คือไง มันเปลี่ยนเรื่องเฉย -*-
ฉันมองมันด้วยใบหน้าที่มาพร้อมกับจุดจุดจุด ถ้าฉันไม่คิดจะรักษาภาพพจน์นางงามเจ็ดเวที ฉันคงชี้หน้าด่ามันว่ามึงเป็นเหี้ยไรวะนุ่น แต่ความที่ฉันต้องคีพลุค ฉันจึงทำได้เพียงยิ้มสวยเบาๆ
ให้ตายเหอะ มันเปลี่ยนเรื่องเพื่อ!
“เออไปเหอะ จะไปไหนก็ไป”
“เอ้ออ นัท” มันลากเสียงเหมือนพึ่งนึกอะไรออก มันอ้าปากทีละนิดทำให้ฉันลุ้นตึกตักว่ามันอาจจะกลับตัวกลับใจกลับไปพิจารณาเรื่องคบฉันเป็นแฟนก็ได้ ทว่า... “เดี๋ยวต้องเอาชีทไปให้น้องเปิ้ลด้วยว่ะ”
พ่องงงง
ขออภัยในความหยาบคาย แต่ฉันหงุดหงิดจนไม่ไหวแล้วจริงๆ ไอ้เรารึก็นึกว่าจะอ้าปากขอคบ ที่แท้พูดถึงอีน้องเปิ้ลจอมสตอเบอรี่ ผีชะนีตัวที่หนึ่งซึ่งไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด เทียบยัยน้องนั่นกับเนล ฉันว่าระดับเลเวลความตอแหลเหมือนกองขี้หมากับทองอ่ะ
“ตอนนี้ก็เย็นแล้วนะ ทำไมไม่ให้พรุ่งนี้อ่ะ”
“น้องพึ่งโทรมาบอกเมื่อกี้”
“เอาไปให้ที่ไหน?” ฉันเริ่มจ
