“ตามมา!!” น้ำเสียงทุ้มเรียบแต่แฝงแรงกดดันทำให้อริลเผลอขยับเท้าตามเข้าไปในห้องทำงานอย่างว่าง่าย หัวใจยังเต้นแรงไม่หยุดจากเหตุการณ์เมื่อครู่
ปัง! เสียงประตูปิดดังสนั่นเกินกว่าจะเป็นเพียงการปิดธรรมดา ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาคมที่เย็นชาเสียจนทำให้เธอหายใจติดขัด แต่ลึก ๆ กลับมีบางสิ่งที่เธอมองไม่ชัด คล้ายแววตานั้นไม่ได้แข็งกร้าวเพียงอย่างเดียว
“สนิทกันเหรอ??”
“มะ…ไม่ค่ะ” อริลรีบอธิบายน้ำเสียงตะกุกตะกักเหมือนกลัวถูกตำหนิ
เอ็นเจไม่ตอบทันที เพียงหยิบถุงกระดาษไปวางบนโต๊ะอย่างใจเย็น แล้วก้าวเข้ามาใกล้จนเหลือระยะห่างที่บีบหัวใจเธอให้เต้นแรงเกินควบคุม
“ไม่สนิท? แล้วทำไมต้องยืนคุยกับเขานานขนาดนั้น” น้ำเสียงทุ้มต่ำลากช้า คล้ายคำถาม แต่กลับกดดันจนเธอเหมือนถูกตรึงไว้กับที่
“พี่มาวินแค่เข้ามาทักค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ…” อริลกัดริมฝีปากแน่นเมื่อดวงตาคมกริบจ้องลึกจนเธอไม่กล้าขยับหนี
“ไม่ได้ต
