“ฉันไม่ขายตัว” เธอโพล่งออกมาทันที
“ก็ไม่ได้บอกว่าจะให้ไปขายตัว แล้วผับฉันก็ไม่ได้มีผู้หญิงขายตัวด้วย หาคุกมาให้ฉันอีกแล้วนะ ยัยข้าวสารเสก”
“ใครจะไปรู้ล่ะ ก็แกชอบเรื่องแบบนี้ แล้วนี่มีอะไรอีกไหม ฉันจะรีบไปทำงาน”
“ไม่มีแล้ว แล้วก็อยู่ไกล ๆ พวกลูกค้าผู้ชายเอาไว้ล่ะ แต่ละคนที่มาก็มีแฟนกันทั้งนั้น ฉันไม่อยากเห็นเธอโดนผู้หญิงพวกนั้นจิกหัวตบ”
“ปากเสีย” พูดจบก็สะบัดหน้าเดินหนีเข้าครัวไปทันที
“ใช่เหรอ แค่เพื่อนแน่เหรอ ทำไมมันแปลก ๆ วะ” เวกัสยักคิ้วหลิ่วตา
“อืม กูก็ได้กลิ่นตุ ๆ ว่ะ เหมือนมีกลิ่นเรื่องคาว ๆ บนเตียง” ทิศเหนือสำทับ
“ไอ้เหี้ย อย่าเสือกพูด บอกไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิวะ”
วายุละล่ำละลักพูดออกไปจนลิ้นแทบจะพันกัน แต่สายตาของเพื่อนรักทั้งสามไม่เชื่อเขาสักนิด
“เอาความจริงมา ไม่งั้นพวกกูจะไม่ช่วยเหลืออะไรมึงอีก” เวกัสโยนไพ่ไม้ตาย
“พวกมึงนี่แม่ง รู้แล้วก็หุบปากไว้เลยนะ อย่าเสือกเอาไปพูด
