“ตัดสินใจได้รึยัง ถ้าได้แล้วจะพาเธอออกมา” ยุนซังชอลเอ่ยถามคนที่อยู่ในแคปซูลสีขาวซึ่งคล้ายกับกรงขังเดี่ยวกราย ๆ นั่นแหละ
“ฉันเลือกอะไรได้เหรอคะ” เอิงเอยตอบกลับไป ดูจากรอยเข็มตามข้อพับแขนแล้ว ในช่วงที่เธอหมดสติ คนพวกนั้นคงจะเก็บตัวอย่างเลือดของเธอไปแล้วล่ะ ตอนนี้เธออยู่ในสถานะมนุษย์ทดลองหรือยังนะ
“เธอตอบได้แค่ตกลง หรือไม่ตกลง” เขาเอ่ยย้ำ เพราะถึงแม้พวกเขาจะเก็บตัวอย่างเลือดของเธอที่มีความสัมพันธ์ทางกายกับ ID-K201 แต่ทางดร.คิมก็ต้องการให้หญิงสาวร่วมทำงานวิจัยอยู่ที่นี่มากกว่า
“ฉันไม่ชอบอยู่ในที่แคบ เพราะฉะนั้นฉันตกลงค่ะ” เธอตอบ พร้อมทำสีหน้าเหมือนปลงในชีวิต นั่นทำให้ยุนซังซอลปลดล็อกแคปซูลให้เธอออกมาเจอกับดร.คิมและทีมวิจัยของเขา
“ไง! เธอมีเค้าโครงของพ่อน่าดูเลย คิดว่ามีแค่ความสามารถอย่างเดียวเสียอีก” เสียงของคิมยุนวอนที่เอ่ยทักมา ทำให้เอิงเอยมองหน้าเขาเล็กน้อย แม้จะเป็นสำเนียงไทยแปร่ง ๆ
