นายตัวร้ายกับยัยจอมแก่น

คนเลว

บรื้น…….บรื้น……บรื้น….

“ บอกแต่คนอื่นไม่ดูตัวเอง “ จุ๊บแจงพูดออกมาเบาๆ แต่แบรดดี้ที่ขับรถกับได้ยินเสียงหวานที่พูดก่อนจะหันมามองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง พร้อมกับหันหน้ามามองทางแล้วก็ยกยิ้มมุมปากอย่างกับกำลังพอใจอะไรบางอย่าง ก่อนจะพูดออกมา

“ ฉันยังไม่ได้ มีอะไรกับคุณปูเปรี้ยว “ แบรดดี้ อยู่ๆก็พูดลอยๆออกมาโดยที่ไม่รู้ว่าทำไม เหมือนกันเขาถึงอยากให้เธอรู้ว่าเขาไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น เขาไม่อยากให้เธอเข้าใจผิดหรือว่าคิดไปเองว่าเขากับนางเอกสาวมีอะไรกัน จุ๊บแจงได้ยินชายหนุ่มพูดแบบนั้นหัวใจดวงน้อยก็ทำงานอีกครั้งอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องบอกเธอ

“ บอกทำไมละ ไม่เห็นอยากรู้เลย “ จุ๊บแจงหน้ามุ่ยพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับแอบยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน

บรื้น…..บรื้น…..บรื้น……เอี๊ยด…

“ คุณพาฉันมาที่นี้ทำไมค่” จุ๊บแจงถามชายหนุ่มออกมาด้วยความสงสัย เมื่ออยู่ๆรถหรูของเขาวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าร้านอาหารริมน้ำ บรรยากาศโคตรโรแมนติก

“ ผมยังไม่ได้ทานข้าวเลย คุณกินแล้วรึไง “ แบรดดี้ พูดออกมาก่อนจะเดินลงรถ เขาตั้งใจพาหญิงสาวมาทานข้าวเพราะระหว่างทางที่ขับรถออกมาเขาได้ยินเสียงท้องของหญิงสาวร้องมาตลอดทาง จุ๊บแจงเธอยังไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่เช้าแล้วเพราะวันนี้มีเรื่องมากมายเกิดขึ้น เลยทำให้เธอยังไม่มีเวลาทานข้าวเลย จนตอนนี้ เกือบเที่ยงคืนแล้ว

“ สวัสดีครับ ไม่ทราบว่ารับอะไรดีครับ “ เด็กเสริฟหน้าตาดี เดินเข้ามารับออเดอร์จุ๊บแจงที่นั่งดูเมนูด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหิว และตื่นเต้นเพราะนานแล้วที่เธอไม่ได้กินอาหารไทยแท้ๆถึงแม้จะเคยอยู่ร้านอาหารไทยที่อยู่ต่างประเทศแต่ก็ไม่มีอะไรที่เป็นของสดๆเหมือนที่ไทยเธอเลยตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ที่จะได้กินของอะไรแบบนี้ แบรดดี้เขาแอบรอบมองสีหน้าของหญิงสาวที่ดูจะตื่นเต้นนั้น เขาก็แอบอมยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะมองด้านหลังของหญิงสาวที่มีผู้หญิงโคตรเซ็กซี่นั่งอยู่4-5คน ด้วยสายตาที่โคตรจะเจ้าชู้ ตามสัญดารนิสัยของเขา

“ เอานี้ เอานี้ และก็นี้ค่ะ แล้วคุณละค่ะ “ จุ๊บแจงเงยหน้าเอ้ยถามชายหนุ่มอย่างคนไม่รู้เรื่องอะไร แบรดดี้ได้ยินคนเสียงหวานถามแบบนั้นเขาก็รีบสั่งอาหารที่ง่ายๆเพราะเขาทานมาแล้ว

