EP.08 - นั่งเฝ้า
1103 คำ
“ฉันรักนายนะ รักนายมาก” ฉันมองสบตากับผู้ชายตรงหน้าด้วยแววตารักสุดหัวใจระคนเจ็บปวด หยาดน้ำตาเอ่อคลอ ยกมือสัมผัสใบหน้าเขาช้า ๆ “แม้ว่านายจะไม่ได้รักฉันเลยก็ตาม”
บรรยากาศรอบตัวเงียบงันไร้เสียงรบกวนใด ๆ มีเพียงเสียงลมหายใจของตัวเองที่ได้ยินมันอย่างแจ่มชัด เราสบตากันแน่นิ่ง ก่อนใบหน้าของเราจะค่อย ๆ เข้าใกล้กันทีละนิด กระทั่งระยะห่างระหว่างริมฝีปากห่างกันเพียงหนึ่งคืบจึงหยุดชะงักลง พร้อมเสียง…
ปัง!
เราทั้งคู่ต่างสะดุ้งโหยงผละออกจากกันด้วยความตกใจ ไม่สิ ต้องพูดว่าทุกคนในที่นี้ต่างพากันสะดุ้งหันมองไปตามทิศทางของเสียงดังเสียงนั้นเป็นตาเดียว
ณ ที่ตรงนั้นปรากฏร่างสูงในชุดนักศึกษาเท่ ๆ กำลังเดินลงบันไดข้างที่นั่งของโรงละคร เรือนผมสีเทาควันบุหรี่ถูกรวบมัดปล่อยปอยผมลงฝั่งซ้ายข้างใบหน้าหล่อเด่นชัดมาแต่ไกล ฉันมองเขาตาไม่กะพริบ คิดไว้แล้วเชียวว่าคนคนนี้ไม่มีทางปล่อยฉันให้เป็นอิสระแน่ ๆ
“โอ๊ยแม่… ตกใจแทบแย่”
“นั่นสิ กำลังอินเลย ทำเอาใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มแล้ว”
เสียงรุ่นพี่สาวประเภทสองหันไปบ่นกันงึมงำ พวกเธอเดินเข้ามาหาฉัน สีหน้าเหนื่อยใจหน่อย ๆ
“นี่น้องจาไม่ได้บอกเขาเหรอว่าจะมาซ้อมอ่ะ”
“จาบอกแล้วนะคะ” ฉันดึงสายตากลับมามองพี่เบลล่า
“แล้วทำไมเขาเดินหน้ายักษ์มาแบบนั้นล่ะคะ” พี่ชาช่าทำเสียงซุบซิบราวกับกลัวว่าคนที่อยู่ด้านล่างเวทีจะได้ยิน ฉันหันมองไปทางร่างสูงผู้มาใหม่อีกครั้ง เขานั่งลงบนเก้าอี้แถวหน้าสุด หน้าตาเรียบนิ่งแต่ทว่าแววตาดุดันน่ากลัว แถมยังมองจ้องไปทางผู้ชายข้างกายฉันด้วย “ดูสายตาสิ จะกินหัวน้องยุอยู่แล้ว”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ เขาก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วนี่คะ หน้าตาไม่น่าคบ” ประโยคหลังฉันอดกระแทกเสียงใส่อารมณ์ไม่ได้ สุดท้ายเก้าทัพก็มานั่งเฝ้าฉันจริง ๆ นี่เขาไม่คิดจะให้อิสระกับฉันบ้างเลยหรือไงนะ
น่าอึดอัดชะมัด!
“แล้วเราจะเอายังไงกันต่อล่ะ จะซ้อมต่อไหม?” พี่เบลล่าผู้รับหน้าที่คุมการแสดงครั้งนี้ถามขึ้น เธอมองไปทางเก้าทัพก่อนจะมองมาทางฉัน คนอื่น ๆ พากันทำหน้าเลิ่กลั่กตาม
“ซ้อมต่อเลยค่ะ ไม่ต้องสนใจเขา” ฉันหยิบบทขึ้นมาถือก่อนดึงมือวายุให้เดินกลับไปประจำที่โดยไม่คิดจะสนใจเก้าทัพอีก
คณะนิเทศศาสตร์กำลังจะจัดกิจกรรมประจำภาค มีกิจกรรมจากเอกต่าง ๆ ทั้งเอกการแสดง เอกภาพยนตร์ เอกสื่อสาร ฯลฯ โดยเอกการแสดงของฉันจัดทำละครเวที และฉันกับวายุได้รับคัดเลือกให้ร่วมแสดงนำในละครเวทีเรื่องนี้ด้วย
“งานนี้มันจะไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมน้องจา พี่กลัวจะเกิดเรื่องเหมือนงานแฟชั่นโชว์เมื่อวานจังเลย”
ฉันเหลือบมองเก้าทัพเล็กน้อย เขากำลังมองฉันเช่นกัน
เห็นไหมล่ะ! ฉันบอกแล้วว่าการกระทำเอาแต่ใจของเก้าทัพเมื่อวานจะต้องสร้างเรื่องให้กับฉัน เขาทำให้ฉันเสียเครดิตอย่างที่คิดจริง ๆ คิดแล้วก็อดโมโหไม่ได้!
“ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกค่ะ จารับประกัน” ฉันละสายตากลับมามองพี่ชาช่าด้วยแววตาเด็ดเดี่ยว “เขาไม่ใช่เจ้าชีวิตจา จาจะไม่ยอมให้เขาทำอะไรแบบนั้นอีก พวกพี่ไม่ต้องกังวลนะคะ”
“พวกพี่น่ะเชื่อในฝีมือการแสดงของน้องจาอยู่แล้วจ้ะ แต่พี่กลัวเรื่องฉากคิสซีนของพระนางนี่น่ะสิ”
ละครเวทีเรื่องนี้เป็นละครแนวรักโรแมนติค แน่นอนว่ามีฉากเลิฟซีนของพระนางอยู่บ้าง และหนึ่งในฉากนั้นก็คือฉากจูบ…
“เรื่องนั้นพวกพี่ไม่ต้องห่วงนะครับ เขาไม่ใช่แฟนจา เขาไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่ายอยู่แล้ว” วายุเป็นคนตอบแทน และน้ำเสียงเขาค่อนข้างดังเลยทีเดียว ทำเอาคนอื่น ๆ หันมามองรวมถึงคนด้านล่างเวทีด้วย
“โอ๊ยน้องยุ เสียงดังไปแล้วลูก แม่ใจจะวาย” พี่ชาช่ารีบเข้ามาตะปบปากวายุก่อนหันไปยิ้มแห้งให้เก้าทัพ ดูจากสีหน้าเรียบตึงกับแววตาคมกริบนั่นแล้ว เขาคงได้ยินที่วายุพูดเมื่อครู่
“ถ้างั้นเรามาซ้อมบทกันต่อดีกว่าค่ะ เดี๋ยวคนอื่น ๆ จะพลอยเลิกซ้อมช้าไปด้วย” ฉันบอกพี่เบลล่า เธอพยักหน้ารับแล้วหันไปปรบมือเรียกความสนใจจากทุกคน
“เอ้าสาว ๆ มากันซ้อมใหม่อีกรอบนะ”
.
.
.
สองชั่วโมงต่อมา
“ขอบคุณทุกคนมากนะ วันนี้ทำได้ดีมากจ๊ะ” พี่เบลล่ากล่าวหลังหมดเวลาซ้อม ทุกคนพากันแยกย้ายด้วยสภาพอ่อนแรง “กลับบ้านกันดี ๆ ด้วยนะ พรุ่งนี้เจอกันใหม่จ๊ะ”
“จาจะกลับบ้านเลยหรือเปล่า” วายุเข้ามาถาม เราเดินลงเวทีด้านหลังมาด้วยกัน
“คิดว่าไงล่ะ” ฉันกลอกตาใส่วายุ ผู้คุมฉันมานั่งเฝ้าขนาดนี้ ฉันจะไปไหนได้อีกล่ะ
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้คุยกับวายุมากไปกว่านี้ ร่างสูงที่ยืนรออยู่หน้าเวทีเดินเข้ามาขวางเราสองคน วายุชักสีหน้าใส่เขา ฉันรีบยกมือห้ามทัพ
“งั้นจากลับก่อนนะยุ เจอกันพรุ่งนี้”
วายุทำหน้าไม่พอใจ ฉันเข้าใจที่วายุไม่ชอบขี้หน้าเก้าทัพนะ ก็เขาเล่นแสดงออกว่าเกลียดขี้หน้าวายุตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแบบนั้น เป็นใคร ๆ ก็ไม่ถูกชะตาด้วยทั้งนั้นแหละ
ไม่สิ ต้องพูดว่าเพื่อนฉันทุกคนไม่มีใครถูกชะตากับเก้าทัพสักคนนั่นแหละ เพราะเขาชอบทำหน้ายักษ์ใส่ทุกคนตลอดเวลา แถมยังปากร้ายอย่างกับกรรไกร ใครก็เข้าหน้าเขาไม่ติดสักคน
ขนาดมีมี่ที่สนิทกับฉันมาตั้งแต่สมัยมัธยมและยังเป็นคนที่รู้จักนิสัยเก้าทัพดีกว่าคนอื่น นางยังเกร็งทุกครั้งที่เจอเขาเลย
คิดดูแล้วกันว่านิสัยเขาน่ารักน่าชังแค่ไหน หึ!
- ผู้เขียน
