หนู Red คนดีกับพี่ ๆ หมาป่า

Chapter 7: เด็กโง่

“เออ... พี่ธนหมายความว่ายังไงคะ... ที่ว่าจะชิมลาเต้?”

ความอยากรู้มันอยู่เหนือความอาย ทำให้รุธิราต้องเอ่ยปากถามคนเป็นพี่หลังจากที่เพื่อนสาวลงจากรถไปเรียบร้อยแล้ว

“ไอ้ธนก็พูดอย่างที่มันหมายความ ถามทำไม?” ชนกชนตอบกลับเธอด้วยน้ำเสียงยียวน

“ก็หนูไม่เคลียร์ว่าพวกพี่หมายถึงชิมลาเต้ที่เป็นกาแฟ หรือลาเต้ที่เป็นหนู” รุธิราทำปากยื่นอย่างแง่งอนแล้วพูดน้ำเสียงกระเง้ากระงอด

นี่เป็นครั้งแรกที่เด็กสาวแสดงกิริยาเหมือนเด็กเอาแต่ใจตัวเอง มันทำให้สองหนุ่มหล่ออดยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูในตัวเธอไม่ได้

“ก็ต้องหมายถึงหนูสิครับ พวกพี่จะชิมลาเต้ที่เป็นกาแฟทำไม? พวกพี่ต้องอยากชิมหนูมากกว่ากาแฟอยู่แล้ว เงินค่าลาเต้บางส่วนก็จ่ายไปแล้ว จะขอชิมบ้างไม่ได้หรือยังไงครับ? หรือเร้ดยังไม่พร้อม?” ธนบัตรถามเธอขณะที่เริ่มเหยียบคันเร่ง ออกรถมุ่งหน้าไปยังจุดหมายใหม่

“เออ... ถ้าแค่ ‘ชิม’ หนูก็น่าจะโอเคค่ะ แต่แค่ ‘ชิม’ จริง ๆ นะคะ” สาวน้อยถามย้ำเพื่อความมั่นใจ

“เอาน่า ยัยหนูแดง พี่บอกแค่ชิมก็แค่ชิมสิ ถ้าน้องไม่ยอมเสียอย่าง พวกพี่ไม่ทำเกินกว่าที่ควรอยู่แล้ว” ชนกชนรับคำหนักแน่น แผนการของพวกเขาคือใช้เวลา ไม่ผลีผลาม ทำให้เด็กสาวถลำลึกจนขึ้นจากหลุมรักที่พวกเขาขุดไว้ไม่ได้อยู่แล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเร่งร้อน แค่ทำให้เธอเสพติดทีละเล็กทีละน้อยนับว่าดีที่สุด

“พวกพี่สัญญาได้ไหมคะ?” รุธิราเอ่ยแล้วทำสายตาอ้อนวอน

สองหนุ่มหล่อหัวเราะออกมาน้อย ๆ พร้อมกัน

“สาบานเลยก็ได้ครับเร้ด ใกล้ถึงที่ ‘ชิมลาเต้’ แล้วด้วย หนูเต็มใจจะไปให้พวกพี่ชิมไหมครับคนดี?” พี่ธนถามเธอเสียงหวาน เขายกนิ้วขึ้นดันสะพานแว่นแบบที่เขาชอบทำ

เวลาที่ธนทำท่าแบบนั้นแล้วหนูชอบมาก มันเหมือนพี่เขากำลังจริงจังกับสิ่งที่เขาพูด

รุธิราคิดในใจแล้วพยักหน้ารับคำคนเป็นพี่นิดหน่อย

“ก็ได้ค่ะ พวกพี่จ่ายเงินไปแล้ว หนูต้องตอบแทนพวกพี่ ว่าแต่... ทำไมเราถึงเร็วจังคะ? นี่มันใกล้ ๆ มหา’ลัยหนูเลยนะคะ พวกเรากำลังจะไปไหนกันแน่?”

“ไปห้องหนูไงครับ” ธนบัตรตอบเธอยิ้ม ๆ

“หือ? แต่หอพักหนูไม่ได้อยู่ทางนี้นะคะ หอพักหนูอยู่ด้านหลังมหา’ลัยค่ะ” รุธิราขมวดคิ้วแล้วบอกพี่ธน

“พี่เคยบอกแล้วไงว่าพวกพี่ไม่ชอบให้เด็กของพวกพี่ซอมซ่อ ซึ่งพี่หมายถึงที่อยู่ของน้องด้วย อาทิตย์ที่แล้วพวกพี่เลยซื้อห้องเล็ก ๆ ที่นี่เอาไว้ให้น้องห้องหนึ่ง” ชนกชนตอบเธอแล้วเอี้ยวหน้าไปมองปฏิกิริยาของสาวน้อย

รุธิราทำตาโตทันที

“ซื้อห้องให้หนูเนี่ยนะคะ?! ซื้อทำไมกันคะ? เปลืองเงินเปล่า ๆ บ้านสวนของหนูก็มี อ๊ะ... เออ... ขอโทษค่ะ หนูลืมไปว่าบ้านสวนไม่ใช่ของหนูและคุณย่าอีกแล้ว ตอนนี้บ้านสวนเป็นของพวกพี่” สาวน้อยฉุกใจนึกได้จึงรีบเปลี่ยนคำพูด

