หนีรักสารเลว (ฉบับผู้ชายสารเลว)

อารัมภบท 2

“ทำไมครับ ไม่อยากอยู่กับพี่เหรอ” เขานั่งลงข้าง ๆ แล้วจ้องมองใบหน้าสวยหวานที่ผู้ชายคนไหนเห็นก็อยากเข้ามาจีบ แต่ด้วยเธอนั้นเป็นคนที่มีกำแพงสูงมาก ผู้ชายที่อยากเข้าใกล้หลายคนต้องยอมถอยห่าง

“มะ…ไม่..ใช่ค่ะ” เธอตอบเสียงเบาแล้วก้มหน้าเขินอายอีกครั้ง ไม่กล้าสบตาผู้ชายตรงหน้าเพราะมันทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรง

“ทำไมพูดกับพี่ กิ่งต้องก้มหน้าทุกครั้งด้วยครับ อายเหรอ” เขาไม่พูดเปล่ายังยื่นมือมาเชยปลายคางให้มองจ้องตากับเขา มาธัสยิ้มหวานแล้วค่อย ๆ โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้

ริมฝีปากหนาทาบทับลงมาที่ริมฝีปากบางอย่างนุ่มนวล กิ่งฟ้านิ่งไปชั่วขณะเธอกำลังผลักให้เขาออกห่างแต่ถูกวงแขนแข็งแรงของชายหนุ่มสวมกอดเอาไว้

มาธัสกดริมฝีปากลงมาที่กลีบปากอวบอิ่ม ดุนดันปลายลิ้นให้แทรกผ่านเข้ามาในริมฝีปากของเธอ ด้วยความไร้เดียงสาของกิ่งฟ้าไม่นานปลายลิ้นอุ่นก็ถูกสอดผ่านเข้ามาในโพรงปาก

ชายหนุ่มควานหาความหอมหวานจนอีกคนเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่นุ่มนวล ร่างบางถูกดันให้นอนหงายไปบนโซฟาก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะตามติดมาคร่อมบนร่างกาย

“อื้อ” เสียงครางเบา ๆ จากคนใต้ร่างทำให้มาธัสรีบเดินหน้ามอบความปรารถนาให้กับเธอและตัวเองอย่างรวดเร็ว

มือหนาสอดผ่านเข้ามาในเสื้อยืดสีขาวลูบเลื่อนไปตามผิวเนียนละเอียดขาวนวลก่อนที่ตะขอบราลูกไม้สีขาวจะถูกปลดออกอย่างรวดเร็ว กิ่งฟ้าไม่ได้รู้สึกตัวเพราะกำลังเคลิ้มไปกับรสจูบที่เขามอบให้

มาธัสวางมือลงที่หน้าอกอวบอิ่มที่ล้นมือ เขาดูตกใจไม่คิดว่าหญิงสาวตัวบางเล็กจะซ่อนรูปได้มากขนาดนี้ ริมฝีปากของทั้งสองค่อย ๆ ผละออกจากกัน

“อย่าค่ะ” หญิงสาวรีบดันตัวออกห่างแต่ชายหนุ่มกับตามติด

“พี่รักกิ่งนะครับ” เขาโน้มตัวลงมาหอมแก้ม “กิ่งไม่ชอบพี่เหรอครับ พี่รักกิ่งนะ” คำพูดแสนหวานทำให้หญิงสาวที่ด้อยประสบการณ์ยิ้มเขิน

“แต่ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ เราต้องแต่งงานกันก่อน” เธอยังคงวาดฝันถึงวันแต่งงานของตนเองกับชายคนที่รัก

“ผู้ชายทุกคนอยากครอบครองสิ่งที่ตัวเองรักกันทั้งนั้น พี่ก็เหมือนกันการที่ผู้หญิงยอมมอบสิ่งหวงแหนให้กับผู้ชายที่ตัวเองรัก นั้นก็หมายถึงการแสดงความจริงใจอีกแบบเหมือนกันนะครับ”

“คือ…กิ่ง…” เธอมีสีหน้าตกใจเมื่อได้มองเห็นใบหน้าของมาธัสที่ดูเศร้า เขาถอยห่างนั่งก้มหน้า “ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ”

“ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ พี่ก็แค่” เขาพูดเสียงสั่น ยิ่งทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้างรีบก้มลงมองใบหน้าของเขา

“พี่ร้องไห้ทำไมคะ”

“พี่รู้ว่ากิ่งไม่ได้ชอบพี่ มีแต่พี่ที่รักกิ่งข้างเดียว รีบแต่งตัวเถอะพี่จะไปส่ง” เขาลุกขึ้นยืน แล้วกำลังเดินเข้ามาในห้องนอน แต่ถูกมือของกิ่งฟ้าดึงชายเสื้อเอาไว้

“กิ่งก็รักพี่เธียรค่ะ กิ่งยอมค่ะ” เธอไม่อยากเห็นเขาเป็นทุกข์ นี้คงคิดตรองดีแล้วเพียงไม่กี่นาทีที่ผ่านมา

“อย่าฝืนใจเลยกิ่ง พี่ไม่อยากให้กิ่งต้องมาฝืนทนอยู่กับพี่ รีบแต่งตัวเถอะพี่จะไปส่ง ต่อไปพี่จะไม่ไปให้กิ่งเห็นหน้าพี่อีกแล้ว”

“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ กิ่งไม่ได้ฝืนทนค่ะ กิ่งรักพี่เธียรจริง ๆ นะคะ กิ่งยอมทุกอย่างค่ะเพื่อพี่กิ่งยอมค่ะ” เธอยังคงดึงชายเสื้อของเขาเอาไว้แน่น มาธัสหันมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ

“พี่รักกิ่งนะครับ ขอบคุณนะที่กิ่งตอบรับพี่” เขายิ้มแล้วอุ้มเธอเดินเข้ามาในห้องนอน ก่อนวางหญิงสาวลงบนเตียงนอนกว้างสีขาวสะอาดตา

“แต่กิ่งต้องรีบกลับบ้านนะคะ” เธอยังเป็นกังวล อยากรีบกลับบ้านเพราะคนเป็นแม่รออยู่

“ไม่ต้องห่วงพี่ต้องพากิ่งกลับบ้านไม่เกินสองทุ่มแน่นอนครับ” ชายหนุ่มยิ้มหวานอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อยืดที่สวมใส่ออกจากร่างกาย

ชายหนุ่มใช้มือวางลงที่เรียวขาขาวก่อนสอดมือเข้ามาใต้กระโปรงจีบรอบด้วยความอ่อนโยน ดวงตากลมโตจ้องมองการกระทำของชายที่รักด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ

มาธัสโน้มตัวลงมามอบจูบอย่างอ่อนหวานให้กับกิ่งฟ้าอีกครั้ง มารู้ตัวก็ตอนที่เสื้อผ้าบนร่างกายของเธอไม่เหลือติดตัวแล้ว ดวงตาคมกวาดมองเรือนร่างสวยตรงหน้าด้วยความชื่นชม

ไม่คิดเลยว่าหญิงสาวอย่างเช่นกิ่งฟ้าจะดูเร้าอารมณ์ของเขาได้มากขนาดนี้ มองตรงไหนก็สวยงามไปหมด ทั้งความเขินอายที่ดูไร้เดียงสายิ่งทำให้เขาชอบมอง

“พี่อย่ามองนานสิคะ” เธอใช้มือปิดร่างกายเอาไว้เท่าที่จะสามารถปิดได้

“กิ่งสวยมากเลยครับ” เขาเอ่ยชมยิ่งทำให้คนที่นอนเขินทำตัวไม่ถูก “เป็นของพี่นะครับคนดี” น้ำเสียงอ่อนหวานทำให้หัวใจที่เต้นเร็วยิ่งเต้นเร็วเข้าไปอีก

มือบางถูกดึงออกก่อนที่มาธัสจะใช้ปลายลิ้นสัมผัสที่ยอดอกสีหวาน เขาดูดเลียวนอยู่นานหลายนาที ได้ยินเสียงครางที่หญิงสาวพยายามกลั้นเอาไว้ ปลายลิ้นยิ่งตวัดเลียเร็วดูดดึงให้อีกฝ่ายเกิดความเสียวซ่าน

**************

นี่ก็อ้อนจนน้องมันใจอ่อน

ก็แบบนี้ไง คอยดูเถอะเวลาน้องเกลียดจะรอสมน้ำหน้า