ฟ้าเริ่มมืดสนิท ต้นไม้ใหญ่หนาทึบบัดนี้เหมือนแปรเปลี่ยนรูปร่างได้คล้ายอสูรร้ายในนรกภูมิ เสียงหวีดร้องโหยหวนของอะไรบางอย่างที่เมื่อได้ยินแล้วขนลุกไปทั่วร่าง ลำแสงไฟฉายทั้งสามกระบอกถูกเปิดขึ้น การเดินขบวนมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย คืออูซอเดินเป็นผู้นำส่องไฟไปด้านหน้าให้เกรอะลูกน้องตัวผอมแห้งเดินตรงกลางคอยส่องไฟไปด้านข้างทั้งสองฝั่งและนรินทร์ย้ายมาเดินรั้งท้ายขบวนเพื่อระวังหลัง การเดินทางยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่องไม่มีการหยุดพัก หลายครั้งที่นายทหารหนุ่มหันกลับไปมองด้านหลังเพราะเหมือนมีใครหรืออะไรคอยสะกดรอยตามพวกเขาอยู่ บางที่ก็รู้สึกถึงสายตาประสงค์ร้ายที่จ้องมองผู้บุกรุกต่างถิ่นอย่างพวกเขา บางครั้งก็รู้สึกเหมือนมีลมหายใจร้อนๆมาหายใจรดใกล้ๆที่ต้นคอ จนเจ้าเกรอะต้องขอเปลี่ยนตำแหน่งเดินเพราะเหมือนจะประสาทหลอนในคราแรกแล้วชายหนุ่มก็เริ่มรู้สึกอย่างนั้นเช่นกัน
เสียงหมาป่าหอนรับกันเกลียวแทรกเข้าไปในโส