แน่นอนว่าสองหนุ่มหล่อซื้อห้องให้เธอเพราะมีเหตุผลหลายประการ ข้อที่หนึ่ง บ้านสวนรวีไวย์ต้องตกเป็นของพวกเขา ไม่มีทางแบ่งปันกลับไปให้ทายาทของรวีไวย์เป็นอันขาด ข้อที่สอง ถึงแม้พวกเขาจะมีเพนต์เฮาส์ใหญ่โตใจกลางเมืองแต่พวกเขาก็ไม่เคยคิดจะพาลูกสาวของนายรวีไปเหยียบที่นั่นเป็นอันขาด เพราะเธอเป็นแค่เหยื่อที่พวกเขาจะย่ำยีแล้วเขี่ยทิ้งในภายหลัง พวกเขาไม่มีทางรักและยกย่องเด็กสาวที่มีสายเลือดของพวกรวีไวย์เป็นอันขาด ดังนั้นการเจียดเงินแค่สิบล้านซื้อห้องชุดดี ๆ สักห้องแยกให้รุธิราต่างหากจึงเป็นทางออกที่พวกเขาไตร่ตรองมาดีแล้ว

ธนบัตรจอดรถยนต์คันโก้ในลานจอดรถคอนโดหรูก่อนที่เขาและเพื่อนรักจะพารุธิราขึ้นไปบนห้องชุดที่พวกเขาซื้อไว้ให้เธอที่ชั้น 29

“ห้องนี้ถึงจะไม่ใช่เพนต์เฮาส์แต่ก็วิวดีที่สุด ห้องขนาดกำลังดี แสงแดดเข้าถึง มีกระจกกว้างเห็นวิวเมือง 180 องศา พอตกเย็นเห็นไฟจากอาคารบ้านเรือน สวยมาก หนูเร้ดชอบไหมครับ?” ธนบัตรที่สแกนลายนิ้วมือเปิดประตูห้องให้รุธิราเดินเข้าไปก่อนบรรยายคุณสมบัติของห้องราวกับเป็นเซลล์ขายคอนโดเสียเอง

รุธิราฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าห้องขนาดกว้างกว่า 50 ตารางเมตรนั้นตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีแดงแซมดอกกล้วยไม้สีขาวนับสิบช่อที่วางไว้ตามจุดต่าง ๆ ของห้องพร้อมลูกโป่งสีทองที่มีอักษรสีแดงเขียนว่า ‘Welcome to your home, Red!’

“เร้ดชอบห้องไหม?” ชนกชนเอ่ยถามคนเป็นน้องซ้ำตามที่เพื่อนถามก่อนหน้านี้ เขายิ้มตามเธอเมื่อเห็นเธอยิ้มอย่างมีความสุข

“ชอบค่ะ”

“เร้ดชอบดอกไม้ที่พวกพี่ซื้อมาต้อนรับไหมครับ?” ธนบัตรเอ่ยถามบ้าง

“ชอบค่ะ”

“น้องชอบวิวที่นี่ด้วยไหม?” ชนกชนยิงคำถามต่อ

“ชอบค่ะ”

“แล้วลูกโป่งที่พวกพี่สั่งมาหนูชอบไหมครับ?” ธนบัตรถามพลางบุ้ยใบ้ไปทางลูกโป่งสีทองขนาดใหญ่

“ชอบค่ะ” รุธิราพยักหน้ารับรัว ๆ แล้วเดินไปเกาะกระจกมองวิวเมืองด้านล่าง

“แล้วพวกพี่ล่ะ น้องชอบไหม?”

“ชอบค่ะ” รุธิรายิ้มแล้วตอบก่อนจะยกมือน้อย ๆ ขึ้นมาปิดปาก เหมือนเผลอหลุดปากพูดอะไรออกไป แต่ไม่ทันเสียแล้ว ชนกชนสาวเท้าเข้ามาใกล้เธอแล้วจับข้อมือน้อยของน้องก่อนจะดึงมันออกแล้วบดริมฝีปากหนาเข้ากับเรียวปากอิ่มนุ่มนิ่มของเธอ

“อื้อออ...” รุธิราครางในลำคอ มือน้อยที่ยังอยู่ในมือของพี่ชิคกำแน่นด้วยความตื่นเต้นและหวามใจ

จูบแรกของเธอเป็นจูบที่เธอคิดว่าต้องเกิดขึ้นแน่กับใครคนใดคนหนึ่งในวันนี้ ไม่พี่ชิคก็พี่ธน เธอจึงเตรียมใจไว้ล่วงหน้าแล้วแต่พอมันเกิดขึ้นจริง ๆ มันกลับเหนือความคาดหมาย

ริมฝีปากของพี่ชิคอุ่นจนแทบร้อน เมื่อเขาประกบจูบลงมารุธิรารู้สึกราวกับโดนไฟช็อกน้อย ๆ พี่เขาสอดลิ้นหนาเข้ามาในอุ้งปากเล็กของเธอ และเธอก็ต้องหลับตากลั้นความรู้สึกวาบไหวและเปิดปากน้อย ๆ ให้เขารุกล้ำเข้ามาได้โดยง่าย