“ โทษนะคะ ไม่ทราบว่าแอเปิ้ลขอนั่งด้วยคนได้ไหมค่ะ สคุณแบรดดี้ “ อยู่ๆหญิงสาวที่เคยเป็นคู่ซ้อมของชายหนุ่มก็เดินเข้ามาที่โต๊ะอาหารของแบรดดี้กับจุ๊บแจง จุ๊บแจงเห็นแบบนั้นเธอก็รีบก้มหน้างุดหัวใจดวงน้อยของเธอไม่รู้ทำไมต้องมาเจ็บและบอบช้ำกับผู้ชายตรงหน้าคนนี้ด้วย แต่ด้วยความที่เธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเธอเลยไม่รู้จะต้องพูดหรือรู้สึกแบบไหนดี

“ ได้ซิครับทำไมจะไม่ได้ละ “ แบรดดี้ เชิญหญิงสาวให้นั่งลงโดยที่ไม่สนว่าจุ๊บแจงจะรู้สึก หรือว่ามองเขาอย่างไร จุ๊บแจงได้ยินแบบนั้นเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอยังยิ้มส่งให้หญิงสาว อย่างเป็นมิตรอีกด้วยแต่หญิงสาวคนนั้นไม่ยิ้มตอบเธอแถมยังเบ้ปากใส่เธออย่างกับเธอเป็นตัวหน้ารังเกรียจ จุ๊บแจงไม่ได้สนใจอะไร เพราะอาหารที่เธอสั่งมาถึงพอดี เธอเลยก้มหน้าก้มตาตักอาหารกินเพื่อจะได้อิ่มได้ออกจากที่นี้เร็วๆ

แต่ว่าอยู่ๆหญิงสาวที่กำลังนั่งตักอาหารให้แบรดดี้อยู่นั้นก็พูดขึ้นมาเหมือนอยากให้จุ๊บแจงที่นั่งอยู่เงียบได้ยิน

“ โทษนะคะ แอปเปิ้ลไม่เคยรู้มาก่อนว่าคุณแบรดดี้พา คนใช้ที่บ้านมานั่งทานข้าวเสมอเจ้านายแบบนี้ด้วย “ แอปเปิ้ลไม่ใช่ไม่รู้ว่า ผู้หญิงที่เธอบอกว่าเป็นคนใช้ของชายหนุ่มไม่ใช้แม่บ้าน แต่ด้วยความอิจฉาในความสวยน่ารักของจุ๊บแจง เลยทำให้เธออดที่จะกระแทกแดกดันจุ๊บแจงที่นั่งเงียบแบบนั้นไม่ได้

“ อะ แฮ้ม แฮ้ม “ แบรดดี้ได้ยินหญิงสาวที่ป้อนอาหารให้เขาอยู่ พูดออกมาแบบนั้นเขาก็แทบสำลักข้าวออกมา ก่อนจะยกแก้วน้ำดื่มขึ้นมายกดื่ม จุ๊บแจงที่ได้ยินคำดูถูกแบบนั้นและก็เป็นจังหวะที่เธออิ่มพอดี

“ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ “ จุ๊บแจงที่รู้สึกเสียหน้า เธอไม่รู้จะหาทางออกแบบไหนดี เธอเลยแกล้งขอตัวเข้าห้องน้ำเพื่อที่ว่าเธอจะได้ ปลีกตัวออกมาจากตรงนั้นเพราะเธออยู่หรือไปก็ไม่มีความหมายอะไรกับคนใจร้ายอยู่ดี เธอเลยเลือกที่จะออกมาจากตรงนั้นจะดีกว่า

บรื้น……..บรื้น……บรื้น……เอี๊ยด…..

