บทที่ 3 นวด
1196 คำ
เป็นอีกวันที่ญานินต้องออกจากห้องพักในยามวิกาล ทั้งเรือนคนใช้เงียบงันแต่ยังพอมีแสงสว่างเพราะเป็นเวลาเพียงสามทุ่ม
ญานินมองซ้ายมองขวาในมือถือขวดน้ำมันนวดไว้มั่นก่อนจะมุ่งหน้าไปทางเรือนใหญ่ที่ทั้งเงียบทั้งมืด
“บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้แต่นายท่านอยู่คนเดียวคงเหงาน่าดู” คนตัวเล็กพึมพำขณะที่ค่อย ๆ เดินขึ้นบันไดเพราะเธอไม่กล้าเปิดไฟสักดวง
ญานินยืนอยู่หน้าประตูบานเดิมเพราะไม่กล้าเคาะ อีกอย่างเมื่อช่วงกลางวันมาร์คัสก็ไม่ได้บอกให้เธอขึ้นมาตอนกี่โมง ถ้าเกิดเขาทำงานอยู่เธอจะไม่รบกวนเวลาหรอกหรือ แต่ถ้าดึกกว่านี้ญานินก็กลัวตัวเองจะหลับไปก่อน ร่างเล็กจึงเอาแต่หันรีหันขวางอยู่อย่างนั้น
แกรก
“อุ้ย”
“ตามมา” เสียงเข้มบอกแค่นั้นก่อนจะเดินนำไปยังห้องนอนที่อยู่อีกฝั่ง คงเป็นเพราะมาร์คัสสัญชาตญาณดีทำให้เขาได้ยินเสียงฝีเท้าราวกับพวกย่องเบาตั้งแต่อีกฝ่ายเดินมาถึงหน้าห้อง แต่จนแล้วจนรอดหญิงสาวก็ไม่เคาะประตูจนเขาต้องเปิดมันเอง
“จ้ะ” ญานินมองตามแผ่นหลังกว้างอย่างไม่เข้าใจนัก เธอนึกว่าต้องนวดให้เขาที่ห้องทำงานเสียอีก เพราะเคยได้ยินป้าแก้วบอกว่านายท่านหวงพื้นที่ส่วนตัวยิ่งกว่าอะไร ขนาดคนที่เข้าไปทำความสะอาดได้ก็มีเพียงป้าแก้วที่สามารถนำสาวใช้ขึ้นมาด้วยได้ไม่กี่คน
“จะเข้ามายืนเฉย ๆ หรือไง”
“ปะ...เปล่าจ้ะ”
แม้จะพยายามทำใจดีสู้เสือแต่เมื่อได้ยินเสียงและสบสายตาคู่นั้นทีไรญานินก็อกสั่นขวัญแขวนทุกที เธอยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่กลางห้องก่อนจะเดินมาหยุดที่ปลายเตียง
“เข้าไปเตรียมน้ำให้ฉัน”
“นายท่านไม่นวดหรือจ๊ะ”
“นวด แต่อาบน้ำก่อน เร็วสิ ฉันเหนียวตัวจะแย่” ได้ยินเสียงติดรำคาญร่างเล็กก็กุลีกุจอเข้าไปในห้องน้ำ
ห้องน้ำของนายท่านใหญ่มาก น่าจะใหญ่กว่าห้องพักของเธอเสียอีก อีกทั้งการตกแต่งก็หรูหราสวยงามจนญานินมองอย่างเคลิบเคลิ้ม
‘อย่างกับห้องน้ำในวังแหนะ แม้จะไม่เคยเห็นห้องน้ำในวังแต่มันก็คงหรูหราคล้าย ๆ กันนี่แหละ’ ญานินคิดในใจ
อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่ลงไปแช่สองคนได้สบาย ๆ ตั้งอยู่มุมหนึ่งของห้อง เธอเปิดน้ำในอุณหภูมิที่คิดว่าเหมาะสมก่อนจะกดโฟมอาบน้ำตามลงไปแล้วตีเป็นฟองสีขาวฟูฟ่อง
“อุ่นกำลังดีเลยแฮะ”
“งั้นเหรอ”
“อะ” เสียงเข้มจากทางด้านหลังทำเอาญานินสะดุ้งโหยง มาร์คัสเลิกคิ้วมองท่าทางตกใจจนเกินงามของหญิงสาว
“เสียงดังเสียจริง”
“ขอโทษจ้ะ”
จะไม่ให้ญานินตกใจได้อย่างไรในเมื่อมาร์คัสเข้ามาในห้องน้ำทั้งที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวไว้อย่างหมิ่นเหม่ หญิงสาวก้มหน้างุด หนึ่งก็เพราะกลัวว่าเจ้านายจะไม่พอใจส่วนสองคือเพื่อหลบเลี่ยงสายตาจากกล้ามเนื้องดงามตรงหน้า
ร่างสูงใหญ่กว่าร้อยเก้าสิบเซนติเมตรปลดผ้าเช็ดตัวออกทั้งอย่างนั้น ก่อนจะเข้าไปนั่งในอ่างอาบน้ำโดยไร้ท่าทีเขินอาย ทำเอาญานินทำตัวไม่ถูกแต่เมื่อคิดว่าเธอไม่ควรยืนอยู่ตรงนี้ ร่างเล็กก็หมุนตัวเตรียมออกจากห้องน้ำ
“มานวดให้ฉัน”
“ตะ...ตอนนี้หรือจ๊ะ” เสียงหวานสวนขึ้นทันควันเพราะตกใจที่เขาจะให้เธออยู่ด้วยขณะที่ยังเปลือยกาย แม้จะมีฟองสีขาวปกคลุมแต่ใช่ว่าญานินจะจินตนาการไม่ออก ไหนจะภาพหน้าท้องแน่น ๆ ที่ยังติดตาไม่หายนั่นอีก
“เธอเป็นพวกเข้าใจยากหรือไง”
“ขะ...ขอโทษ-”
“เลิกขอโทษได้แล้ว”
“จ้ะ”
ร่างเล็กเดินก้มหน้าก้มตาอ้อมไปด้านหลังคนที่พิงอ่างอาบน้ำอยู่ เธอยืนเก้ ๆ กัง ๆ เพราะไม่รู้จะต้องนวดยังไงในเมื่อเขานั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ
“นั่งลงด้านบนนั่นแหละ อย่าชักช้า”
เสียงเข้มแข็งห้วนที่ได้ยินทำให้ญานินไม่มีเวลาคิด ร่างเล็กหย่อนตัวนั่งที่ขอบอ่างอาบน้ำทำให้เธอต้องหย่อนขาลงไปในน้ำอุ่น ๆ โดยปริยาย เมื่ออีกคนไม่ว่าอะไรเธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“นั่งตรงนั้นเธอจะนวดยังไง”
“เอ่อ...”
“ขยับมาตรงนี้”
“แต่ว่า- จ้ะ” ญานินอยากค้านเพราะอีกคนปรายตาเป็นสัญญาณบอกให้เธอขยับไปนั่งตรงกับเขา แต่เมื่อเห็นสายตาคมคายที่ตวัดมองกันร่างบางก็จำต้องขยับก้นไปนั่งตรงนั้นอย่างไม่มีทางเลือก
เมื่อเห็นว่าอีกคนทำตามที่ตัวเองบอกแล้วมาร์คัสก็เอนหลังกลับไปดังเดิม แต่เพราะติดท่อนขาเรียวอยู่ญานินจึงจำต้องอ้ามันออกเล็กน้อย
เส้นผมนุ่มนิ่มที่คลอเคลียต้นขาเธอชวนให้หญิงสาวรู้สึกจั๊กจี้อย่างน่าประหลาด มือที่ทั้งสั่นทั้งเย็นเพราะความตื่นเต้นวางลงข้างขมับตึงเครียดเพราะอีกคนเอนศีรษะพิงต้นขาเธออยู่
ญานินนวดคลึงเบา ๆ เมื่อเห็นสีหน้าคมเข้มผ่อนคลายลงก็พรูลมหายใจอย่างโล่งอกเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะถือไม่อยากให้ใครจับศีรษะ
“แรงหน่อย”
“จ้ะ”
“อืม ดี”
หญิงสาวกลืนน้ำลายดังเอื้อกเมื่อเสียงที่เปล่งออกมาช่างแหบพร่าเหมือนที่เธอได้ยิน
ความร้อนแรง วาบหวิวและเสียวซ่าน ในคืนนั้นเป็นอย่างไรญานินไม่เคยลืมเลยสักครั้ง...
ดวงตาคู่สวยไม่อาจจดจ่อได้แค่บริเวณที่นวดเพราะหน้าอกแน่นหนั่นที่โผล่พ้นผิวน้ำมันล่อสายตาจนต้องเรียกสติตัวเองอยู่บ่อย ๆ
“อ่า”
กึก…
“ทำต่อสิ”
“ขะ...ขอโทษจ้ะ”
“อ่าห์”
“อึ้ก”
มือขาวชะงักเพราะเสียงครางที่ลอดมาให้ได้ยิน โครงหน้าคมสันเอี้ยวมองมาด้านหลังยิ่งทำให้ญานินทำตัวไม่ถูก เธอสบกับนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความใคร่ ไหนจะรอยยิ้มร้ายที่จุดขึ้นยังมุมปาก
ญานินมองตามเสียงก่อนจะพบกับน้ำบริเวณนั้นที่กระเพื่อมไปมาราวกับต้องการเรียกร้องความสนใจจากเธอ ก่อนที่ดวงตาคู่สวยจะเบิกกว้างเพราะแก่นกายขนาดใหญ่มันโผล่พ้นออกมาทั้งยังมีมือหนาชักรูดขึ้นลง !
เธอน่าจะรู้ตั้งแต่วันที่ได้เห็นปาร์ตี้สุดอื้อฉาวนั่นแล้ว ว่าผู้เป็นเจ้านายโรคจิตขนาดไหน เพราะตอนนี้มาร์คัสกำลังช่วยตัวเองขณะที่เธอกำลังนวดให้เขา
“คิดว่าฉันโรคจิตหรือไง”
“ปะ...เปล่า”
“หึ สีหน้าออกเสียขนาดนั้น”
ญานินกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอเธอพยายามเพ่งสายตาให้อยู่ที่ลาดไหล่กว้างเท่านั้น มือเล็กสั่นเทาขึ้นเรื่อย ๆ เธออยากจะออกไปจากห้องน้ำแต่ร่างกายก็แข็งทื่อจนขยับไม่ได้เลย
“มือเธอนุ่มชะมัด”
“...”
“ถ้าใช้มันรูดเจ้านี่คงดีไม่น้อย”
“....”
“ว่าไหม”
- ผู้เขียน
