บ่วงรักพ่ายใจ

ตอนที่ 2/2 ไหวหวั่น

“ประตูไม่ได้ล็อค เข้ามาสิ” ธาวินเอ่ยขึ้นทั้งที่ยังไม่ละสายตาจากคอมพิวเตอร์ตรงหน้า หน้าจอปรากฏงานที่เขากำลังออกแบบอยู่เต็มไปหมด

“พี่ทำงานหนักไปรึเปล่า หนูไม่ค่อยได้เห็นพี่พักผ่อนเลย ขนาดวันนี้เป็นวันหยุดพี่ก็ยังออกไปทำงานอยู่เลย” ดารินบ่นอุบอย่างไม่พอใจที่เห็นพี่ชายเอาแต่บ้าทำงานหามรุ่งหามค่ำ

“ก็พี่ทำเพื่อเราไง จะได้หาตังค์ให้น้องสาวผลาญเล่นไม่ดีเหรอ?” ธาวินเอ่ยทีเล่นทีจริงขณะที่ยังทำงานอยู่

“ไม่จริงหรอก หนูไปผลาญเงินพ่อแม่เล่นก็ได้ ไม่เห็นจะต้องลำบากพี่เลย” ดารินโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้ ด้วยเพราะเป็นห่วงพี่ชายที่โหมงานหนักมากเกินไป เธอกลัวเขาจะเสียสุขภาพจริงๆ

“พี่กำลังหลอกด่าเราอยู่นะเดียร์ ยังไม่สำนึกอีกเหรอ ฮ่าๆๆ” ธาวินแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อน ทว่าในใจของเขากลับมีเรื่องให้คิดไม่ตก

“ไม่ต้องมาขำกลบเกลื่อนหรอก หนูรู้ว่าพี่กำลังรู้สึกยังไง” ดารินพูดขึ้นอย่างรู้ทัน

มือหนาที่กำลังลากเม้าส์อยู่พลันหยุดชะงัก ใบหน้ายิ้มแย้มเมื่อครู่ของธาวินพลันเปลี่ยนเป็นเรียบเฉย ขณะที่เขากำลังเก็บซ่อนความรู้สึกบางอย่างอยู่ ดารินก็เอ่ยขึ้น

“พี่ยังลืมพี่นิศาไม่ได้ใช่ไหมคะ” ธาวินถึงกับหันหน้าไปมองน้องสาวทันที “ในเมื่อพี่ยังลืมเค้าไม่ได้ ทำไมพี่ถึงไม่ออกห่างจากพี่นิศาล่ะคะ หนูเห็นพี่ยังคงวนเวียนอยู่ในชีวิตของพี่นิศาเหมือนเดิม แล้วแบบนี้เมื่อไหร่พี่จะลืมพี่เค้าได้ซะที หนูก็พยายามหาผู้หญิงมาให้พี่เลือกตั้งเยอะตั้งแยะ แต่พี่ก็ยังชอบพี่นิศาอยู่ดี” ดารินเอ่ยเสียงเศร้า ด้วยเพราะไม่อยากเห็นพี่ชายต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้อีก นานแค่ไหนแล้วที่เขาเอาแต่ขลุกตัวอยู่กับงานเหมือนกับคนบ้า

“เลิกพูดเถอะ คนที่เรากำลังพูดถึงเขากำลังจะแต่งงานแล้วนะ ใครได้ยินเข้าคงไม่ดีแน่ๆ” ธาวินเอ่ยปรามน้องสาว ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้เจตนาของอีกฝ่าย แต่ในตอนนี้เรื่องเครียดๆ ของเขามันช่างมีเยอะเหลือเกิน

“หนูจะพูดจนกว่าพี่จะเข้าใจ เพราะหนูทนเห็นสภาพของพี่ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว!”

“พี่แค่อยากทำให้นิศามีความสุข ตอนนี้พี่ทำใจได้แล้ว พี่เพียงแค่อยากทำตามความตั้งใจของพี่ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้” พูดจบธาวินก็ทิ้งตัวกับพนักพิงเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า เขาแค่ตั้งใจออกแบบเรือนหอนี้ให้เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายกับนิศาก็เท่านั้นเอง ในฐานะแฟนเก่าเขาเพียงอยากจะทำอะไรให้เธอบ้าง เพราะที่ผ่านมาเขาทำผิดกับนิศามามากเหลือเกิน ทั้งนอกกายและนอกใจเธอสารพัด มันก็สมควรแล้วที่เธอจะเจอคนดีๆ อย่างธีภพ สิ่งที่เขาทำได้คืออวยพรให้ทั้งสองมีความสุขก็เท่านั้น

