เพียงใจรัก เพียงเธอ

บทที่ 3.1 - ทำเพราะรัก (ทางที่เลือก)

หลังจากที่รุ่นพี่หนุ่มพาวรรณภามาส่งที่บ้าน หญิงสาวก็รีบปรี่ตัวเข้าบ้านแล้วกดโทรศัพท์ติดต่อหาเพื่อนรักอย่างชนิดาในทันที นิ้วเรียวกดหมายเลขด้วยความโมโห ฟังเพลงรอสายแค่ไม่เท่าไหร่ ก็ได้ยินเสียงหวานใสของเพื่อนกรอกสายลงมา

(ฮัลโหล)

“หึ ยัยดา ฉันไม่ตลกด้วยนะ กับสิ่งที่แกกำลังทำน่ะ!” หญิงสาวโวยทันที

(ฉันทำอะไร)

“นี่ยัยดา แกอย่ามาทำเป็นไขสือหน่อยเลย อย่านึกนะว่าฉันไม่รู้ว่าแกกำลังทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชักระหว่างฉันกับพี่คินน่ะ เห็นฉันโง่หรือไง” นี่ถ้าอยู่ใกล้มือวรรณภาคงบีบคอเพื่อนรักแน่นอน คนอะไรทำผิดแล้วยังมาทำเสียงไร้เดียงสาอยู่ได้ เธอไม่ชอบเลยเวลาที่มีใครมาวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องคู่รักอะไรทำนองนี้ ทั้งๆ ที่ชนิดาเองก็รู้จักนิสัยของเธอดี แล้วทำไมยังตัดสินใจทำแบบนี้กัน คิดแล้วมันก็น่าหงุดหงิดใจนัก

(ฉันไม่ได้เห็นว่าแกโง่ แต่ฉันแค่คิดว่ามันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่ ถ้าแกจะลองเปิดใจให้กับผู้ชายดีๆ อย่างพี่คินเขาน่ะ)

“ใช่ มันไม่ได้เสียหายอะไรเลย พี่คินเป็นผู้ชายที่ดี ทั้งหน้าตา ชาติตระกูล และฐานะ แต่แกเข้าใจไหมว่าฉันไม่ได้ชอบเขา แกเข้าใจไหมว่าฉันมีคนที่ฉันรักอยู่แล้ว แกก็รู้นี่ยัยดา”

(ฉันรู้ แต่ฉันก็ไม่ได้ขอให้แกหันมาชอบพี่เขาในทันทีนี่น่า แค่อยากให้แกลองให้โอกาสตัวเองบ้าง)

“ให้โอกาสตัวเองเหรอ? ฟังนะยัยดา ถ้าฉันจะให้โอกาสตัวเองขึ้นมาจริงๆ ฉันจะไม่เลือกทำวิธีนี้ สู้ฉันเอาเวลาทั้งหมดมาทำความรู้จักกับพงษ์เขาให้มากขึ้นไม่ดีกว่าเหรอ แกเองก็รู้จักพงษ์เขามานาน นิสัยใจคอเขาเป็นยังไงแกเองก็รู้ดี แล้วทำไมทำแบบนี้ล่ะยัยดา พงษ์ก็เป็นเพื่อนแกนะ แกทำแบบนี้มันไม่ต่างอะไรกับการที่กำลังหักหลังเพื่อนของตัวเองเลยนะ”

สิ่งที่วรรณภาพูดมาทำเอาปลายสายเงียบแบบไร้การตอบโต้ใดๆ ซึ่งหญิงสาวรู้ดีว่าตอนนี้ชนิดานั้นคงรู้สึกแย่มาก และเธอเองก็คงจะได้สติขึ้นมาบ้างแล้วว่าไม่ควรหักหลังเพื่อน ถ้าวีระพงษ์รู้ว่าเพื่อนรักอย่างดาทำแบบนี้ เขาจะโกรธเธอมาก

วีระพงษ์ชายผู้เป็นที่รักของวรรณภาเป็นเพื่อนชายคนเดียวที่สนิทที่สุดของชนิดา เธอได้มีโอกาสรู้จักกับเขาเมื่อสามปีที่แล้วตอนงานปาร์ตี้วันเกิดของชนิดา ในตอนนั้นเธอซุ่มซ่ามทำแก้วนํ้าส้มหกรดใส่เสื้อผู้ชายหน้าตี๋คนหนึ่ง แต่เขาก็มีความเป็นสุภาพบุรุษมากจนทำให้เธอเกิดความประทับใจในครั้งแรกพบ ทั้งสองต่างคุยกันไปเรื่อยๆ อย่างถูกคอ โดยที่หญิงสาวไม่เคยรู้เลยว่าวีระพงษ์เองก็เป็นเพื่อนของเพื่อนรักเธอเช่นกัน

