3 เมาแล้วกลับเถอะ NC มินนี่
1324 คำ
"หมดแก้ว" เสียงดังแข่งกับดนตรีมีอยู่โต๊ะเดียว
"นายครับ"
"มึงดูต่อด้วย" ระหว่างที่กำลังนั่งมองพยาบาลสาวกระดกแก้วเหล้าไม่ให้คลาดสายตาอยู่นั้น ศิลา ลูกน้องคนสนิทก็ยื่นไอแพดมาให้ เขาต้องใช้เวลาสักสิบนาทีเพื่ออ่านข้อมูลหญิงร้ายชายเลวที่เพิ่งย่ำยีหัวใจของน้ำชาไปหมาดๆ
"เธอไม่หายไปไหนหรอกครับ"
"ถ้าหาย? รับผิดชอบได้มั้ย" ศิลาเถียงไม่ออกเพราะรู้ว่าเจ้านายเฝ้ารอผู้หญิงคนนี้มาหลายปี
"ผู้หญิงบ้านรวยนี่เอง" ผู้หญิงที่ว่าคือมินนี่ พ่อของมินนี่รับราชการเป็นตำรวจยศใหญ่ส่วนแม่ก็เป็นคุณหญิงคุณนายเดินสายออกงานการกุศลเพื่อเอาหน้าตาทางสังคม บ้านนี้มีลูกสาวเพียงคนเดียวคือมินนี่
"รวยพร้อมอิทธิพลครับ" ศิลาเสริม
"ไม่ต่างจากแมงดา " เขาโยนไอแพดลงบนโต๊ะ รู้สึกขยะแขยงประวัติของเชนจนไม่อยากอ่านต่อ น้ำชาทนคบกับผู้ชายแบบนี้มาได้ยังไง
"เลวขนาดนี้เธอยังโคตรรัก เจ้านายไม่ต้องห่วงครับ เธอต้องคลั่งรักเจ้านายมากแน่นอน" แค่คิดก็ขนลุก
"เธอยังจำกูไม่ได้เลย เพิ่งอกหักแผลยังสดขนาดนั้น คงยังไม่ยอมเปิดใจให้ใครง่ายๆ" รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เขาเฝ้ามองตอนนี้มันได้หายไปจากใบหน้าสวยของเธอจนหมด ไม่เหลือเลยสักอย่าง
"แบบนี้ต้องโรยเกลือครับนาย ไม่ยอมก็ปล้ำแม่งเลย"
"ไอ้เลว มึงนี่มัน"
"หมดแก้ว"
"เราว่าแกไม่ไหวแล้วชา กลับเถอะ" แก้วยังอยู่ข้างๆ น้ำชาไม่ไปไหน คอยเทเหล้าในแก้วทิ้งเพื่อไม่ให้ตัวเองเมา สภาพเพื่อนสนิทเละไม่เป็นท่าแบบนี้เธอจะเมาด้วยได้ยังไง
"จริงเหรอ ฮ่าๆ " ถึงแม้ปากจะบอกว่าทำใจมาแล้ว แต่ข้างในแหลกสลายไม่สามารถเก็บกลั้นเอาไว้ได้ น้ำชาทั้งร้องไห้สลับกับหัวเราะเหมือนคนบ้าอาจเป็นเพราะเหล้าที่ดื่มเข้าไปด้วยเลยทำให้อาการหนัก
งานหนักของแก้วคือต้องลากเพื่อนสนิทกลับห้องพักให้ได้ ดีที่พรุ่งนี้น้ำชาลางานแล้ว
"ให้ตายสิ ตัวหนักมากอ่ะชา"
เพล้ง!
ระหว่างที่แก้วกำลังประคองเพื่อนรักออกจากโต๊ะก็เกิดเหตุการณ์ชุลมุนขึ้น โต๊ะข้างๆ เกิดทะเลาะกันถึงขั้นลงมือขว้างแก้วและขวดแตกเต็มพื้น หากพาเพื่อนรักลุยออกไปต้องได้นองเลือดด้วยแน่ๆ แต่ว่าอยู่ตรงนี้นานๆ ก็อาจจะเจ็บหนักกว่า
"มาดิวะ"
"มึงสดนักเหรอวะ"
เพล้ง!
"กรี๊ดดดดด"
ปัง ปัง ปัง
คืนเคาท์ดาวน์สุดแสนอันตรายเมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งชักปืนออกมายิงอย่างอุกอาจ น้ำชาก็เมาหลับตาตลอดเวลา ภาระอันหนักอึ้งจึงตกไปอยู่ที่แก้ว ผู้คนเริ่มวิ่งวุ่นชนกันให้มั่ว
"ทำไงดี"
พรึบ!
"อ๊ะ น้ำชา ปล่อยนะ ปล่อย เอาเพื่อนฉันคืนมา" มีใครบางคนยื้อแย่งน้ำชาออกไปจากตัว แก้วได้แต่ตะโกนเรียกชื่อเพื่อนและบอกให้บุคคลนั้นปล่อยเพื่อนของเธอมาซะ แต่ก็ไม่เป็นผล แก้วถูกอุ้มออกมานอกร้านอย่างปลอดภัย ไม่มีเลือดและรู้สึกเจ็บบนร่างกาย
ส่วนน้ำชาก็ถูกอุ้มพาดบ่าออกมาทางหลังร้านด้วยสภาพที่ไม่รับรู้ว่ารอบตัวนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง
"อื้อ"
"ยังไม่เปลี่ยนชุดอีก " เขาวางร่างเล็กลงบนเบาะหลังอย่างแผ่วเบา พยาบาลสาวส่งเสียงครางอื้อเป็นระยะไม่รับรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเพื่อนสนิทที่ถูกแยกตัวออกไป ไม่รับรู้ว่าหัวใจกำลังเจ็บมากแค่ไหน ลืมสิ้นทุกอย่างที่เคยทำให้ปวดร้าว
"ไอ้เลว! " คำสบถด่าทำให้มาเฟียหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อย หากสิ่งที่เขาทำอยู่ตอนนี้นั้นเลวเหมือนที่เธอว่ามันก็คงน้อยกว่าสิ่งที่พบเจอมา
"เลวแต่ก็ไม่เคยคิดทำร้ายเธอ"
"ปวดฉี่"
"อะไรนะ" มาเฟียหนุ่มเลิ่กลั่กรู้สึกหล่อได้ไม่นานก็ต้องรีบลนลานอุ้มเธอออกมาข้างนอก ยังไม่ทันได้ไปไหนก็หาเรื่องให้ซะแล้ว
"อื้อ ปวดฉี่ คุณ มาได้ไง แก้วไปไหน" น้ำชาพยายามลืมตา พอเห็นหน้าผู้ชายตรงหน้าเท่านั้นก็ถามหาเพื่อนสนิททันที
"ลงจากรถไปฉี่ก่อน เธอจะฉี่ใส่รถราคาหลายล้านไม่ได้" น้ำชาพยักหน้าเพราะขี้เกียจถามต่อเหมือนกัน มาเฟียหนุ่มประคองเธอมาด้านหน้าของรถและพาเดินเข้าไปหลังพุ่มไม้ที่คาดว่าน่าจะปลอดคน
"หันหลังไปสิ"
"ผู้หญิงนั่งฉี่ไม่ได้น่าดูสำหรับฉันหรอกนะ " ปากเหรอนั่น แต่เอาเถอะ ตอนนี้เธออยากนอนมากกว่า ส่วนเรื่องเพื่อนสนิทเอาไว้ฉี่เสร็จแล้วค่อยโทรหา น้ำชาพยายามฉี่เก็บเสียงให้ได้มากที่สุดแต่เพราะมันปวดสุดกลั้นเลยปล่อยออกมาไม่ยั้ง ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นจะทำหน้ายังไง
"ว้าย! "
"อะไร" น้ำชารีบดึงชั้นในของตัวขึ้นทันทีเมื่อเห็นบางอย่างแวบๆ อยู่ไม่ไกล โชคดีที่ฉี่เสร็จแล้ว
"ไม่รู้ "
"เมามากไปหรือเปล่า ก็แค่แมว" น้ำชาถอนหายใจ โล่งอกที่ไม่ใช่คน
"ฉันอยากใช้โทรศัพท์"
"เพื่อนเธอกลับไปแล้ว ไม่ต้องห่วงปลอดภัยดี" สภาพน้ำชาตอนนี้แทบไม่เหลือแรงพยุงตัวเอง ผู้ชายคนนี้คุ้นๆ เหมือนเคยเจอ ไม่อยากใช้สมองตอนนี้หากมาเพื่อช่วยเธอก็ยินดี แต่ถ้าคิดร้ายสาบานเลยว่าสร่างเมาขึ้นมาแล้วจะลงมือฆ่าด้วยตัวเอง
"ฉันมากับคุณได้ยังไง"
"เรื่องมันยาว ขึ้นรถสิจะไปส่ง"
"เชื่อใจได้แค่ไหน ฉันคุ้นหน้าคุณนะแต่นึกไม่ออก หรือเมาด้วย ให้ตายสิอยากอ้วกอีกแล้ว" พยาบาลสาวยกมือขึ้นมาปิดปากแล้ววิ่งเข้าพุ่มไม้อีกครั้ง ทุกอย่างที่กินเข้าไปถูกขับออกมาทางปากจนหมด น้ำชาหมดแรง ไปต่อไม่ไหวแล้วจริงๆ
"สภาพ"
"เจ็บมากมั้ยคะ"
"นิดหน่อยครับ ต่อไปนี้เราก็ไม่ต้องหลบซ่อนอีกแล้วนะ" เชนจับมือของมินนี่ขึ้นมากุม แล้วมองตาหญิงสาวที่ตนรักด้วยความปรารถนา
"ที่นี่โรงพยาบาลนะคะ อย่ามองมินนี่ด้วยสายตาแบบนี้สิ" เชนต้องแอดมิดดูอาการ แฟนสาวจึงอาสาออกค่าห้องพิเศษวีไอพีเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับเขา อีกเรื่องคือต้องการความเป็นส่วนตัว
"พี่เจ็บอยู่ ทำให้หน่อยสิ" มินนี่ดึงมือออกจากการถูกกุมเอาไว้ แล้วไล่เลื้อยลงไปที่กลางกายของชายหนุ่มอย่างช้าๆ ลูบเบาๆจนเกิดเสียงครางเบาๆ
"อยากให้มินนี่ทำอะไรคะ"
"ทำทุกอย่างที่ทำให้พี่มีความสุข มินนี่ของพี่เก่งไม่มีใครเทียบได้" พยาบาลสาวสุดร้อนแรงเดินไปล็อกห้องและปีนขึ้นมาบนเตียงนั่งคร่อมชายหนุ่มพร้อมกับรูดซิปกางเกงเอาความใหญ่โตออกมา
"มินนี่ก็อยากให้พี่เข้ามาในตัวมินนี่เหมือนกันนี่คะ" อาการบาดเจ็บของเชนไม่ส่งผลกับเรื่องที่ทั้งคู่กำลังจะทำ กลางกายอุ่นร้อนของเธอส่งผลให้ชายหนุ่มแทบคลั่ง หญิงสาวแหวกเสื้อให้เห็นเนินอกพร้อมกับปลดตะขอบลาออกจนเต้าอวบกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการขยับ
"เซ็กซี่มากเมียจ๋า"
"เสียวจังเลยค่ะ" บทรักเร่าร้อนภายในห้องพักผู้ป่วยดุเดือดและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งคู่ไม่เคยรู้สึกผิดกับเรื่องวันนี้เลยสักนิด ดีใจมากกว่าที่จะได้คบกันอย่างเปิดเผย แค่เพื่อนคนเดียวเธอสามารถตัดทิ้งได้อยู่แล้ว
_______________________________
- ผู้เขียน
