“พักจนกว่าจะสบายใจแล้วค่อยหางานก็ได้” เอ็มม่าเว้นจังหวะพูดเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เลยถามต่อ “ว่าแต่คนที่มาคุยกับฉันที่อ้างตัวว่าเป็นคนของไบรอั้นอ่ะ สรุปแล้วเป็นใครกันแน่”
เอ็มม่ายังคงสงสัยอยู่ถึงทุกวันนี้ เนื่องจากเธอไม่เคยเห็นหน้าคนของไบรอั้นมาก่อน เลยไม่รู้ว่าเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม และจากการพูดคุยที่รวบรัด ทำให้ไม่มีเวลาไตร่ตรองมากนักเพราะขณะนั้นตนก็รีบเช่นกัน พอนึกขึ้นได้ว่าจะโทรไปถามไถ่ความเป็นไปของเพื่อน ก็ลืมเสียสนิทว่าไม่ได้ขอเบอร์ไว้ สุดท้ายเลยติดต่อใครไม่ได้สักคน
“แอนโทนี่ เป็นเลขาของคุณแมตต์”
“ว่าแล้วเชียว อย่าให้เจออีกนะ แม่จะซัดหน้าให้สักที” น้ำเสียงแหลมเล็กบ่นอย่างเข่นเขี้ยว “ผู้ชายคนนั้นชื่ออะไรนะ แมตต์ แฮร์ริงตัน?”
สิรินทร์พยักหน้าเป็นคำตอบ เธอรู้สึกกระตุกที่ใจที่ครั้งเมื่อได้ยินชื่อนี้
“ซีอีโอแฮร์ริงตัน คอร์ปอ่ะนะ โหห นี่เธอทำบุญด้วยอะไรยะ ทำไมถึงเจอแต่ผู้ชายรวยๆ” ห
