นรินทร์ยืนตะลึงกับภาพตรงหน้า อูซอกระโดดจะไปคว้าร่างญาติผู้น้องไว้แต่คว้าได้แค่ปืนแก็บในมือของคะฉิ่นเท่านั้น กองใบไม้ใหญ่ดูดร่างของคะฉิ่นลงไปเร็วมากโดยที่ทุกคนยังไม่ทันตั้งตัว อูซอได้แต่เจ็บใจกัดฟันใช้ปืนฟาดรื้อกองใบหนาแต่ไม่เป็นผล ร่างของคะฉิ่นที่จมหายไปต่อหน้าต่อตาทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตื่นตระหนกและขวัญเสีย นรินทร์เดินไปตัดไม้ไผ่ที่อยู่ใกล้ๆแทงลงบนกองใบไม้เพื่อวัดความลึกใกล้กับจุดที่คะฉิ่นโดนดูดลงไป แต่ไม้ไผ่ความยาวเกือบสี่เมตรที่นรินทร์แทงลงไปก็โดนดูดลงไปด้วยทั้งที่ชายหนุ่มพยายามดึงกลับอย่างสุดกำลัง
"ลึกมากๆแถมมันยังดูดอีก แล้วอย่างนี้เราจะช่วยคะฉิ่นได้ยังไง"นรินทร์พูดถามความเห็นจากอูซอ
"ช่วยอะไรไม่ได้หรอกนายทหาร ไอ้คะฉิ่นมันตายแล้วกองใบไม้ลึกขนาดนี้เราจะทำอะไรได้ จะให้ผูกเชือกกับเอวแล้วกระโดดลงไปช่วยมันหรือมีหวังได้ตายหมู่ เพราะไม่มีอาการหายใจ"อูซอบอกเสียงเรียบ น้ำตาลูกผู้ชายคลอ
