บทที่ 7 บ้านใหม่ใหญ่จัง

1764 คำ

ภูวิศลากกระเป๋าเดินตามหลังสองแม่ลูกออกมา พอถึงถนนสายหลักก็รีบบอกให้ขึ้นรถที่กำลังจอดรอ จากนั้นราวครึ่งชั่วโมงรถก็ขับมาถึงหน้าทางเข้าของหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง ที่กระปุกเคยเห็นผ่านตาในโซเชียล ถ้าจำไม่ผิดบ้านในโครงการนี้สนนราคาไม่ต่ำกว่าห้าสิบล้านบาท จากนั้นไม่ถึงห้านาทีรถก็มาจอดเทียบตรงประตูทางเข้า และบ้านตรงหน้าที่เห็นก็มีขนาดใหญ่โตมโหฬาร จนเด็กชายเจ้าป่าต้องกระซิบถามมารดาด้วยความสงสัย เพราะจำได้ว่าปราสาทของพ่อมดแม่มดที่เคยได้ยินในนิทานนั้นหลังใหญ่มาก “ปาฉาดของพ่อมดหยอคับมี้” แม้ว่าเจ้าตัวจะยกมือขึ้นมาป้องปากเอาไว้แต่เสียงยังดังเหมือนเดิม ภูวิศได้ยินแล้วก็รู้สึกขำ เกิดมาเพิ่งเคยได้ยินคนบอกว่าบ้านหลังงามเป็นปราสาทของพ่อมด “ไม่ใช่ปราสาทพ่อมดครับลูก บ้านของพ่อเอง” เขายืดอกบอกลูกด้วยความภาคภูมิใจ เพราะบ้านหลังนี้หาซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเอง ทว่าแววตากลับหม่นเศร้าขึ้นมาเมื่อนึกขึ้นได้ว่า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม