“รู้ละกัน”
คำตอบมันทำให้ฉันจิ๊ปาก
ฉันรู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ ที่มันทำตัวเหมือนรู้เรื่องเนลดีไปซะทุกเรื่อง ทั้งที่เขาไม่ได้รู้อะไรสักหน่อย เขาไม่รู้หรอกว่าชีวิตฉันพังก็เพราะผู้หญิงคนนั้น ในวันที่ปัญหาเกิด เธอก็หายหัว ทั้งที่ตัวเองเป็นคนสร้างเรื่อง ฉันก็แค่ต้องการคำอธิบาย แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอก็ไม่เคยมีให้ อย่างเธออ่ะ อาจจะไม่รู้จักคำว่าเหตุผลก็ได้มั้ง
“กับเนลนี่... ไม่ยุ่งไม่ได้เหรอ” ฉันพูดเสียงหงอยก่อนจะชายนัยน์ตามองมันด้วยท่าทีจริงจัง ไม่รู้สิ ตอนนี้มันเป็นคนที่ฉันไว้ใจมากรองจากนนท์ แต่พอฉันเห็นรอยยิ้มของเขาเมื่อกี้แล้ว ฉันก็แอบกลัวขึ้นมา ฉันแค่อยากมีพื้นที่ให้ฉันหลบภัยบ้าง และที่ตรงนั้น ฉันก็อยากให้เป็นมันไง
มันเงียบ ขณะที่มือข้างนึงฉันเอื้อมไปกำลังจะจับชายเสื้อมัน ก่อนที่ฉันจะดึงกลับ เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่คนตัวสูงเอ่ยคำๆ นี้กับฉันตั้งแต่รู้จักกันมา
“ไม่ได้”
ฉันอึ้งไปเล็กน้อย
