"เฮียนี่ล่ะ ที่กำลังจะตาย"
"คะ!!" น่านถึงกับทำหน้าสงสัย มึนงงกับคนที่กำลังเดินข้างๆกันแต่แล้วก็มีเสียงหนึ่ง ที่เอ่ยทักชื่อสามีปลอมๆกับชื่อของเธอราวกับว่าสนิทกัน
"อ้าว น้ำป่า น่านฟ้า จะกลับแล้วเหรอคะ"
ไม่ทันที่ทั้งสองจะเดินไปจากแถวบริเวณกินเลี้ยง อันเซลเธอก็เดินผ่านมาพอดี อันเซลพูดทักทายทั้งสองคนทันทีราวกับว่าเธอรอเวลาและจังหวะเพื่อจะได้ทักทัั้งสองยังไงอย่างงั้น
"ค่ะ คุณ?..."
"น้ำป่าคงจะยังไม่ได้เล่าให้ฟังใช่ไหมคะ"
"ไม่ต้อง!!" น้ำป่ารีบสวนขึ้นมาแต่ก็ไม่เป็นผล
"ฉัน...อันเซล เป็นเพื่อนเก่าของน้ำป่าค่ะ"
"น่านคิดว่า คุณอันเซลเป็นแฟนเก่าของเฮียป่าซักอีก" น่านฟ้าพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำว่าแฟนเก่า ใช่เธอรู้แล้วและเธอก็ไม่ได้เป็นคนโง่เสียด้วยเธอจำได้
"ตายจริง นี่น้ำป่าเล่าให้น่านฟ้าฟังด้วยเหรอคะ ถ้าอย่างนั้น อันเซลคงต้องฝากเนื้อฝากตัวกับน่านฟ้าด้วยก็แล้วกัน
