ตอนที่ 5 เดิมพัน
1521 คำ
“เออ แล้วไงวะ ใครชนะก็เอาข้าวไปนอนด้วยคืนนึง ตอนเช้าก็เอามาคืนกู ไม่ได้จะยกให้ตลอดไปซะหน่อย อย่าคิดมากสิวะ”
“มึงแม่งเหี้ยจริง ๆ ไอ้ดีแลน แต่แม่ง ได้ใจกูว่ะ”
ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินพูดกลั้วหัวเราะ ก่อนจะกอดคอดีแลนดึงเข้าหาตัว
“คืนเดียว น้อยไปหรือเปล่าวะ เพิ่มอีกสักคืนสองคืนดีไหม เงินตั้งสองแสนนะมึง”
“คืนเดียวก็เกินพอแล้ว กูบอกไว้ก่อน แม่งโคตรเด็ด อย่ามาหลงของกูแล้วกัน”
“โหย กูแข็งเลย ไอ้เหี้ย คืนนี้กูขอ แฟนมึงแม่งน่าเอาฉิบหาย”
“เฮ้ย ขอกันง่าย ๆ ได้ไงวะ กูก็อยากเอา”
“ไอ้เหี้ย พวงมึงนี่แม่ง เอาให้ได้แล้วกัน ถ้ากูชนะขึ้นมา พวกมึงอด ชวดทั้งเงิน ชวดทั้งแฟนกู”
ดวงตาคมกริบของวายุวาบขึ้นราวกับมีกองไฟจุดปะทุข้างในนั้น จ้องมองชายหนุ่มที่พูดถึงเพื่อนรักของเขาในทางไม่ดีจนลูกตาแทบถลน กรามแกร่งขบแน่นจนสันขึ้นนูน มือยกหมวกกันน็อกราคาแพงขึ้นสวมแล้วเดินไปยังรถยนต์ของตัวเองที่จอดรออยู่ทันที
การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นอย่างดุเดือด ชายหนุ่มทั้งสิบคนเหยียบคันเร่งจนแทบมิดอย่างไม่มีใครยอมใคร
ใบหน้าหล่อเหลาภายใต้หมวกกันน็อกสีดำเป็นอย่างไรก็สุดรู้ มีเพียงดวงตากร้าวดุเท่านั้นที่บ่งบอกว่าเขากำลังอยู่ในอารมณ์ที่แทบจะถึงจุดเดือด
รถยนต์ราคาแพงสมรรถนะดีเยี่ยมขับเคลื่อนเต็มกำลัง นักแข่งที่ชื่นชอบความเร็วและเจนสนามโชว์ศักยภาพและงัดกลยุทธ์ออกมาประชันกัน จนผู้ชมรอบสนามไม่สามารถละสายตาได้แม้แต่วินาทีเดียว
วายุขึ้นนำด้วยเทคนิคที่จัดจ้านมากกว่า แต่ดีแลนที่จะไม่ยอมเสียคนรักไปก็ตีตื้นขึ้นมาแซงได้
ภาพใบหน้าสวยหวานของเพื่อนรักที่นอนระทดระทวยอยู่ใต้ร่างของผู้ชายคนอื่น ทั้งยังโดนไอ้หื่นพวกนั้นย่ำยีไม่เหลือชิ้นดีทำให้มือใหญ่กำแน่น เขาต้องชนะการเดิมพันในครั้งนี้ให้ได้ จึงเปลี่ยนเกียร์แล้วเหยียบคันเร่งส่งด้วยแรงเฮือกสุดท้ายก่อนจะพุ่งฉิวนำหน้าดีแลนเข้าสู่เส้นชัยไปได้อย่างหวุดหวิด
เมื่อรถจอดสนิท วายุเปิดประตูก้าวออกมาพร้อมเสียงโห่เชียร์ดังก้องสนาม เขาถอดหมวกกันน็อกแล้วเสยผมจัดทรงลวก ๆ ดวงตาวาววับแดงก่ำจ้องคู่แข่งคนสำคัญเขม็ง
“มึงเป็นเพื่อนกับข้าว มึงคงไม่ทำอะไรเมียกูใช่ไหม”
ดีแลนเดินปรี่มาหา คว้าแขนของวายุที่กำลังจะเดินสวนไป เขาหยุดอยู่กึก ปัดมือของดีแลนทิ้ง ยกยิ้มหยันมุมปาก
“มึงยกข้าวให้คนที่ชนะเดิมพันนี่ คืนนี้ เมียมึงจะเป็นเมียของกู แล้วก็ไสหัวไปไกล ๆ อย่าให้กูเห็นมึงมาเกาะแกะกับข้าวอีก”
“มันก็แค่คืนเดียว พรุ่งนี้มึงก็ต้องคืนเมียกูมา”
“กูคืนแน่ แต่คนที่มึงเรียกว่าเมีย คงไม่ยอมกลับไปหาคนชั่ว ๆ อย่างมึงแล้วล่ะ”
