รถยนต์คันหรูขับฝ่าสายฝนเข้ามาในเขตบ้านหลังใหญ่ที่เปิดประตูรั้วทิ้งเอาไว้ จอดเทียบหน้าประตูบ้านที่ปิดสนิท ภายในไม่มีไฟสักดวงเปิดให้แสงสว่าง ในโรงจอดรถยังไม่มีรถยนต์ของพ่อกับแม่จอดอยู่ทั้งที่เวลานี้ใกล้จะสามทุ่มแล้ว
“นี่พ่อแม่เธอยังไม่กลับเหรอ”
“อืม แม่ไลน์มาบอกว่าวันนี้ไม่กลับ มีประชุม จะนอนที่โรงงานเลย ขอบใจนะที่มาส่ง”
เธอเตรียมเปิดประตูรถ แต่กลับต้องชะงักเมื่อเขาเอ่ยถามอีกครั้ง
“แล้วเฮียขุนล่ะ กลับมาหรือยัง ทำไมไฟในบ้านมืดอย่างนี้”
“พี่ขุนไปทำโปรเจกต์ จะนอนที่หอเพื่อน ไม่อยู่ทั้งอาทิตย์นั่นแหละมั้ง ช่วงนี้ต้องส่งโปรเจกต์ไม่ใช่เหรอ”
เขาพยักหน้ารับรู้ เธอจึงเปิดประตูรถวิ่งฝ่าสายฝน มือควานหากุญแจแล้วรีบไข แต่กลับมีความรู้สึกแปลก ๆ อยู่ด้านหลังจึงหันขวับกลับไป
“ว้าย ลม แกลงมาทำไม”
“ตกใจเหรอ”
“ก็เออน่ะสิ เปียกหมดแล้ว เป็นไข้ขึ้นมาอย่ามาโทษฉันนะ”
“อืม ไม่โทษหรอก ถ้าไม่จำเป็น”
“ไอ้บ้า
