวก็พอ”
“แมมมม๊ แรง…แรงมากเลยนะขุดอดีตอันน่าอับอายของคนสวยมาพูดเป็นเรื่องสนุกเนี่ย” ผมสะบัดหน้าใส่พร้อมมองค้อนแม่ไปอีกหนึ่งที ก่อนจะโดนฝ่ามือพิฆาตฟาดเข้าให้อย่างมันเขี้ยวกับจริตของลูกชาย
“อย่ามาเยอะ เห็นแล้วมันคันไม้คันมือ อยากจะทุบอีกสักทีสองที”
“ชิ หนูไม่พูดด้วยแล้ว คนแก่วัยทอง”ว่าจบผมก็ลุกขึ้นสะบัดตูดหนีออกจากบ้านทันที ก่อนที่ฝ่ามือนั่นจะได้ฟาดลงมาบนตัวผม
วันรุ่งขึ้นผมตื่นอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้าเพื่อออกไปดูนาให้แม่ก่อนแดดออก ช่วงนี้แม่จ้างชาวบ้านให้มาช่วยดำนา ผมจึงคิดว่าวันนี้จะไปช่วยดำนาด้วย เลยไม่ได้แต่งหน้า แค่ทากันแดดกับลิปมันสีชมพูพีชให้ปากมีความน่าจุ๊บ ส่วนเสื้อผ้าเป็นแค่เสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมสามเม็ดกับกางเกงขาสั้นและหมวกปีกกว้างอีกหนึ่งใบสวมทับผมสีทองบนหัว บอกแล้วว่าไปดำนาไม่ต้องแต่งตัวเยอะ แต่งแค่เบาๆ แค่นี้พอ
“อ้าวเจ๊คุณ แต่งตัวสวยไปเก็บค่าแผงเหรอจ๊ะ” ปูนาเด็กสาวในหมู่บ้านเอ่ยทักจนคนสวยอย่างผมได้แต่เชิดหน้าจนคอตั้ง
“สวยเสยอะไร๊ แค่แต่งตัวน้อยๆ ธรรมดาๆ มาช่วยทำนาย่ะ”
“ธรรมดา!! เจ๊ได้ส่องกระจกก่อนออกมาจากบ้านหรือเปล่าเนี่ย”
“ทำไมย่ะอีปูนา ธรรมดาของฉันมันต้องธรรมดาเหมือนคนอื่นด้วยหรือไง โนวจ๊ะ” ผมกรีดนิ้วขึ้นสะบัดประกอบท่าทางว่าผมโนสน โนแคร์
“แต่งตัวมางามขนาดนี้แล้วจะปลูกข้าวได้เหร๊อ ไม่กลัวชุดมันจะเลอะเอาเหรอคะ”
“พูดมากค่ะสาว ชิ เบื่อจะคุยกับหล่อนละ เลิกถาม ถ้ายังไม่เลิกคนสวยจะไม่จ่ายค่าจ้างหล่อน”
“อุ๊บ หุบปากแล้วจ้า ไม่พูดสักแอะ เจ๊คุณคนสวยจ่ายค่าจ้างหนูเถอะ”
“เห๊อะ เอามานี่สิ คนสวยจะช่วยทำงานค๊า” ผมเดินลงจากคันนา ฉวยเอาต้นกล้าที่อยู่ในมือนังชะนีสาวมา ก่อนจะก้มหน้าก้มตาช่วยกับปักต้นข้าวลงดิน กระทั่งเวลาเกือบเที่ยงวัน ผมเริ่มรู้สึกร้อนจึงปลดกระดุมเสื้อลงอีกเม็ด แล้วถอดหมวกปีกกว้างบนหัวมาพัดวีให้ลมกระทบหน้า โดยที่ไม่รู้ตัวว่าตนเองได้ตกเป็นเป้าสายตาของพวกแอบมองเลยสักนิด
“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่ามีเมียหรือยังคะ”
ผมหยุดขยับมือที่โบกหมวกไปมาก่อนจะลดหมวกลงไม่ให้บังหน้าคนถาม เพื่อจะดูว่าเธอถามใคร แต่เมื่อสายตาได้เห็นโฉมหน้าของคนที่ยืนยิ้มแฉ่งส่งมาให้ ผมทำได้แค่ยืนนิ่ง ปากสีชมพูฉ่ำอ้าค้างอย่างหุบไม่ลง
ผิวขาวๆ ตาโตๆ จมูกเชิดรั้น ปากรูปกระจับอิ่มสวยกำลังฉีกยิ้มกว้างจนลักยิ้มที่อยู่บนแก้มทั้งสองข้างบุ๋มลงไป
ผมกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะไล่มองลงมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ปลายคางจนไปถึงเรียวขายาวสวยนวลเนียนที่มีกางเกงขาสั้นปิดอยู่แค่สองคืบ จนถึงเท้าขาวๆ ที่อยู่บนส้นสูงสามนิ้ว ก่อนจะวนกลับไปมองยังส่วนที่ดึงดูดสายตาผมที่สุด หน้าอกอวบที่เบียดกันอยู่ในเสื้อเสื้อยืดคอกว้างสีขาว
ตายแน่ๆ ผมต้องกลับบ้านไปนอนฝันเปียกอีกแน่เลยคืนนี้ ตรงสเปกชิบหาย
“พี่สาวถามใครจ๊ะ ถ้าถามเจ๊คนสวยข้างๆ หนู เจ๊เขาไม่มีเมียหรอกค่ะ มีแต่แอบแซ่บกับผู้ชายขายปลาร้าจนคนเขาลือกันทั้งตลาดจ้า”
“อีปูนา เดียวเถอะหล่อน สะเหล่อนัก” ผมยกมือขึ้นจะฟาดปากนังเด็กช่างเมาท์ แต่ต้องชะงักไว้เพราะเสียงใสๆ ของหญิงสาวตรงหน้า
“ไม่มีเมียเหรอคะ ดีเลยค่ะ ชอบมากค่ะ หลงรักตั้งแต่วินาทีแรกที่สบตาเลยค่ะ แต่งงานกันพรุ่งนี้เลยไหมคะ” ผมได้แต่ยืนอ้าปากค้างอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็นอาการอึ้งแทน อึ้งกับความเมากาวของชะนีตรงหน้า ไอ้ที่เคยใจสั่นจนเต้นแรงเมื่อกี้มันหายไปหมด คืนนี้คงไม่ต้องนอนฝันเปียกแล้วแหละกู แต่คงต้องฝันร้ายแทน
- ผู้เขียน
