บทที่ 9
อดีตของธันย์
"ธันย์อยากเล่นซ่อนหากับแม่ไหม"
"ครับ ธันย์อยากเล่นกับแม่"
ธันย์เด็กน้อยในวัยแปดขวบพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ก้าวเท้าเดินตามวดีผู้เป็นแม่เข้าไปในห้องลับที่อยู่ด้านหลังของชั้นหนังสือภายในห้องนั่งเล่น
วดีหยุดชะงักฝีเท้าริมฝีปากบางเม้มปากแน่น ดวงตาจ้องมองหน้าจอนับสิบตรงหน้าที่กำลังฉายภาพของกล้องวงจรปิดมุมต่าง ๆ ภายในบ้านหลังนี้ เธอมองกลุ่มชายชุดดำที่กำลังบุกเข้ามาในบ้าน
"แม่ครับ"
เสียงของธันย์เรียกสติของวดี เธอย่อตัวลงตรงหน้าของธันย์ดวงตาคู่สวยตอนนี้เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เป้าหมายของพวกมันคือเธอขอเพียงพวกมันสังหารเธอได้ ธันย์ที่หลบอยู่ในห้องนี้ก็จะปลอดภัย
"ธันย์ฟังแม่นะครับ ธันย์เห็นพวกคุณลุงที่อยู่บนจอไหมครับ"
"พวกคุณลุงจะมาเล่นซ่อนหากับเราใช่ไหมครับ"
"ใช่ครับ ธันย์ต้องแอบอยู่ที่นี่นะครับอย่าให้พวกคุณลุงเจอตัว"
"ครับ แม่จะแอบที่นี่กับธันย์ไหมครับ"
วดีมองใบหน้าของลูกชา
