เอวน้อยยังกระดกท้าทายสายตาชายอยู่ไม่หยุด เหลือเพียงท่อนแขนที่พยายามคลานหนี ในขณะที่ร่องสวาทตอดกระตุกปล่อยน้ำหวานออกมาไม่หยุด
“โหงพราย”
“...” ภาพในความฝันทำให้ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง ก่อนเปลือกตาจะขยับไล่น้ำตาออกมาเป็นสาย “ยะ...อย่าเข้ามานะ”
“กว่ากูจะสั่งสมให้ปรากฏกายหยาบได้ ต้องทนดูมึงสมสู่กับเพศผู้พวกนั้นไปเท่าไหร่” เล็บดำกรีดลงข้างหน้าสวย แค่มองลึกเข้าไปในดวงตา ก็บอกได้แล้วว่าหญิงสาวจำฝันคืนนั้น ได้ “ได้มึง...เป็นของกูสักที”
“เธอไม่มีวันกลับไปกับแก”
พิมพิลาลัยนิ่วหน้าตอกกลับไป คิดถึงใบหน้าของโหงพรายยามโดนทำร้าย ยิ่งรู้สึกเกลียดร่างตรงหน้ามากเหลือเกิน
ราวกับเป็นคนถูกกระทำเสียเอง
ควายธนูหนุ่มหัวเราะลั่นในลำคอ “หึ หึ”
“อึก”
“จำได้สินะ” เท้าเล็กถูกลากให้แยกออกจากกัน มันแทรกร่างใหญ่โตเข้ากลางหว่างขา พิมพิลาลัยรู้สึกถึงมวลอากาศที่กดแน่นลงบนร่าง ใบห