ธาวินกับนิศาถูกเลี้ยงให้โตมาด้วยกัน ความสัมพันธ์ของทั้งสองจึงเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันมานานแล้ว ถึงตอนนี้ธาวินจะอยู่ในสถานะแฟนเก่า แต่ทว่าความรู้สึกที่ทั้งคู่มีให้กันยังคงมีความผูกพันหลงเหลืออยู่ เขายังคงเป็นผู้ชายที่หวังให้เธอมีความสุข อย่างน้อยเขาก็หวังว่ามันจะช่วยลบล้างความผิดบาปในใจลงได้บ้าง ส่วนเรื่องที่เขาเคยคบกับนิศานั้นก็ยังคงต้องปิดเป็นความลับกันต่อไป เพราะเขายังไม่อยากให้นิศาต้องผิดใจกันกับธีภพ แม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเราจะหลงเหลือเพียงแค่พี่น้องกันก็ตามที แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่จะอธิบายให้คนอื่นเชื่ออย่างสนิทใจได้

สองวันผ่านไปธีภพก็ได้รับการติดต่อจากสถาปนิกคนใหม่ คาดว่าน่าจะเป็นฝีมือของธาวินที่หาคนมาทำงานแทนเขา แต่วรารีก็ยังไม่ให้พี่ชายตกลงร่วมงานด้วย เธอขอคุยกับธาวินให้รู้เรื่องเสียก่อน เพราะในวันนั้นเธอก็มีส่วนผิดที่ไม่ได้รั้งเขาไว้เพื่อปรับความเข้าใจ

“แน่ใจนะว่าไม่ให้พี่เข้าไปด้วย” นิศาหันมาถามคนที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ ขณะกำลังขับรถ วันนี้วรารีขอให้เธอพามายังบริษัทที่ธาวินทำงานอยู่

“ค่ะ พิมมีเรื่องจะคุยกับคุณเจสนิดหน่อย พี่ศาต้องไปทำงานต่อนี่คะ เดี๋ยวจะสายเอานะ” วรารีรีบตัดบทพลางกระชับแฟ้มที่ถืออยู่ในมือแน่น เมื่อรถยนต์จอดเทียบบริเวณหน้าบริษัทใหญ่ของธาวิน นิศาก็เอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง

“ถึงแล้วล่ะ คุณเจสเขาอยู่ชั้นสองนะ อย่างที่พี่บอก ถ้าหลงก็ลองถามคนในนั้นดู เขารู้จักกันหมดแหละ”

“ค่ะ ขอบคุณที่มาส่งพิมนะคะ” วรารียกมือไหว้อย่างนอบน้อม พลางกวาดสายตามองบริษัทยักษ์ใหญ่ตรงหน้าเธออย่างสนใจ

“จ้า เสร็จธุระก็โทรมานะ เดี๋ยวพี่แวะมารับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ พิมกลับเองดีกว่า รบกวนพี่นิศามาเยอะแล้ว” หญิงสาวปฏิเสธเสียงเรียบ เพราะแค่นี้เธอก็รบกวนนิศามามากพอแล้ว หากต้องให้มารับมาส่งเธออีกเกรงว่าจะเป็นการรบกวนพี่สะใภ้เปล่าๆ

“เอางั้นเหรอ ก็ได้ งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรมาได้ตลอดเลยนะ” นิศานึกสงสัยว่าระหว่างวรารีกับธาวินต้องมีอะไรที่มากกว่าเรื่องงานแน่ๆ แถมวันนี้เจ้าตัวยังอาสาเอาแฟ้มเอกสารมาให้ธาวินทั้งๆ ที่ไม่จำเป็น คิดแล้วมันก็น่าสงสัยจริงๆ แถมน้ำเสียงของธาวินตอนที่คุยโทรศัพท์กันเมื่อวานก็ดูออกเศร้าๆ ผิดปกติ หรือว่าทั้งสองมีปัญหากันจริงๆ

“ถ้าอย่างนั้นพิมไปก่อนนะคะ” เสียงของวรารีพลันปลุกให้นิศาตื่นจากภวังค์ ก่อนที่หญิงสาวจะพยักหน้ารับ

วรารียิ้มขอบคุณว่าที่พี่สะใภ้อีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปข้างในบริษัท การตกแต่งของที่นี่บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าต้องเป็นบริษัทที่มีสถาปนิกมากฝีมือแน่ๆ เพราะตั้งแต่ด้านหน้าบริษัทจนกระทั่งเดินเข้ามาด้านใน ทุกๆ ส่วนล้วนถูกตกแต่งให้เข้ากันอย่างลงตัวไม่มีที่ติ