แค่นหัวเราะหยันอย่างสะใจแล้วเดินกระแทกไหล่ผ่านไป เห็นขวัญข้าวกำลังเดินมาหาคนรักจึงเร่งฝีเท้าคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็ก
“ไปกับฉัน”
“อะไรเนี่ยลม ฉันมาหาดีแลน”
“เธอต้องไปกับฉัน ไอ้ดีแลนมันยกเธอให้ฉันแล้ว”
ขวัญข้าวเลิกคิ้ว เบิกตาโต ไม่เข้าใจว่านี่มันเรื่องอะไรกัน หันมองชายหนุ่มทั้งกลุ่มที่เดินเข้ามาหา เห็นหน้าคนรักที่แดงก่ำกัดกรามกรอดแล้วก็ยิ่งงงไปกันใหญ่
“แกพูดบ้าอะไรลม อย่ามาล้อเล่น ฉันไม่ตลก”
“ฉันก็ไม่ตลก ไม่เชื่อก็ถามมันดูสิ ว่ามันเอาเธอมาวางเดิมพันแทนเงินสองแสนจริงหรือเปล่า”
ดวงตากลมเบิกโพลง แววตาไหวระริกมีน้ำตาเอ่อคลอ มองหน้าคนรักด้วยแววตาตัดพ้อ รู้สึกผิดหวังจนอยากจะร้องไห้
“ดีแลน จริงเหรอคะ”
ดีแลนเม้มปากแน่น แต่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงนั้นทั้งหมดพยักหน้ายืนยัน น้ำใส ๆ ที่ขังอยู่ในตาไหลลงอาบแก้ม เธอตวัดฝ่ามือตบหน้าคนรักแล้ววิ่งหนีออกมา
วายุวิ่งตามมาทัน กระชากข้อมือดึงมากอดแนบอก เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน ไม่นานก็หยุด จึงเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มให้แล้วจับมือพาเธอเดินไปยังรถยนต์คันหรูของเขาแล้วกระชากรถออกตัวอย่างแรงจนฝุ่นตลบ
จุดหมายปลายทางคือคอนโดมิเนียมสุดหรูสูงเสียดฟ้าใจกลางเมือง เธอยอมให้เขาจับมือพาเดินเข้ามาในห้องนอนขนาดใหญ่อย่างล่องลอย
“ไปอาบน้ำสิ”
เธอสะดุ้งเล็กน้อยราวกับคนเพิ่งได้สติ หมุนตัวกวาดตามองห้องนอนกว้างที่ตกแต่งด้วยโทนอบอุ่น มองออกนอกระเบียงที่เปิดผ้าม่านผืนบางสีขาวเอาไว้ครึ่งหนึ่งเห็นตึกสูงกลางเมืองแล้วก็ต้องตกใจ
“แกพาฉันมาที่ไหน”
“คอนโดของฉัน แกยังไม่เคยมาเหรอ”
เขาเลิกคิ้วถาม ทั้งที่รู้ว่าไม่เคยพาเธอมา เพราะที่นี่คือห้องสำหรับเอาไว้เชือดสาว ๆ เท่านั้น
“จะเคยได้ไง ก็นี่มันห้องเชือดของแก แล้วแกพาฉันมาที่นี่ทำไม ทำไมไม่พากลับบ้าน”
“เธอก็ได้ยินแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าฉันแข่งรถชนะ ของอะไรที่เอามาวางเดิมพันฉันก็ต้องกวาดมาให้หมด รวมทั้งเธอด้วย”
“เอ่อ ก็รู้ แต่แกคงไม่คิดจะนอนกับฉันจริง ๆ ใช่ไหม”
“นอนสิ ไม่งั้นจะพามาที่นี่ทำไมล่ะ เลิกถามแล้วไปอาบน้ำเสียที หรือจะทำตอนนี้ ทำก่อนแล้วค่อยไปอาบพร้อมกันก็ได้”
เขาก้าวเข้าหาอย่างคุกคามทำเธอถอยร่นหนี แต่ไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดลงเมื่อแผ่นหลังบอบบางชนผนังห้อง
มุมปากหยักยกยิ้มราวกับชอบใจในเรื่องที่กำลังทำอยู่ ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อเขายกแขนทั้งสองข้างกักเธอเอาไว้กับผนังเย็นเยียบไร้หนทางหนี
“กะ แกต้องกำลังล้อเล่นอยู่แน่ ๆ เลิกเล่นได้แล้ว พาฉันกลับบ้านซะที”
“ต้องทำยังไงดี เธอถึงจะรู้ว่าฉันไม่ได้ล้อเล่น”
“ลม...”
