EP01 อ้อนก่อน
2046 คำ
EP01 อ้อนก่อน
Iris’ Part
“อะ อิไออิชะนีแต้มบุญสูงผัวมึงมานู่นล่ะ"
"ผัวเผออะไรหยาบคาย นั่นเพื่อนกูแม่ะ!"
ฉันหันไปว่าเชอรี่แล้วมองตามไปตรงที่มันมองก็เห็นเซนน์เดินเข้ามา มันชอบแซวว่าเซนน์เป็นผัวฉันอยู่เรื่อยเลย เพื่อนโว้ยเพื่อน
ฉันกับเซนน์เป็นเพื่อนกัน
"จ้า~ เพื่อนจ้า มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าเพื่อนกันจริงจริ๊ง" ยัง ยังไม่หยุด แถมยังเพิ่มอินเนอร์ในการพูดด้วยการทำเสียงสูงใส่ฉันอีกนะ
"มึงจะแซวกูทำไมนักหนาเนี่ยรี่ เหมือนอยากให้กูได้กับมันมากอะ"
คือทุกคนควรชินได้แล้วมั้ยอะเซนน์ก็มารับมาส่งฉันทุกวันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วมันไม่มีอะไรในกอไผ่เลยฉันกับมันเป็นเพื่อนกันที่สนิทกันมาก สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วด้วย แบบเกิดมาก็เจอหน้ามันแล้วอะ
"คนทั้งมอเขาคิดว่าพวกมึงได้กันนานแล้วเผื่อไม่รู้"
ก็เพราะมันชอบมีเพจคิ้วท์เกิร์ลคิ้วท์บอยบ้าบออะไรของมหาลัยน่ะสิชอบเอารูปฉันกับเซนน์ไปลงอยู่เรื่อยคนอื่นก็เลยคิดว่าฉันกับมันคบกัน ทุกวันนี้แทบจะไม่มีใครมาจีบแล้วเนี่ย
“ไม่คุยกับมึงแล้ว! ชอบแซว" ฉันสะบัดหน้าใส่เชอรี่จังหวะเดียวกับที่เซนน์เดินมาถึงโต๊ะที่ฉันนั่งอยู่พอดี
"เป็นไรทำไมทำหน้างอ?"
เซนน์ถามพร้อมกับยีหัวฉันไปด้วย ร่างสูงในชุดนักศึกษาผิดระเบียบปลดกระดุมเสื้อลงเกือบสามเม็ดโชว์แผงอกแกร่งตามมาด้วยกางเกงยีนขาดๆ เซอร์ๆ สไตล์วิศวะยิ่งทำให้เซนน์ดูหล่อแบดมากขึ้นไปอีกจนสาวๆ แถวนั้นเสียอาการหันไปซุบซิบหวีดความหล่อของเซนน์กันใหญ่
ในมหาลัยน่ะไม่มีใครไม่รู้จักพี่เซนน์เดือนวิศวะปีสองหรอก
"รี่มันแกล้งไออ่าเซนน์ จัดการมันเลย"
"อะ อ้อนผัวแล้วหนึ่ง”
ฉันเกาะแขนเซนน์อย่างอ้อนๆ พร้อมกับฟ้องมันไปด้วยจนเชอรี่มองบนใส่อย่างเอือมๆ เห็นเชอรี่อารมณ์เสียแล้วสนุกดีฉันก็เลยชอบออเซาะเซนน์เพื่อแกล้งมัน ฮ่าๆ
“รี่แกล้งอะไรไอวะ เดี๋ยวตีเลย"
เซนน์เองก็ตามน้ำ มันทำมือขึ้นเหมือนจะตีเชอรี่ให้ฉันจริงๆ จนเชอรี่หันมาจิ๊ปากถลึงตาใส่ฉันอย่างหมั่นไส้ คิคิ ให้มันรู้ว่าใครเป็นใคร
"มึงนี่ก็ตามใจเมียเวอร์ อิไอมันร้ายจะตายใครจะแกล้งมันได้"
"ปากดี! ไม่เล่นด้วยแล้ว ไปกันเหอะเซนน์"
รำคาญเชอรี่แล้วมันชอบพูดเรื่องผัวๆ เมียๆ อยู่ได้ ฟังแล้วมันจั๊กจี้หูแปลกๆ ฉันก็เลยลุกขึ้นลากแขนเซนน์ให้เดินออกจากตรงนั้นทันที แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงมันตะโกนไล่หลังมาอีกนะ
