เมื่อเลิกเรียน ขวัญข้าวและน้ำอิงก็รีบมายังร้านอาหารที่พวกเธอทำงานพิเศษอยู่
เพียงก้าวเข้ามาในร้าน ขวัญข้าวก็ชะงักก้าวขาไม่ออก น้ำอิงจึงหันมองตามเห็นชายหนุ่มที่สวมเสื้อช็อปคณะวิศวกรรมศาสตร์ของมหาวิทยาลัยเดียวกันกับพวกเธอนั่งอยู่กลุ่มใหญ่
วายุยักคิ้วให้คนตัวบาง มองเธอนิ่ง ๆ ด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
“ข้าวนั่นมันนายลมนี่ ใช่ไหม”
น้ำอิงเอ่ยถาม ขมวดคิ้วมองชายหนุ่มรูปหล่ออย่างไม่พอใจนัก
“ใช่ มากินข้าวกับเพื่อนมั้ง อย่าสนใจเลย ไปเปลี่ยนชุดทำงานกันเถอะ”
นักศึกษาสาวทั้งสองเดินเข้าไปหลังร้าน ไม่นานก็ออกมาทำงานในชุดยูนิฟอร์มของร้านพร้อมด้วยผ้ากันเปื้อนน่ารัก
“ข้าว ไปรับออเดอร์ให้พี่หน่อยสิ พอดีพี่ท้องเสีย”
เพื่อนร่วมงานที่อายุมากกว่าวานขวัญข้าวให้ไปรับออเดอร์โต๊ะของวายุทันที แต่น้ำอิงกลับแย่งสมุดจดไปแทน
“เดี๋ยวฉันไปรับให้ แกไปดูโต๊ะอื่นเถอะข้าว”
“ขอบใจนะ”
น้ำอิงเดินตรงดิ่งไปยังหนุ่มวิศวะกลุ
