แก๊งค์ชายโฉด
1058 คำ
นิ่งให้เธอได้ใจ จนถึงอีกไฟแดงหนึ่ง หมอหื่นเอี้ยวตัวมากระซิบข้างหู งับหูเธอไปทีหนึ่งด้วย
ยัยตัวแสบเอาแต่อ้าปากค้าง มองแล้วตลกดี
“แมลงวันเข้าปากไปสองตัวแล้วมั้ง”
ชายหนุ่มแซ็ว เขายื่นแขนข้างหนึ่งให้คนตัวเล็กได้เอาคืนตามใจชอบ โดยไม่รู้เลยว่ากำลังทำให้จังหวะหัวใจที่ยังไม่ทันจะปกติดีกลับมาเต้นแรงอีกรอบ ไม่ใช่เพราะซาดิส ถึงจะอยากงับเขาจริงๆ ก็เถอะ แต่ผู้ชายใส่เชิ๊ตขาวถกแขนเสื้อขับรถมือเดียวนี่มันเท่ห์ชะมัด
เห็นแล้วนึกถึงรอยสักที่แขน ตากลมเลื่อนลงมาหยุดอยู่ที่ต้นขาแน่นหนัด คิดอกุศลอีกแล้ว
แต่ไม่!! เธอจะให้เขารู้ไม่ได้เด็ดขาด
แล้วอีกอย่างเธอก็ไม่ได้กลัว ไม่เคยกลัว ไม่คิดจะกลัวเลยสักนิด เบาะหลังมันทำไม ฟ้าเหลืองแล้วยังไง แค่คิดถึงความปลอดภัยตางหากก็เลยยังไม่อยากเอาคืน
ผู้หญิงใจกล้าแต่แก้มแดงแปร้ดประกาศกร้าว พอโดนรู้ทันเลยเปลี่ยนเรื่องให้เขาแวะเข้าร้านสะดวกซื้อเฉย ธีรกรยิ้มขำ ทว่าก็ยอมตามใจให้คนเขินได้พักยกบ้าง
ชีวิตที่แสนบันเทิงของเขา
มองเธอเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ ระหว่างรอคุณหมอหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเช็คบ้าง ไม่ต่างกันเท่าไร แค่เขาปิดการแจ้งเตือนเอาไว้ทั้งหมดและเป็นคนละกลุ่มทาเก็ต ของเขาพวกที่เข้ามาแซ็วส่วนใหญ่เป็นเพื่อนแพทย์ด้วยกัน หรือแม้กระทั่งอาจารย์ และทุกข้อความมีแนวโน้มไปในทางเดียวกันว่า ‘กินเด็ก!!’
แล้วยังไง ก็กระชุ่มกระชวยดี กินเด็กเขาว่าเป็นอมตะไม่ใช่เหรอวะ
‘จ้องมานานแล้วดิ’
‘สมภารเคลมไก่วัด’
‘ก็ไก่สาวมันขาวน่ารัก’
‘ไม่ถูกชะตากับเด็ก แต่ถ้าน้องตรงสเป็ก พี่ว่าเด็กมันก็เข้าท่าดี’
ประตูด้านข้างคนขับถูกเปิดออก เจ้าของรถรีบล็อกหน้าจอโทรศัพท์มือถือให้กลับเป็นสีดำสนิทเหมือนเดิม ยัยกระดิ่งหมามองมาหน้าตาเหลอหลา
“คนที่โรงพยาบาลไลน์มาเหรอ”
“อือ”
“งั้นพี่รีบหรือเปล่า”
“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก คนไข้อาการยังคงที่ แค่ดิสคัสกันเรื่องทั่วไปเฉย ๆ”
เขาตอบคนไม่รู้เรื่องรู้ราวที่ไม่ติดใจอะไร ตากำลังเป็นประกายวิบวับกับของกิน เอาจริง ก็ไม่ได้โกหกสักหน่อย ที่คุยอยู่ก็พวกคนในโรงพยาบาลทั้งนั้น หรือจะเถียง
คุณหมอปล่อยสัตว์เลื้อยคลานกลางไลน์กรุ๊ปการดิสคัสไปหนึ่งตัวก่อนสตาร์ทรถออก แต่พวกไอ้เพื่อนเวรนี่งานการไม่ทำกันหรือไงมีเวลาไปเปิดวาป แล้วต้องตั้งใจขุดขนาดไหนถึงผ่านดงหมาไปเจอรูปเจ้าของเฟส พอเห็นตัวจริงคราวนี้ล่ะเอากันใหญ่
‘โหย มึงนี่สเป๊กเดิมเลยไม่เคยเปลี่ยน’
‘น่ารักนี่หว่า’