"ไปไหนก็ไปเลย รำคาญมาก! อิผัวเมียคู่นี้ปากแข็งอยู่ได้"
คนตัวสูงหัวเราะให้ลำคออย่างขำๆ ให้กับท่าทางของเชอรี่ก่อนจะยกแขนขึ้นกอดคอฉันเดินออกจากคณะไปที่ลานจอดรถเหมือนเช่นทุกวัน
ระหว่างที่เดินมาที่รถฉันก็เห็นสายตาหลายคู่มองมาที่เราด้วยความรู้สึกที่ต่างกันออกไป ตอนมองเซนน์นี่ตาหวานเยิ้มแต่พอหันมามองฉันนี่ตาแข็งใส่ฉันเหมือนอยากจะเข้ามากระชากออกไปจากเซนน์จนฉันต้องกอดเอวเซนน์ไว้แน่นเพราะกลัวแฟนคลับของมัน
หล่อนักหมั่นไส้ว่ะ แล้วดูสิใส่เสื้อปลดกระดุมอีกมองไปถึงไหนแล้ว ชอบโชว์! (หวงพิมพ์แบบนี้ค่ะน้อง)
@คอนโด
“เซนนนน์~”
ฉันเรียกหาเซนน์ที่ตั้งแต่กลับมาจากมหาลัยมันก็เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องไม่ยอมออกมาข้างนอกเลยปล่อยให้ฉันนั่งเหงาอยู่คนเดียวก็เลยหาเรื่องไปกวนมันดีกว่า
"..."
"ไอ้บ้าเซนน์ ได้ยินแล้วทำไมไม่ตอบ!”
ฉันเรียกมันอยู่หลายครั้งแต่มันก็ไม่ตอบสักทีฉันก็เลยเปิดประตูห้องมันเข้าไปอย่างถือวิสาสะก็เห็นมันนั่งเล่นเกมอยู่หน้าคอมพ์เครื่องโปรด มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันครู่หนึ่งก่อนจะก้มลงไปเล่นเกมต่อหน้าตาเฉย
"เรียกทำไม กูเล่นเกมอยู่มีไร?"
"เกมกับกูเลือก!!!"
หนอย เมินเหรอกล้าเมินฉันเหรอ! ยื่นคำขาดไปเลยให้รู้กันไปเลยว่าระหว่างฉันกับเกมน่ะมันต้องเลือก....
"เกม"
ไอ้เพื่อนเวรเห็นเกมดีกว่าเพื่อน!
"ได้เซนน์ได้!!!"
"อีกห้านาทีจะจบตาแล้ว" มันบอกในขณะที่มือก็เอาแต่คลิกเมาส์รัวๆ ตาก็เอาแต่จ้องหน้าจอ สบถคำหยาบออกมาไม่หยุดเมื่อเกมไม่ได้ดั่งใจ ดูท่าทางจะอินมากจะติดอะไรนักหนาก็ไม่รู้เกมเนี่ย
พรึ่บ!
“ไอริสอย่าบัง เดี๋ยวกูแพ้"
ด้วยความหมั่นไส้และหงุดหงิดที่มันไม่สนใจฉันที่ยืนมองมันอยู่ข้างๆ ฉันก็เลยแทรกตัวเข้าไปใต้วงแขนของคนที่กำลังตั้งใจเล่นเกมจนหัวฉันบังหน้าจอแต่เซนน์ก็ยังเอาคางมาเกยไว้ที่หัวของฉันแล้วตั้งหน้าตั้งตาเล่นเกมต่อไป
“มึงไม่สนใจกูอะ! : (” ฉันกอดอกเชิดหน้าขึ้นอย่างอนๆ
"ก็เดี๋ยวสนใจไง อีกห้านาทีเนี่ยถอยก่อน"
"ไม่!"
เซนน์พยายามจะดันตัวฉันออกแต่ฉันก็ขืนตัวไว้ไม่ยอมขยับไปไหน
“งั้นก็นั่งดีๆ เดี๋ยวตก" สุดท้ายมันก็ยอมขยับให้ฉันขึ้นไปนั่งบนตักมันแถมยังเอามือข้างที่ไม่ได้คลิกเมาส์มากอดเอวฉันไว้หลวมๆ กันฉันตกอีกด้วย
"สนุกเหรอ?"