จนกระทั่งชนิดาได้บอกกับเธอว่าวีระพงษ์เป็นเพื่อนที่สนิทมานาน และชนิดาเองก็เป็นคนที่คอยเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับวีระพงษ์มาโดยตลอด วรรณภาตกลงปลงใจคบหากับชายหนุ่ม วีระพงษ์ดูแลเธอดีตลอดระยะเวลาสามปีที่คบหากันมา เขาให้เกียรติเธอเสมอไม่เคยทำให้เธอต้องเสียใจหรือว่าเสียหายเลยแม้แต่นิดเดียว ความดีของเขา เลยทำให้หัวใจของหญิงสาวไม่คิดที่จะมองชายอื่น

“ดา...” วรรณภาลองเรียกเพื่อนที่เงียบไปนาน

(แค่นี้ก่อนนะ ฉันง่วงแล้ว ฝันดีแก)

“เดี๋ยวสิยัยดา”

ชนิดาตัดสายไปในทันทีที่พูดจบ วรรณมองโทรศัพท์ในมือด้วยความอ่อนใจเธอเองก็สงสารเพื่อนสาวเหมือนกัน ชนิดานั้นไม่ต่างอะไรกับการทำหน้าที่เป็นคนกลางเลย เธอต้องการช่วยพี่คินผู้ชายที่แอบรัก แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นคนหักหลังเพื่อนอย่างวีระพงษ์

“พี่คินนะพี่คิน จะรู้บ้างหรือเปล่าว่าทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งลำบากใจมากแค่ไหนเนี่ย เฮ้อ ยัยดาก็ทั้งสวย ทั้งแสนดี แต่ทำไมพี่คินถึงได้มองข้ามไปนะ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ”

หญิงสาวพูดกับตัวเองแล้วก็แอบปวดหัว ถ้าภาคินหันมามองชนิดาสักนิดจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีดีกว่าตัวหล่อนมากแค่ไหน มีผู้ชายและรุ่นพี่หลายต่อหลายคนที่อยากจะสานสัมพันธ์กับชนิดา แต่เพื่อนสาวของเธอก็ไม่คิดจะสนใจใครเพราะว่าหัวใจของเจ้าหล่อนนั้นมีแต่รุ่นพี่หนุ่มอย่างพี่ภาคินเพียงคนเดียว

“นี่เรา กำลังหักหลังเพื่อนอย่างนั้นเหรอ” คิดไปมาแล้วก็ยํ่าอยู่ที่ประโยคเดิม ว่าเธอกำลังทำร้ายวีระพงษ์เพื่อนชายที่สนิทที่สุดของเธอคนหนึ่งเธอกำลังหักหลังเพื่อนด้วยนํ้ามือของตัวเอง วีระพงษ์รักและซื้อสัตย์ต่อวรรณภาเพียงคนเดียว แต่เธอกลับพาบุคคลที่สามเข้าไปแทรกแซงทำให้รักของเพื่อนต้องร้าวฉาน

หญิงสาวคิดไม่ออกเลยว่าถ้าเพื่อนชายรู้เรื่องนี้เข้า จะรู้สึกแย่กับเธอมากแค่ไหน เธอเป็นเพื่อนกับเขามานานรู้ดีว่าเวลาที่เขาถูกคนที่ไว้ใจหักหลังและทำร้ายนั้น วีระพงษ์จะไม่ชอบเอาเสียมากๆ

“แต่พี่คินฝากความหวังไว้กับเรา เราจะทำยังไงดี?”

ความกังวลถาโถมเข้ามาแบบไม่หยุดครั้นจะไม่เดินหน้าต่อก็พาลทำให้นึกถึงรุ่นพี่หนุ่ม ชนิดาเอามือกุมขมับด้วยความทุกข์ เธอโชคร้ายเหลือเกินที่ต้องมาเป็นคนกลางเยี่ยงนี้ หากเธอไม่ช่วยเหลือภาคิน

แล้วชายหนุ่มล่ะ? ชายหนุ่มจะรู้สึกยังไง เขาอาจจะเกลียดหน้าเธอไปเลยก็ได้ เธอให้ความหวังเขาไปแล้ว ยังไงก็ตามต้องช่วยเหลือเขา มือบางหยิบกรอบรูปที่ถ่ายร่วมกับเพื่อนรักทั้งสองคนอย่างวรรณภาและวีระพงษ์ขึ้นมาดู ดวงตากลมโตมีนํ้าใสลื่นขึ้นปริ่มขอบตา ร่างบางกอดรูปอันเป็นความทรงจำแสนมีค่าเอาไว้แน่น เพราะว่าหลังจากนี้เป็นต้นไปเธอเลือกแล้วที่จะทำเพื่อ

คนที่เธอรัก…

“พงษ์ ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้อยากทำแบบนี้ แต่ว่า แต่ว่าฉัน ไม่มีทางเลือก ขอโทษนะพงษ์ ดาขอโทษนะพงษ์ ดาขอโทษ ฮึกๆ”

