EP.3
286 คำ
วันเสาร์บ่าย ร้านกาแฟเงียบสงบกว่าปกติ ลูกค้ามีเพียงไม่กี่โต๊ะ ธีร์นั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบ แต่สมาธิกลับไม่ค่อยอยู่กับตัวอักษรสักเท่าไร เพราะหูยังได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ของภาคินที่อยู่หลังเคาน์เตอร์
ภาคินกำลังหัดทำเมนูใหม่ เป็นเค้กโรลชาเขียวที่เพิ่งลองอบครั้งแรก เขาดูจริงจังแต่ก็มีท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ จนธีร์เผลอยิ้มตาม
ไม่นาน ภาคินก็เดินถือจานเค้กเล็ก ๆ มาที่โต๊ะ “ลองชิมดูหน่อยได้ไหมครับ ถือว่าเป็นหนูทดลองให้ผม”
ธีร์รับมาอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ใช้ส้อมจิ้มแล้วชิมคำเล็ก ๆ เนื้อเค้กยังหยาบไปหน่อย แต่รสหวานละมุนตัดกับความขมของชาเขียวทำให้พอทานได้
“อืม…อร่อยดีครับ ถึงจะยังแข็งไปนิด”
ภาคินหัวเราะออกมาอย่างโล่งใจ “ดีแล้วครับ อย่างน้อยไม่ถึงขั้นโยนทิ้ง”
คำพูดตรง ๆ ผสมกับเสียงหัวเราะสดใสทำให้บรรยากาศรอบตัวดูเบาลงทันที ธีร์มองแล้วก็รู้สึกแปลกใจ…ปกติเขาไม่ค่อยหัวเราะกับใครง่าย ๆ แต่วันนี้เขากลับรู้สึกสบายใจอย่างประหลาด
“คุณหัวเราะบ่อย ๆ ก็ดีนะครับ” ธีร์เผลอพูดออกมาโดยไม่คิด
ภาคินชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มกว้างกว่าเดิม “งั้นต่อไปผมจะหัวเราะให้คุณฟังทุกวันเลย”
ธีร์หน้าเริ่มร้อนขึ้นเล็กน้อย รีบก้มหน้ากลับไปมองหนังสือ แต่ใจกลับเต้นแรงกว่าตอนสอบเสียอีก
…และตั้งแต่วันนั้น เขาก็เริ่มรอฟังเสียงหัวเราะของใครบางคนมากกว่ากาแฟแก้วโปรดเสียอีก
- ผู้เขียน
