บทที่ 1.1 พี่จริงจัง (1)
666 คำ
บทที่ 1.1 พี่จริงจัง (1)
หลังจากที่มังกรได้เจอกับผู้หญิงในเกมเดิมพันของเขากับเพื่อน ชายหนุ่มก็กลับมาคิดหาวิธีอย่างหนักที่จะตามรุกคืบจีบเจ้าหล่อนให้ได้ เพราะมันไม่ใช่แค่ความท้าทาย แต่เพราะมะลิสวยถูกใจเขาไม่น้อย แต่ที่น่าแปลก..เขาไม่เคยต้องมานั่งคิดวางแผนในการจีบใครแบบนี้มาก่อน
คงเพราะต้องชนะพนันให้ได้..นั่นแหละเหตุผล!
ทั้งที่ยังคิดไม่ตกว่าจะจีบหล่อนยังไง แต่เช้านี้พ่อเดือนวิศวะก็มายืนหน้าสลอนอยู่หน้าตึกคณะเศรษฐศาสตร์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แลมโบกินีสีน้ำเงินคันหรู จอดหราอยู่หน้าตึก และไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครเป็นเจ้าของ เห็นแค่รถไม่ต้องเห็นตัวคนขับ สาว ๆ แถวนี้ก็พากันนั่งไม่ติด
“แก..คนนั้นใช่พี่มังกรมั้ย?”
เสียงตื่นเต้นของใบเตยดังขึ้น พร้อมนิ้วเรียวยาวที่ชี้ไปยังหน้าตึกคณะ
การมาปรากฏตัวที่คณะเศรษฐศาสตร์ ที่ที่เขาไม่มีเหตุผลให้ต้องมา ด้วยส่วนสูง 189 เซนติเมตร พร้อมใบหน้าหล่อเหลาของมังกร ทำให้เขาดูเด่นสง่า และตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นได้ในทันที
“มังกรไหนวะ”
จอมทัพถามขึ้นพร้อมชะเง้อคอ มองตามปลายนิ้วชี้ของใบเตย
ต่างกับสาวแว่นด้านข้าง ที่ไม่ได้สนใจคำพูดของเพื่อนเลยแม้แต่น้อย คิ้วโก่งขมวดเป็นปมแน่น มือเล็กรื้อหาอะไรบางอย่างบนกองเอกสารที่กระจัดกระจายทั่วทั้งโต๊ะหินอ่อน
“มะลิ แกหาอะไรวะ”
ใบเตยถามขึ้น
“หาชีท”
มะลิตอบออกไป ก่อนจะลุกเดินไปยังโต๊ะม้าหินอ่อนที่พวกหล่อนนั่งกันก่อนหน้านี้ หญิงสาวร่างบางเดินตรงปรี่ไปยังทิศที่แลมโบกินีจอดอยู่ เธอเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย มองตรงไปยังผู้ชายที่กำลังยืนกอดอก ยกยิ้มแพรวพราวให้
ทว่า....
มะลิกลับเดินผ่านเขาไปอย่างหน้าตาเฉย ไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำ ปากหยักของมังกรค่อย ๆ หุบยิ้มลง
ครั้งแรกที่ถูกเมิน..
“บ้าจริง”
มังกรสบถออกมาเบา ๆ ก่อนจะหมุนตัวแล้วเดินตามหญิงสาวไปติด ๆ อย่างน้อยเธอก็ควรมีมารยาทยิ้มตอบเขาบ้าง
มะลิเมื่อเดินมาถึงโต๊ะหินอ่อน ก็เจอสิ่งที่เธอตามหา ร่างเล็กค่อย ๆ ย่อตัวลงก้มเก็บ ก่อนจะลุกขึ้นยืนพรวดแล้วหมุนตัวกลับมา และนั่นทำให้เธอชนกับหน้าอกแกร่งของมังกรเข้าอย่างจัง จนหญิงสาวเซเกือบหงายหลัง
ทว่าคนมือไวอย่างมังกร ก็ฉวยคว้าโอบรอบเอวคอดกิ่วไว้ได้ทัน
หมับ!
ดวงตากลมใต้กรอบแว่น เบิกโพลงด้วยอารามตกใจ ก่อนจะพยายามดันหน้าอกหนาของชายตรงหน้าออก
“เอ่อ..ขอโทษค่ะ แต่ช่วยปล่อยก่อนได้มั้ยคะ”
“โอเค ได้ แต่ว่า..ชื่ออะไรเหรอ”
ชายหนุ่มโน้มหน้าลงมาตามระดับความสูงของมะลิ ก่อนจะยกปากถาม
“ถ้าบอกแล้ว รุ่นพี่จะปล่อยใช่มั้ยคะ ชื่อมะลิค่ะ”
“มะลิ ชื่อน่ารักดีนะ”
“.........”
สายตาคมจับจ้องใบหน้าของหญิงสาวอยู่เพียงครู่ อย่างพิจารณา
“หอมสมชื่อจริง ๆ พี่ชื่อ มังกรนะ”
“.........”
ปากหยักยกยิ้มอีกครั้ง ยิ้มกระชากวิญญาณสาว
เขาขยิบตาให้เธอทีนึง ก่อนจะปล่อยร่างเล็กเป็นอิสระ แล้วหมุนตัวกลับไปขึ้นรถของตนเอง ท่ามกลางสายตาหญิงมุง แลมโบกินีแล่นฉิวออกไปแล้ว เหลือแต่มะลิที่ต้องต่อสู้กับสายตาแค้นเคืองของสาว ๆ ร่วมคณะ
“อะไรกันเนี่ย”
มะลิที่ไม่ได้รู้เลยว่าชายหนุ่มคนเมื่อครู่คือใคร... แต่จากปฏิกิริยาของคนรอบตัว เธอก็คิดได้ว่ารุ่นพี่คนนั้นคงไม่ใช่คนธรรมดาเสียแล้ว
- ผู้เขียน