‘เออ น่ารักเหมือนกันไม่พอ แถมยังชื่อเดียวกันไปอีก เชี่ย’
ก็เข้าใจนั่นแหละว่าน่ารักมันก็คำปกติธรรมดาทั่วไป ชมดีกว่าด่า ถ้ามันบอกว่ายัยกระดิ่งหมาหน้าเหมือนเอเลี่ยนสิเขาควรด่า แต่ฟังแล้วไม่เข้าหูนี่หว่า
หงุดหงิด…
เก็บทรง อดทน…
แต่ทำไปก็เท่านั้น ไม่สะทกสะท้าน แถมยังแซ็วเขาหนักเข้าไปอีก ติดไฟแดงอีกรอบ หนึ่งในสมาชิกกลุ่มไลน์ชายโฉดที่กำลังโดนรุมเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดปล่อยสัตว์ลงไปเดินเล่นอีกตัว
“เอามั้ย” ก่อนเสียงใส ๆ จะเรียกคนกำลังอารมณ์ขุ่นให้หันไปมอง นัทธ์กมลยิ้มจนตาหยี หยิบกัมมี่รูปหมีป้อนให้ถึงปาก เธอเห็นเขาหน้าตึง สงสัยจะเครียดเรื่องงาน เลยอยากเอาใจ
แต่แม่ง น่ารักเกินไป นี่ไง เขาคิดถูกยิ่งกว่าถูกที่ให้เธอใส่คอเต่าชุดยาวไปถึงตาตุ่ม
ธีรกรมองเจ้าหมีตัวน้อยหน้าตาเหมือนคนป้อน อ้าปากรับ เธอยิ้มร่า
“กินแต่ของไม่มีประโยชน์”
คนซื้อหมีมาเป็นถุงไม่ถือสา ป้อนไปอีกตัว เขาก็กินอีก ตัวที่สามบ่นแต่ก็ยังกิน ปริมาณหมีที่หมดไปแปรผันตรงกับปริมาณโบท๊อกซ์บนหน้าที่คุณหมอแอบฉีดตอนเธอหายเข้าไปในร้านสะดวกซื้อแค่แว็บเดียว ตอนนี้โบท๊อกซ์บนหน้าเริ่มสลาย หน้าตึงเปรี๊ยะผ่อนคลายลง นัทธ์กมลชวนคนตัวโตคุยเรื่อยเปื่อยไปตลอดทาง เดี๋ยวไปถึงโรงพยาบาลตอนทำงานก็ต้องเครียดมากอีก อยู่ด้วยกันแถมอยู่กับเธอ เธออยากให้เขาอารมณ์ดี
เพลงที่ไม่คุ้นหูแต่ฟังวนหลาย ๆ รอบเข้าก็เพราะดีถูกเปิดคลอไปตลอดทาง เขาได้รู้จักยัยกระดิ่งหมาเพิ่มอีกหนึ่งอย่างคือถ้าชอบอะไรเธอจะชอบอยู่อย่างนั้น ไม่ใช่คนขี้เบื่อ ไม่คิดเปลี่ยนแปลง เหมือนเพลงที่ถ้าชอบให้ฟังวนซ้ำกทั้งวันก็ไม่เบื่อ
“เพลงนี้กริ๊งฟังมาหลายอาทิตย์แล้วก็ยังไม่เบื่อ ตอนนี้ก็ยังไม่เบื่อเลย เป็นเพลงที่กริ๊งฟังแล้วคิดถึงพี่ล่ะ”
‘แค่ได้มองรอยยิ้มนั้น ได้อยู่ด้วยกัน แม้จะไกลแค่ไหนขอแค่ได้เจอ
เสียงหัวเราะนั้น ที่เธอบอกว่าฉันไม่เหมือนใคร ฉันจะทำยังไงถ้าไม่มีเธอ
เธอคือท่วงทำนองที่อ่อนหวาน เธอคือสายลมพัดยามอ่อนล้า
เธอคือกาแฟในยามเช้า ยิ่งนานวันยิ่งฉันต้องมีเธอ
เพิ่มเติมมากกว่า…’
“เธอคือไฟที่ให้ไออุ่นฉันในคืนที่หนาวเย็น คือคนเดียวที่อยากจะได้เห็นเมื่อฉันลืมตา ไม่เคยพอกับการได้มีเธอมาใช้ชีวิตด้วยกัน *”
ท่อนหลังเสียงหวานร้องคลอไปด้วย บทเธอจะซื่อตรงกับความรู้สึกก็ตรงไปตรงมาจนหัวใจผู้ชายอย่างเขาไม่คิดเผื่อใจให้กับความผิดหวังอะไรอีกแล้ว
เช่นเดียวกับนัทธ์กมล You are my caffeine ที่เธออยากบอกเขา วันนี้ได้บอกสักที
*เพลง เธอคือกาแฟในยามเช้า No One Else
- ผู้เขียน
