บทที่ 10
แผนการล่อลวงของหมาป่า
"มาริสะ...."
เสียงของธันย์หายไปในลำคอทันทีหลังจากเดินเข้ามาในห้องทำงาน เขามองคนตัวเล็กที่เผลอหลับอยู่บนโซฟาระหว่างที่รอเขาเปลี่ยนเสื้อผ้า ร่างสูงก้าวเท้าเดินตรงไปที่โซฟาพลางย่อตัวลงใช้สายตามองสำรวจใบหน้าสวยที่กำลังนอนหลับอยู่
"มาริสาเธอเป็นของฉันใช่ไหม"
แม้จะรู้ว่าคนที่นอนหลับอยู่ไม่มีทางได้ยินในสิ่งที่เขาถามออกไป แต่ธันย์ก็ยังพูดแบบนั้นซ้ำไปมาอยู่หลายรอบ สายตาที่จ้องมองมาริสาตอนนี้ราวกับหมาป่าที่กำลังเจอเหยื่อที่ถูกใจ
"งืมมมม"
เสียงพูดของใครบางคนที่ดังกระซิบอยู่ข้างหู ทำให้มาริสาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เธอกะพริบตาที่พร่ามัวให้แจ่มชัดขึ้นพบว่าธันย์กำลังนั่งมองเธออยู่ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมา
"พี่ธันย์ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วหรอคะ"
"นอนต่อไหม"
ธันย์พูดออกมาน้ำเสียงฟังดูอบอุ่น มือหนายกขึ้นลูบศีรษะมาริสาอย่างแผ่วเบา เมื่อความรู้สึกในใจชัดเจนไม่ใ