ฉันนั่งมองหน้าจอที่ฉายภาพเกมที่เซนน์เล่นไปสักพักก็ถามขึ้นอย่างสงสัย ไม่เห็นมีอะไรน่าสนุกเลยทำไมเซนน์ถึงได้ติดนักหนาก็ไม่รู้
"อือ สนุก" คนตัวสูงตอบเสียงเบาแต่ทำเอาฉันขนลุกไปหมด
“อ๊ะ! อย่าพูดข้างหูมันจั๊กจี้"
เพราะว่าเซนน์เกยคางไว้บนไหล่ฉันเพื่อมองจอริมฝีปากของมันอยู่ข้างหูฉันพอดีเวลามันพูดทีนี่ทำเอาฉันจั๊กจี้จนต้องหดคอหนี ฉันค่อนข้างบ้าจี้เรื่องนี้เซนน์รู้ดีแต่ไอ้คนขี้แกล้งก็เอาแต่หัวเราะชอบใจใหญ่
"ช่วยไม่ได้อยากมานั่งบังเอง"
"อื้อ ไอ้บ้าบอกอย่าพูดไง" ฉันหันไปโวยใส่มันที่นอกจากจะไม่ถอยออกจากข้างหูฉันแล้วยังขยับหน้าเข้ามาพูดใกล้ยิ่งกว่าเดิมอีก
กวนตีน!
"วู้! จบแล้วมีไรว่ามา"
เซนน์วางเมาส์แล้วเอนตัวลงไปพิงเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์เมื่อเล่นเกมจบมันยังคงกอดเอวฉันไว้เหมือนเดิม คือตอนนี้เซนน์เอนตัวลงไปพิงกับพนักเก้าอี้โดยมีฉันนั่งอยู่บนตักนึกออกภาพออกมั้ย
“กูซื้อสีทาเล็บมาใหม่อะ ทาให้หน่อยสิ” ฉันกะพริบตาอ้อนพร้อมกับบอกเหตุผลที่เข้ามาวอแวมันไปด้วยจนเซนน์ถึงกับกลอกตามองบนใส่
"ทำอีกแล้ว?"
"ก็สีเดิมมันเบื่อแล้วอ่า"
ฉันโชว์สีทาเล็บสีใหม่ที่เพิ่งไปสอยมาเมื่อวานกับเชอรี่ ปกติเซนน์รับหน้าที่เป็นคนทาเล็บให้ฉันอยู่แล้วมันทาสวยจนฉันไม่ต้องไปพึ่งร้านทำเล็บเลยล่ะ
"เฮ้อ เดี๋ยวมะเร็งถามหามึงเขาสักวัน"
เอ๊ะ! ไอ้บ้านี่แช่งกันหรือไง ฉันก็ไม่ได้ทาบ่อยขนาดนั้นสักหน่อยแค่เปลี่ยนสีสัปดาห์ละครั้งเอง!
"ตบปาก!"
“ด้วยปากมึงอะนะ เอาดิ" มันพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ยังจะมีหน้ามากวนประสาทอีกนะไอ้บ้านี่ แล้วใครเขาเอาปากตบปากกัน เป็นบ้าเหรอ
"ลามปามใหญ่แล้วนะมึงอะ เร็วๆ ทาให้หน่อย"
"อ้อนก่อน"
“อย่าเยอะดิเซนน์แค่ทาเล็บเอง"
ฉันทำหน้างอใส่มัน ขอให้ทาเล็บให้แค่นี้เองต้องอ้อนอีกแล้วเหรอ เบื่อจะอ้อนมันแล้วอะ จะขอให้ทำอะไรให้แต่ละครั้งเซนน์ก็ชอบมีข้อต่อรองตลอดเดี๋ยวอ้อนบ้าง หอมแก้มบ้าง นู่นนี่นั่นเยอะสิ่งไปหมด
เบื่อจะอ้อนแล้ว!
"เร็วๆ ไม่อ้อนกูไม่ทาให้นะ"
เป็นบ้าเนอะคนเรา เพื่อนอะไรชอบให้อ้อนนักหนา แต่ฉันอยากเปลี่ยนสีเล็บแล้วอะถ้าไม่อ้อนมันไม่ยอมทาให้หรอก
เออ อ้อนก็ได้!
“พี่เซนน์ขา~ ทาเล็บให้น้องไอหน่อยนะ นะๆๆ พี่เซนน์สุดหล่อ"
เวลาอ้อนเซนน์มันชอบให้พูดเพราะๆ เรียกมันว่า ‘พี่’ แล้วแทนตัวเองว่า ‘น้อง’ เราเกิดปีเดียวกันนะแต่เซนน์เกิดต้นปีฉันเกิดท้ายปีห่างกันก็หลายเดือนอยู่เหมือนกัน เวลาอยู่ต่อหน้าพ่อแม่เราก็จะแทนตัวเองว่าพี่กับน้องแต่เวลาอยู่กันสองคนก็กูมึงตลอด
มีแค่เวลาอ้อนเท่านั้นที่ฉันจะยอมพูดเพราะๆ มันถึงจะยอมตามใจฉัน เพราะแบบนี้ไงฉันถึงขี้เกียจอ้อนมันน่ะ ขนลุกทุกครั้งที่พูด
พี่เซนน์อย่างงั้นน้องไออย่างนี้ บรึ่ย~
"หึ ทาให้แล้วได้อะไร?" ได้คืบจะเอาศอกนะไอ้บ้านี่
“ให้ๆๆ หอมแก้ม!"
"ทำบ่อยละไม่เอา"
ไอ้...
เย็นไว้ไอริสยอมมันไปก่อนต้องพึ่งพามันในการทาเล็บเดี๋ยวอดทาสีใหม่ไปอวดเพื่อนๆ
"คืนนี้ยอมนอนห้องเซนน์เลยก็ได้" ฉันเสนอสิ่งที่คิดว่าเซนน์ต้องยอมแน่ๆ
"พูดแล้วนะ" ซึ่งก็เป็นไปตามคาด มันยอม
"อือฮึ"
ฉันพยักหน้ารับ นี่ฉันยอมมันถึงขั้นยอมนอนห้องมันเลยนะ
คือปกติฉันก็นอนห้องฉันนั่นแหละและทุกคืนเซนน์มันก็จะมานอนด้วย ปกติเรานอนด้วยกันในห้องนอนของฉันแต่วันนี้ฉันจะยอมไปนอนห้องของมันแทน
เอ่อ คือเรานอนด้วยกันตั้งแต่มอปลายแล้วอะ แบบแต่ก่อนเวลาที่พ่อแม่ฉันไม่อยู่บ้านใช่มั้ยฉันก็ต้องนอนคนเดียวในบ้านหลังใหญ่เซนน์มันก็เลยมานอนเป็นเพื่อน
นอนแยกห้องนะ!
แต่ฉันน่ะกลัวผีมากนอนคนเดียวไม่ได้มันไม่อุ่นใจเท่าตอนมีพ่อแม่อยู่ด้วย ฉันงอแงมากเซนน์ก็เลยต้องเข้ามานอนในห้องด้วย ไปๆ มาๆ มันก็เป็นเรื่องเคยชินของเราไปแล้ว
เมื่อก่อนเราไม่ได้นอนด้วยกันทุกวันนะนอนเฉพาะวันที่พ่อแม่ฉันไม่อยู่น่ะ แต่พอเข้ามหาลัยเรามีห้องนอนของใครของมันก็จริงแต่สุดท้ายก็มานอนด้วยกันอยู่ดี คือถ้าไม่ได้นอนกอดมันฉันก็จะนอนไม่ค่อยหลับอะมันชอบบ่นว่าห้องฉันมีแต่สีหวานๆ ชมพูพาสเทลงี้เซนน์บอกรำคาญลูกตาขอให้ฉันเปลี่ยนไปนอนห้องมันแทนแต่ฉันก็ไม่ยอมเพราะห้องมันมีแต่สีดำ
สุดท้ายมันก็ยอมมานอนห้องฉันอยู่ดี
แค่นอนนะนอนแบบนอนเฉยๆ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นเลย ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติของฉันกับเซนน์ไปแล้วอะ แต่เรื่องนี้พวกเพื่อนคนอื่นไม่รู้นะไม่งั้นโดนแซวตายแค่นี้ก็แซวกันจนไม่รู้จะแซวยังไงแล้ว (=.=)
ไม่ใช่เรื่องแปลกสักหน่อยจะแซวอะไรนักหนาก็ไม่รู้
เพื่อนกันนอนด้วยกันแปลกตรงไหน?
- ผู้เขียน
