อารัมภบท 1
900 คำ
อารัมภบท
“พนันกับกูไหม ถ้ามึงจีบติดภายในหนึ่งเดือน กูให้มึงห้าหมื่น แต่ต้องมีหลักฐานนะ”
“เอาไง กูลงอีกหนึ่งหมื่น ถ้ามึงจีบไม่ติดต้องจ่ายเงินมาให้พวกกูนะ”
“ดิว”
เวลา 17:15 น. ณ มหาลัยฯ เอกชนแห่งหนึ่ง
เสียงลิฟต์ดังขึ้นเมื่อถึงชั้นหนึ่งนักศึกษาบริหารชั้นปีที่ 1 กำลังเดินกันออกมาจากลิฟต์ สายฝนโปรยปรายลงมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกในเร็ว ๆ นี้ ได้ยินเสียงบ่นของเหล่านักศึกษากันหลายคนเพราะไม่ได้เตรียมตัวกับฝนที่ตกอย่างกะทันหัน
“กิ่ง มีเทพบุตรมารอแกด้วย” รักษ์เอ่ยแล้วหันไปยิ้มให้กับเพื่อน กิ่งฟ้าก้มหน้าเขินอายเมื่อมองเห็นผู้ชายที่มาตามจีบเธอเช้าเย็น และในตอนนี้เขาก็กำลังเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับร่มในมือ
“วันนี้เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เขายิ้มแล้วยื่นส่งร่มมาให้เพื่อนของกิ่งฟ้า “ให้พี่ไปส่งไหม” เขาถามเพื่อนของหญิงสาวที่กำลังตามจีบ
“ไม่เป็นไรค่ะ” รักษ์รีบปฏิเสธทันที จ้องมองมีนาที่เป็นเพื่อนสนิทอีกคน
“เอาไว้เจอกันวันจันทร์นะ” มีนารีบดึงแขนของรักษ์เดินจากไป ทิ้งให้เพื่อนที่กำลังก้มหน้าเขินเอาไว้กับผู้ชายรูปหล่อคณะวิศวะที่มีชื่อเสียงเรื่องความเจ้าชู้
แต่เขาก็พิสูจน์ให้ได้เห็นมาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว ความเป็นสุภาพบุรุษของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวกลุ่มนี้ไว้ใจเขาเป็นที่สุด เช้าถึงเย็นถึงคงไม่มีผู้ชายเจ้าชู้คนไหนทำได้แบบผู้ชายคนนี้แล้ว
“หิวไหม” เขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้ “กินข้าวก่อนกลับกันดีไหมครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ กลับดีกว่าค่ะ” กิ่งฟ้ากระชับกระเป๋าสะพายข้างขึ้นบ่า เธอยิ้มเล็กน้อยก่อนที่เสื้อหนังสีดำจะถูกวางทับลงมาที่ตัวของเธอ
“ไปเถอะพี่จอดรถเอาไว้ตรงนั้น แต่ต้องวิ่งนะเพราะร่มพี่เอาให้เพื่อนกิ่งไปแล้ว” น้ำเสียงนุ่มทุ้มต่ำทำให้กิ่งฟ้ายิ้มอีกครั้งก่อนที่จะพยักหน้า ทั้งสองหลบฝนด้วยเสื้อหนังสีดำราคาแพงของเขา
“พี่เปียกหมดแล้ว” เธอเอ่ยขึ้นเมื่อขึ้นมานั่งบนรถยนต์ของมาธัส “หนูมีแค่ผ้าเช็ดหน้าค่ะ” เธอยื่นส่งแล้วยิ้ม
“พี่ขอไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องก่อนได้ไหม ห้องพี่อยู่ใกล้ ๆ นี่เอง”