“ขอจูบหน่อยสิ”
“ไอ้บ้า”
เขาเอียงหน้าโน้มเข้าหา แต่เธอยกหลังมือปิดปากทันทีทำให้เขาจูบได้แค่ฝ่ามือนุ่มนิ่มเท่านั้น
ความพยศของเธอทำเอาหัวใจแกร่งเต้นกระหน่ำ จึงตั้งใจกลั่นแกล้งด้วยการบดจูบไล้เลียฝ่ามือของเธอจนทั่ว
สัมผัสนุ่มนิ่มเฉอะแฉะแต่ร้อนรุ่มทำเธอสั่นไปทั้งตัว เบิกตากว้างยิ่งกว่าเดิมพร้อมกับหอบหายใจสะท้าน
“ลม แกทำบ้าอะไร”
“ก็เธอไม่ให้ฉันจูบ”
เธอหดมือกลับ เชิดหน้าขึ้นจ้องตาเขาเขม็ง จึงได้รับเสียงหัวเราะเบา ๆ เป็นการตอบแทน
“เลิกล้อเล่น ไม่งั้นฉันจะโกรธแกจริง ๆ”
ดวงตาคมกริบวาบลึกนิ่งสนิท แววตาที่อ่านไม่ออกทำเธอสั่นไปทั้งตัวอีกครั้ง
“ลม แก...”
“พวกฉันวางเงินเดิมพันกันคนละสองแสน แต่แฟนเธอมันวางเธอเป็นเดิมพันแทน ตอนนี้เงินล้านแปดอยู่กับฉัน และเธอที่มีมูลค่าสองแสน ถ้าไม่อยากนอนกับฉัน ก็เอาเงินมาสิ สองแสน ตอนนี้เลย”
เธอเลิกคิ้วตกใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อน เงินแค่นี้เธอโอนให้เขาได้ทันที แต่นี่เงินเก็บทั้งหมดของเธอกับพี่ชายก็เอาไปช่วยพ่อกับแม่หมดแล้ว จะเอาที่ไหนมาให้
“แกก็รู้ว่าฉันไม่มีเงิน”
“งั้นก็ถอดเสื้อผ้าสิ”
“ลม ฉันเป็นเพื่อนแกนะ”
“เธอไม่คิดจะรับผิดชอบแทนแฟนชั่ว ๆ ของเธอเลยเหรอ ตอนจะคบกัน ฉันค้านหัวชนฝาว่ามันชั่ว เธอก็ไม่เชื่อฉัน เราทะเลาะกันจนเกือบจะเลิกคบ ดีที่เฮียขุนมาไกล่เกลี่ยเราเลยกลับมาดีกันได้ วันนี้เธอที่เป็นแฟนมันจะร่วมกันโกงฉันหรือไง”
ความจริงพุ่งตรงแสกหน้าจนเธอชะงัก ในเมื่อเธอดื้อดึงอยากจะคบกับคนชั่ว ๆ รักและเชื่อใจเขามาก ทั้งพี่ชายและเพื่อนสนิทเตือนก็ไม่ฟังใคร เพราะฉะนั้น วันนี้เธอก็ควรรับผิดชอบในสิ่งที่เธอเลือกสินะ
“แล้วฉันต้องนอนกับแกกี่ครั้ง”
“ไม่จำกัด แต่คืนนี้เธอต้องอยู่กับฉันทั้งคืน ค่ำ ๆ ค่อยโทรไปบอกป้ามลแล้วกันว่าเธอจะค้างห้องเพื่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยกลับบ้านพร้อมกัน”
“อืม แค่คืนเดียว งั้นก็เอาสิ แล้วเรื่องนี้ก็หายกัน”
- ผู้เขียน