เสียงรถแท๊กซี่วิ่งเข้ามาจอดที่คอนโดหรูที่จุ๊บแจงอาศัยอยู่ จุ๊บแจงจ่ายเงินให้แท๊กซี่ก่อนจะเดินร้องไห้เข้ามาอย่างกับคนไม่มีชีวิต เดินเข้ามาพร้อมกับความเจ็บปวด ที่จุกอยู่ในอกเมื่อเธอโดนคนเลวปั่นหัว และเห็นเธอเป็นของเล่น

“ อึก อึก “ จุ๊บแจงเดินเข้ามาพร้อมน้ำตา เธอค่อยๆเอามือน้อยๆปาดน้ำตากก่อนจะสูดลมหายใจ แล้วเดินเข้ามายังหน้าลิฟต์เพื่อที่จะขึ้นไปยังห้องที่เธออาศัยอยู่

ติ่ง เสียงลิฟต์ลงมาจอดที่ ชั่นหนึ่งของคอนโดคนตัวน้อยที่กำลังเอามือปาดน้ำตาแล้วก็กำลังจะเดินเข้าไปในลิฟต์ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเธอเห็นผู้ชายหลายใจเดินออกมากับหญิงสาวที่เธอเจออยู่ที่ร้านอาหาร

จุ๊บแจงหน้าชาวูบหัวใจดวงน้อยหนักอึ้ง อย่างยากจะอธิบายจากนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาเป็นเขื่อนแตก

แบรดดี้ พอเห็นหน้าหญิงสาวที่เขาคิดว่าจะฟันแล้วทิ้งร้องไห้ออกมา เขาก็รู้สึกผิดแบบแปลกๆอย่างยากจะอธิบาย แบรดดี้เดินกอดจูบกับแอปเปิ้ลออกมาจากนอกลิฟต์โดยที่ทั้งคู่เดินผ่านหน้าเธอออกไป เหมือนกับว่าเธอไม่มีตัวตน จุ๊บแจงเดินเข้าไปในลิฟต์ทั้งน้ำตาและหัวใจที่บอบช้ำจากนั้นไม่นานลิฟต์ก็วิ่งขึ้นมาจอดที่ชั้น35

ติ่ง

จุ๊บแจงเดินเข้ามาในห้องก่อนจะเดินเข้าไปล้มตัวลงนอนอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก ก่อนที่เธอจะเผลอหลับไปตอนตี1 เช้าของอีกวัน แบรดดี้พอส่งหญิงสาวที่เขาเอามากินขึ้นรถแท็กซี่เสร็จก็เดินเข้ามาในคอนโด ด้วยอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย เมื่อนึกถึงน้ำตาที่ไหลลงมาอาบสองแก้มนวลของหญิงสาว หัวใจแกร่งก็รู้สึกหนักอึ้งหน่วงอย่างบอกไม่ถูก

“ เป็นเชี้ยอะไรอะไรว่ะ ไอ้แบรดดี้มึงจะมารู้สึกผิดอะไรกับยัยกระจอกคนนี้ด้วย “ แบรดดี้พูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะสบัดหัวเพื่อสลัดความคิดไม่ดีออกจากหัว แล้วเดินเข้าไปภายในคอนโดหรูอีกครั้ง

ติ่ง

เสียงลิฟต์เลื่อนขึ้นมาจอดที่ชั้น35 แบรดดี้เดินผ่านหน้าห้องที่มีหญิงสาวตัวน้อยที่นอนอยู่ในนั้นแบรดดี้กำลังทำท่าจะกดออดดีไม่กดดี แต่เขาก็ต้องถอนมือของตัวเองออกเพราะความคิดที่แลนเข้ามา

อย่านะไอ้แบรดดี้ มึงไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับมึงนะไอ้แบรดดี้ มึงหวงความโสดมากนะไอ้แบรดดี้ มึงอย่านะไอ้แบรดดี้พวกผู้หญิงพวกนี้ถ้าได้ติดแล้ว ชีวิตแกบรรลัยแน…..

แบรดดี้พอคิดได้แบบนั้น เขาก็เอามือออกจากออดแล้วก็เดินไปที่ห้องของตัวเอง พร้อมกับความคิดที่ยากจะอธิบาย