“คือ…” หญิงสาวเงียบไปและกำลังคิดเล็กน้อย
“รอพี่อยู่บนรถครับ แป๊บเดียวสิบนาที” เขาหันมาส่งยิ้มแล้วขับรถตรงไปที่ห้องพักของตนเอง โดยหญิงสาวไม่ได้ปฏิเสธที่จะไม่ไปด้วย ตลอดทางเต็มไปด้วยรถที่แน่นท้องถนน
ยิ่งฝนตกหนักแบบนี้ยิ่งทำให้รถติด มหาลัยแห่งนี้อยู่ใจกลางเมืองไม่ต้องพูดถึงเวลาตอนเย็นว่ารถจะติดมาแค่ไหน กว่าจะขับรถมาถึงห้องพักของมาธัสได้ก็เล่นเอาเกือบหนึ่งชั่วโมงทั้งที่ระยะทางเพียงไม่ไกล
“ลงมาก่อนเถอะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งตากแอร์มานานคงหนาวแย่ กว่าจะนั่งตากแอร์กลับบ้านอีกทำตัวให้อุ่นจะได้ไม่ป่วย” เขาส่งยิ้มอ่อนโยนแล้วเดินมาเปิดประตูรถยนต์ให้กับกิ่งฟ้า
หญิงสาวลังเลแต่สุดท้ายก็ทนคำพูดที่ชายหนุ่มหว่านล้อมไม่ไหว เดินตามหลังเขาเข้ามาที่ห้องพัก ตึกสูงมากกว่าสิบชั้นไม่ค่อยมีผู้คนพลุกพล่านมากนัก
เมื่อเดินเข้ามานั่งภายในห้อง กิ่งฟ้ารีบหันมองสำรวจอย่างรวดเร็ว มันเป็นระเบียบเรียบร้อยเกินกว่าจะเป็นห้องของผู้ชายอย่างมาธัส ดูจากภาพลักษณ์ภายนอกเขาไม่ได้เป็นคนเจ้าสำอางหรือรักความสะอาดนัก
“ให้ฝนหยุดตกก่อนค่อยกลับดีไหม กิ่งโทรบอกที่บ้านดีไหมครับ พี่ขอไปอาบน้ำก่อน” เขาพูดแล้วมองดูตัวเอง เสื้อของเขานั้นเปียกไปข้างหนึ่งเธอพยักหน้าตอบรับอีกครั้ง
“ค่ะ”
“เดี๋ยวพี่ไปเอาเสื้อมาให้เปลี่ยน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็เดินหายเข้าไปในห้องนอนไม่นานก็กลับออกมาพร้อมเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ส่งมาให้เธอ แล้วเขาจึงเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่
เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ เมื่อกิ่งฟ้าติดต่อบอกคนที่บ้านว่าเธอนั้นติดฝนอยู่ระหว่างทางกลับบ้านอาจกลับช้าหน่อย กว่าจะวางสายไปได้แม่ของเธอก็บ่นและเน้นย้ำให้รีบ ๆ กลับบ้านให้ไวอย่าไปเถลไถลที่ไหน
มาธัสเดินออกมาหาเธอที่ห้องนั่งเล่น เพราะห้องที่เขาอยู่นั้นแยกห้องนอนห้องนั่งเล่นและห้องครัวออกเป็นโซน เขาเดินเข้ามาที่ครัวเพื่อหยิบน้ำดื่มมาให้เธอ
“ดื่มน้ำหน่อยไหม” เขาวางน้ำที่เปิดให้เรียบร้อยแล้วให้เธอ ก่อนจะยกน้ำอีกขวดขึ้นดื่มด้วยความกระหาย “มองพี่ทำไมครับ”
“เปล่าค่ะ” กิ่งฟ้ารีบยกน้ำขึ้นดื่มเพื่อกลบอาการเขินอายของตัวเอง “ไปส่งกิ่งเถอะค่ะ”
************
รู้นะว่ามีคนเตรียมตัวจะทุบอิพี่มัน
ใจเย็นก่อนนนน
5555
- ผู้เขียน
