บทที่22 ค่าตัว🔞💦

1501 คำ

ร่างเล็กถูกพามายังตึกช้อปหลังมหาลัย ซึ่งถูกปิดใช้งานเพราะยังอยู่ในระหว่างปิดภาคการศึกษา ประตูเหล็กบานใหญ่เป็นแบบสไลด์ขึ้นเหมือนโกดัง เขาใช้เพียงมือเดียวก็สามารถดึงมันขึ้นได้โดยง่าย ช่องประตูที่เปิดออกกว้างพอสำหรับให้คนทั้งคู่รอดผ่านเข้าไปได้ ก่อนจะแล้วปิดสนิทลงเหมือนเดิม ครืนนนนนนนนน ปึง!! “อย่าบอกนะคะ ว่าพี่ จะทำที่นี่” ดวงตากลมเบิกกว้างมองสำรวจสภาพภายในห้อง ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์เกี่ยวกับเครื่องกล โต๊ะขนาดใหญ่หลายตัววางต่อกันเป็นล็อค “ทำไม? คนอื่นฉันก็พาเอาที่นี่ แล้วทำไมกับเธอจะเอาที่นี่ไม่ได้” มุมปากหนากระตุกยิ้ม มองร่างเล็กด้วยหางตา “หมายความว่าไงคะ? คนอื่น” “ก็คนอื่นที่ไม่ใช่เธอไง อ้อ! อย่าสำคัญตัวเองผิดล่ะ ที่ฉันให้เธอก็เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนอบอุ่นแค่นั้น” ใบหน้าคมยักคิ้ว มองคนตัวเล็กตรงหน้า แววตาเย็นชาไม่ต่างจากวันแรกที่พบกัน “หันหลังไป ฉันไม่อยากเห็นหน้า” เสียงเข้มออกคำสั่ง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม