พิมพลอยกับคะฉิ่นเดินประคองกันออกมาจากถ้ำทิ้งร่างไร้วิญญาณที่ถูกไฟคอกจนดำเป็นตอตะโกไว้เบื้องหลัง ท้องฟ้าภายนอกมืดมิดมีเพียงแสงจันทร์ที่ลอยเด่นอยู่บนท้องนภาส่องสว่างสาดแสงลงมา แต่ไม่นานนัก ป่าภายนอกก็ปกคลุมไปด้วยม่านหมอกสีขาวจนมองไม่เห็นหนทางเบื้องหน้า คะฉิ่นให้พิมพลอยหยุดพักเพื่อดูสถานการณ์เบื้องหน้าใต้ต้นไม้ใหญ่ปากถ้ำ
“หมอนั่งรออยู่ที่นี่ก่อนนะ ฉันขอเดินดูรอบๆแถวนี้หน่อย”หญิงสาวพยักหน้ารับคำที่คะฉิ่นบอกแล้วเบียดร่างเล็กของตนแทรกเข้าระหว่างรากไม้ใหญ่เพื่อบังลมหนาว
คะฉิ่นถือไฟฉายส่องกราดดูรอบๆบริเวณปากถ้ำ แถวนี้มีต้นไม้ใหญ่และพุ่มไม้หนาทึบ ถ้าไม่สังเกตดีๆจากภายนอกก็คงไม่รู้เลยว่ามีถ้ำที่เป็นทางเดินยาวทอดผ่านป่าเพลิงมรณะ คะฉิ่นสันนิษฐานว่าไอ้ผีดิบคงใช้ทางเดินนี้เพื่อหลบซ่อนตัวในเวลากลางวัน และใช้เพื่อออกหากินในเวลากลางคืน หมอกหนาทำให้ชายหนุ่มส่องไฟไปได้ในระยะแค่เพียงหนึ่งเมตรเท่านั้น คะฉิ่
