บทที่ 16 (2/2) : แต่ข้าคิด! (2)

1366 คำ

“เฟยหลงลุกขึ้น!” เหรินเหยียนชิงตะโกนก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปหาจินเฟยหลง จากนั้นเขาจึงเข้าไปโอบเอวพร้อมกับประคองพาอีกฝ่ายเข้าไปหลบในหลุมดักสัตว์เก่า...หลุมที่สาม เนื่องจากหลุมนี้มีชะง้อนดินที่พอจะให้พวกเขาใช้ซ่อนตัวได้ แต่ก่อนที่เขาจะพาจินเฟยหลงลงไปยืนในหลุม ตัวเขาก็ได้ซัดฝ่ามือใส่ไม้แหลมใต้ชะง้อนดินนั้น เพื่อให้มีที่ยืนเพียงพอสำหรับพวกเขาทั้งสองคน “เจ้าเข้าไปอยู่ในนี้ก่อน” พูดจบ เหรินเหยียนชิงก็พาตัวเองกลับขึ้นมาด้านบนเพื่อเก็บของ พร้อมกับลบร่องรอยบริเวณที่พวกเขาเคยนั่งอยู่ จากนั้นเขาก็กลับลงไปหาจินเฟยหลงในหลุมดักสัตว์ทันที “เกิดอะไรขึ้น?” จินเฟยหลงเอ่ยถามเหรินเหยียนชิง หลังจากที่เจ้าตัวกลับลงมาหาเขา “ตอนข้ากลับมาจากลำธาร ข้าเห็นชายชุดดำห้าคน ซึ่งข้าคิดว่าน่าจะเป็นลูกน้องของท่านไป่จือ กำลัง...” เหรินเหยียนชิงกระซิบตอบจินเฟยหลงยังไม่ทันจบ เขาก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากทางด้านบน ซึ่งไม่ไกลจา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม