ตอนที่ 2 มือคุ้น ๆ นะ
1609 คำ
ตอนที่ 2
มือคุ้น ๆ นะ
สองวันต่อมา...
คณะบริหารธุรกิจ ตึก A สาขาการท่องเที่ยว
ฉันเดินอ้าปากหาวหวอดมาแต่ไกล วันนี้มีเรียนคาบแรกช่วงสายนิดหน่อย ก็พอช่วยให้ฉันได้มีเวลานอนเพิ่มขึ้นอีกนิด หลังจากที่เมื่อคืนต้องไปทำงานเป็นเด็กเอ็นให้กับร้านคาราโอเกะสไตล์เกาหลีที่เพิ่งมาเปิดใหม่หลังม. กว่าจะเลิกงานก็เกือบตีสองเข้าไปแล้ว
“ไงคะ...คุณเพื่อน เดินหาวปากจะฉีกถึงหูมาเลยนะ เมื่อคืนนี้ดึกเหรอ” เสียงใสของ ‘เฟย์’ เพื่อนสาวคนสนิทเพียงคนเดียวของฉัน เราสองคนเพิ่งมารู้จักกันตอนงานรับน้องที่ผ่านมานี่เอง แต่เราทั้งคู่กลับสนิทกันได้อย่างรวดเร็วราวกับรู้จักกันมาเป็นสิบปี
“เออดิ...ง่วงจะตายอยู่แล้วเนี่ย ถ้าไม่ติดว่าคาบแรกเป็นของอาจารย์ทรงพลจอมโหดนะ ฉันกะจะโดดเรียนแล้วนอนตื่นบ่ายไปละ” ฉันบ่นให้ยัยเฟย์ฟัง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งเอาหน้าฟุบลงบนโต๊ะแล้วหลับตาของีบต่ออีกสักหน่อย
“เออนี่...แกจำได้ป่ะที่ฉันเคยบอกว่าพี่ชายฉันจะมาเริ่มงานเป็นอาจารย์ที่นี่วันแรกอ่ะ ฉันเพิ่งรู้นะว่าพี่ชายฉันมันจะมาสอนที่คณะเรานี่แหละ” เฟย์บอกด้วยท่าทีตื่นเต้น เมื่อพูดถึงพี่ชายแท้ ๆ ที่คลานตามกันออกมา ซึ่งอายุห่างกันราวเจ็ดปี เฟย์เคยเล่าว่าเขาเพิ่งจบปริญญาโทสาขาบริหารธุรกิจและการท่องเที่ยว และกำลังจะเริ่มต้นงานใหม่ด้วยการเป็นอาจารย์ของคณะบริหาร ฉันที่เอาแต่นอนฟุบหน้านอนอยู่อย่างนั้น แต่ก็ยังรับฟังในสิ่งที่เพื่อนเอ่ยบอกอย่างตั้งใจ
“อืม ๆ จำได้ ก็ดีนะ มีพี่ชายเป็นอาจารย์ สอนวิชาไหนล่ะ ฉันจะได้ทำตัวน่ารัก ๆ เผื่อพี่ชายเธอจะได้เมตตาเอ็นดูปล่อยเกรดสวย ๆ ให้ฉันบ้าง” ฉันหลับตาถามเพื่อนออกไปน้ำเสียงไม่ได้จริงจังนัก
“ก็นี่แหละที่ฉันยังไม่รู้ มันไม่ยอมบอก มันบอกว่าเก็บเอาไว้เป็นเซอร์ไพรส์”
เมื่อถึงเวลาเข้าเรียนฉันกับเฟย์ก็ชวนกันเดินไปยังอาคารเรียนของคณะ ที่ตอนนี้เริ่มมีนักศึกษาทยอยกันเดินไปรอที่หน้าลิฟต์เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
ตี๊ดดดด...
อยู่ ๆ เสียงสัญญานลิฟต์ก็ดังขึ้นเตือนว่าน้ำหนักเกิน ในขณะที่ฉันเข้าไปในลิฟต์แล้ว แต่เฟย์ยังอยู่ด้านนอก ทำให้ฉันตัดสินใจจะเดินออกมาจากลิฟต์เพื่อรอไปพร้อมกับเพื่อนรอบหน้า แต่ทว่าผู้ชายตัวอ้วนที่อยู่ข้าง ๆ กลับเป็นฝ่ายเดินออกมาเสียก่อน และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่คนอื่นแทรกตัวเข้ามาทำให้ฉันถูกเบียดเข้าไปภายในลิฟต์จนแผ่นหลังของฉันเข้าไปแนบชิดอยู่กับแผงอกแกร่งของใครบางคน
“โอ๊ะ...ูอย )ขอโทษนะคะ คือฉันไม่ได้ตั้งใจจะเบียดเลย แต่คนอื่นดันฉันเข้ามา” ฉันหันไปบอกคนข้างหลังที่ตัวสูงกว่ามาก ด้วยความแนบชิดแบบตัวติดกันทำให้ฉันมองไม่เห็นหน้าเขา แต่กลับมีบางอย่างที่ทำให้ฉันรู้สึกคุ้นตาขึ้นมาชอบกล
‘มือสวยจังแฮะ เส้นเลือดบนมือชัด ๆ ผิวขาวแบบนี้ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ’ ฉันขมวดคิ้วมุ่นครุ่นคิดท่ามกลางความเบียดเสียดของผู้คนในลิฟท์ แต่แล้วเสียงของเฟย์ที่ตะโกนมาจากนอกลิฟต์ก็ทำให้ฉันลืมเรื่องที่กำลังคิดอยู่จนได้
“นวล...จองที่ให้ฉันด้วยนะ ฉันคงต้องไปลิฟต์รอบหน้า”
“อื้ม ๆ โอเค”
หลังจากประตูลิฟต์ปิดลง ก็เหลือเพียงแต่เสียงซุบซิบของคนภายในลิฟต์ แต่มีอีกเสียงนึงที่ดังแทรกขึ้นมาในความรู้สึกของฉัน เป็นเสียงแปลก ๆ ที่ดังมาจากผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลัง เพราะตอนนี้ก้นงอนงามของฉันกำลังเบียดเสียดสีแนบชิดอยู่พอดีกับเป้ากางเกงของเขาอยู่น่ะซิ
“เอ่อ...ขอโทษนะครับ ช่วยกดลิฟต์ชั้นต่อไปให้ทีครับ” อยู่ ๆ ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังฉันก็ตัดสินใจขอลงลิฟต์ชั้นถัดไป น้ำเสียงเขาฟังดูสั่น ๆ แปลก ๆ พอประตูลิฟต์เปิดออก ชายหนุ่มก็รีบแทรกตัวเดินออกไปทันที ฉันก็ได้แต่ยืนตาแป๋วมองแผ่นหลังกว้างเดินปรี่ออกจากลิฟต์ไป
ภายในคลาสเรียนที่ตอนนี้นักศึกษาต่างทยอยเข้ามากันจนครบทุกคนแล้ว เสียงคุยกันโหวกเหวกจอแจต้องเงียบลง เมื่ออาจารย์ทรงพลที่นักศึกษาทุกคนต่างพากันให้ฉายาว่าอาจารย์จอมโหดเพราะเขาทั้งปล่อยเกรดยากปรากฏตัวขึ้น
“สวัสดีนักศึกษาทุกคน วันนี้อาจารย์มีอาจารย์ผู้ช่วยสอนมาแนะนำให้รู้จัก เชิญครับอาจารย์พงษ์ปกรณ์” ทันทีที่อาจารย์ทรงพลเรียกชื่ออีกคนให้เดินเข้ามา เสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดานักศึกษาหญิงต่างก็ส่งเสียงร้องออกมาดังลั่นห้อง เพราะอาจารย์ใหม่ที่เดินเข้ามาทั้งสูง หล่อ ขาว หุ่นฟิตกล้ามแน่นและดูยังหนุ่มมาก ชนิดที่ว่าถ้าไม่บอกว่าเป็นอาจารย์ก็คงนึกว่าเป็นนิสิตรุ่นพี่เลยก็ว่าได้
“เงียบหน่อย จะกรี๊ดกร๊าดอะไรกัน นี่ห้องเรียนนะไม่ใช่คอนเสิร์ต หัดรู้จักกาลเทศะกันบ้าง” เสียงดุ ๆ ของอาจารย์ทรงพลทำให้บรรยากาศภายในห้องเรียนกลับมาสงบอีกครั้ง พร้อมกับอาจารย์หนุ่มรูปหล่อที่เดินเข้ามายิ้มอ่อนอยู่หน้าห้องเรียน
“สวัสดีครับ อาจารย์ชื่อ พงษ์ปกรณ์นะครับ หรือจะเรียกว่าอาจารย์เฟรมก็ได้” อาจารย์หนุ่มแนะนำตัวอย่างเรียบง่าย แต่แค่นี้ก็ทำเอาหัวใจนักศึกษาสาว ๆ เกือบทั้งห้องแทบละลายกลายเป็นน้ำได้แล้ว รวมทั้งหัวใจของฉันด้วย อร๊ายยย >///ให้ตายเถอะ กรูว์จะเครซี่
“นวล นวล ได้ยินมั้นเนี่ย ฉันพูดกับแกอยู่นะ”
“ฮะ...อ๋อ อืม ดะ ได้ยิน”
“เป็นอะไรของแก ใจลอยไปถึงไหนยะ”
“ฮะ...อ๋อ เปล่า คือ พี่ชายแกหล่อดีเนอะ ^^” เดี๋ยวลูกศิษย์กับคุณเพื่อนขอตัวไปเรียนคาบต่อไปก่อนนะคะ”
“ตามสบายเถอะ แล้วก็ขอร้องอย่างนึงนะ อย่าเพิ่งให้ใครรู้ว่าฉันกับเธอเป็นพี่น้องกัน เดี๋ยวถ้าเธอเรียนแย่ขึ้นมา ฉันจะดูแย่ตามไปด้วย”
“โหยยย...ไอพี่บ้า เกรดหนูต้องดีมากอยู่แล้วเหอะ จ้างให้ก็ไม่อยากให้ใครรู้หรอกว่ามีพี่เป็นอาจารย์อ่ะ เดี๋ยวคนอื่นเขาเห็นเกรดหนูสวยจะหาว่าให้พี่ชายช่วยดันเกรดให้ แบร่ :P”
เฟย์เถียงพี่ชายฉอด ๆ พลางแล่บลิ้นให้เขาเหมือนเด็ก ๆ ก่อนจะจูงมือฉันแล้ววิ่งหนีไปอีกทาง ฉันได้แต่ก้มหัวให้เขาเป็นการบอกลา แต่สายตาของพี่ชายเพื่อนที่มองตามมายังฉันนั้นกลับแฝงไปด้วยลับลมคมนัยบางอย่างที่ทำเอาฉันแอบรู้สึกแปลกอยู่ลึก ๆ ในใจ
‘เอ๊ะ รึเขาจะแอบปิ๊งเราวะ’
- ผู้เขียน