หญิงสาวพูดด้วยใบหน้าที่นองนํ้าตา มิตรภาพคือสิ่งที่สำคัญสำหรับเธอที่สุด มิตรภาพคือสิ่งที่มีค่าต่อหัวใจของเธอ แต่ในเมื่อหัวใจมีรัก หญิงสาวก็อยากจะทำเพื่อคนที่เธอรักให้ถึงที่สุด ไม่ว่าผลที่ออกมาเธอจะต้องเจอกับความเจ็บปวดยังไงก็ตาม เธอก็จะขอเดินหน้าต่อไป

บูชาในรัก... ไม่ผิดใช่ไหม

บรรยกาศของกิจกรรมรับน้องในมหาวิทยาลัยจะเกิดขึ้นทุกครั้งหลังเลิกเรียนในช่วงตอนเย็น ในแต่ละวันก็จะมีกิจกรรมมากมายที่พวกรุ่นพี่แต่ละคณะคิดขึ้นมา เพื่อที่จะเสริมสร้างกระชับไมตรีให้มีความสนิทสนมเกิดขึ้นต่อเพื่อนพ้องและรุ่นน้องกับรุ่นพี่

ชนิดานั่งรอวรรณภาอยู่ที่หน้าตึกคณะเพียงคนเดียว

“นี่ๆ พวกเธอฉันได้ยินมาว่าพี่คินที่เรียนบริหารปีสี่น่ะ เขาแอบปิ้งรุ่นน้องอยู่คนหนึ่งแหละ” เสียงพูดคุยกันของกลุ่มผู้หญิงข้างกายชนิดาดังขึ้น เรียกความสนใจของหญิงสาวที่กำลังนั่งรอเพื่อนอยู่เพียงลำพังให้แอบฟังด้วยความสนใจ อย่างน้อยเรื่องที่พวกหล่อนคุยเมาส์กันนั้นมันก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับวรรณภาเพื่อนรักของเธอ ถ้าเกิดมีใครในที่นี้ที่พูดจาไม่ดีหรือใส่ร้ายเพื่อนสาว เธอก็จะออกโรงปกป้องในทันที

“จริงเหรอเธอ แหม... ฉันล่ะอิจฉาผู้หญิงคนนั้นซะจริงๆ พี่คินเขาทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมชาติตระกูลก็ดีเป็นไหนๆ ว่ากันว่าครอบครัวของพี่เขาน่ะรวยเป็นอันดับต้นๆ ของเมืองไทยเลยนะ”

นํ้าเสียงยังคงแสดงความตื่นเต้นอย่างไม่เสื่อมคลาย ชนิดาแค่เหลือบมองเพียงเล็กน้อยแต่ก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจใคร ทั้งๆ ที่ความจริงนั้นหูของเธอกำลังทำงานรับฟังทุกคำพูดเป็นอย่างดี

“ว่าแต่ เธอพอจะรู้บ้างไหมว่ารุ่นน้องคนที่พี่คินเขาแอบชอบน่ะเป็นใคร แล้วเรียนคณะไหนกัน”

“เรียนคณะแพทย์ศาสตร์ ชื่ออะไรไม่รู้นะ รู้แค่เพียงว่าเธอสวยน่ารักมาก” วรรณภาเป็นผู้หญิงที่สวย มีเสน่ห์ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มักจะมีแต่คนรุมรัก หญิงสาวมักจะตกเป็นเป้าสายตาต่อบรรดาผู้ชายอยู่บ่อยครั้ง นี่เป็นเหตุผลหลักเลยที่ทำให้หัวใจของวีระพงษ์สั่นไหวตลอดเวลายามที่ต้องห่างกันเพื่อนชายจอมหึงหวงของเธอก็มักจะขี้อ้อนใส่วรรณภา ชายหนุ่มกลัวว่าวรรณภาจะไม่รัก ไม่สนใจตนเหมือนเฉกเช่นแต่ก่อน บางครั้งถึงขั้นสวมบทเป็นเด็กน้อยนั่งงอนหญิงสาวกันเลยล่ะ วีระพงษ์เขาทั้งรัก หวง และห่วงวรรณภาเป็นที่สุด เมื่อนึกมาถึงตรงนี้หัวใจของชนิดาก็แอบหวั่นขึ้นมา ว่าถ้าเกิดวีระพงษ์รู้ในสิ่งที่ตนเองกำลังทำอยู่นั้นจะรับได้หรือเปล่า เพื่อนชายที่เธอรักมากคนหนึ่งเขาจะโกรธไหม

แม้ในใจลึกๆ จะแอบกลัวต่อผลลัพธ์ที่มันจะตามมาในภายหลัง แต่ชนิดาเองก็ตัดสินใจดีที่สุดแล้ว ในเมื่อเธอเลือกเส้นทางนี้แล้วเธอก็จะต้องก้าวผ่านมันไปให้ได้