ลิ้นลื่นที่สอดเข้ามาในอุ้งปากและไล้เลียตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กของสาวน้อยอย่างช่ำชองทำเอารุธิรารู้สึกร้อนวูบในช่องท้อง จูบหวานดำเนินอยู่นานหลายนาทีก่อนที่พี่ชิคจะถอนจูบออก

รุธิราค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้น สิ่งแรกที่เธอเห็นคือพี่ชิคมองเธอด้วยสายตาหวานพอ ๆ กับหน้าของเขาพร้อมกับยกนิ้วโป้งขึ้นปาดน้ำลายที่หยดย้อยอยู่ตรงมุมปากน้อย ๆ ของเธอ

“อะแฮ่ม! เป็นยังไงบ้างครับเร้ด? การที่ไอ้ชิค ‘ชิม’ หนู มันเหมือนบังคับขืนใจหนูหรือเปล่า?” พี่ธนกระแอมไอแล้วถามเธอ

รุธิราหันไปมองพี่ธนที่ยืนจ้องตอนเธอจูบกับพี่ชิคแล้วมีอันต้องหน้าแดง

จูบแบบไม่ทันตั้งตัวว่าน่าอายแล้ว มีพี่ธนมายืนดูตอนโดนจูบยิ่งน่าอายกว่า ว้าย! นี่หนูทำหน้ายังไงตอนโดนจูบเนี่ย? ทำหน้าตาน่าเกลียดหรือเปล่านะ? โอ๊ย! ยัยเร้ดเอ๊ย! ไม่คุมสติตัวเองเลย

รุธิราอยากจะทึ้งผมตัวเองแล้วตีอกชกหัว แต่ก็ทำได้แค่กลืนน้ำลายแล้วมองพี่ชิคสลับกับพี่ธน

“คือ... ตอบตามตรง หนูว่ามันก็ไม่แย่ค่ะ มัน... หวิว ๆ ในท้อง ขนลุกด้วย แล้วปากพี่ชิคก็ร้อน ๆ ลิ้นก็ลื่น ๆ มัน... หนูบอกไม่ถูกอะ” รุธิราพยายามอธิบายความรู้สึกของเธอออกไปตามตรง

“เด็กโง่ ที่น้องรู้สึกเขาเรียกว่า ‘เสียว’ จำเอาไว้ และที่พี่จูบไปมันแค่เสียวแบบอนุบาล ขั้นต่อไปพวกพี่จะสอนความเสียวขั้นประถม เลยไปมัธยม และถ้าน้องยอม เราอาจไปถึงระดับมหาวิทยาลัยกันเลยก็ได้” ชนกชนบอกสาวน้อยยิ้ม ๆ แล้วนึกเอ็นดูเธอที่แม้กระทั่งความเสียวยังไม่ประสา

รุธิราหน้าแดงปลั่งแล้วเม้มริมฝีปากอิ่มแน่นก่อนจะคิดในใจ

พี่ชิคบ้า! โง่เสียที่ไหน หนูแค่ไม่รู้หรอก

“แค่นี้หนูก็เสียวจนจะตายอยู่แล้ว พวกพี่ยังจะสอนเสียวขั้นประถมให้หนูอีกเหรอคะ? แล้วถ้าไต่ไปถึงชั้นมัธยมหนูมิขาดใจตายก่อนเหรอคะ?” สาวน้อยถามพวกเขาแล้วเอียงศีรษะไปด้านข้างอย่างน่ารักจนธนบัตรอดเดินเข้ามาคว้าร่างเล็กของเธอไปกอดไม่ได้

“ว้าย!” รุธิราร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าหนุ่มแว่นหล่อจะดึงตัวเธอเข้าไปกอดอย่างกะทันหัน

“ไอ้ชิคสอนเสียวแบบอนุบาลไปแล้ว จูบแรกของหนูมันก็เอาไปแล้ว ดังนั้นความเสียวขั้นต่อไปขอพี่เป็นคนสอนนะครับ” หนุ่มเนิร์ดหล่อก้มลงกระซิบบอกเธอที่ข้างหู แค่นั้นรุธิราก็ขนลุกซู่แล้ว

สาวน้อยสูงแค่อกเขา ศีรษะของเธอจึงซุกอยู่กับแผงอกแน่นกล้ามของพี่ธน เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาแล้วมีอันต้องใจเต้นโครมครามเพราะหนุ่มหล่อถอดแว่นออกแล้วจ้องตาเธอ

ว้าย! ตอนใส่แว่นพี่ธนดูเนิร์ดแบบสุขุมนุ่มลึก พอถอดแว่นปุ๊บก็หล่อเซ็กซี่ นี่หนูที่ไม่เคยคิดเรื่องผู้ชายมาก่อนเพราะมัวแต่ห่วงเรื่องทำงานเก็บเงินไว้เลี้ยงคุณย่า พอไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน เห็นผู้ชายหล่อก็ใจแตกเลยหรือไงเนี่ย? ยัยบ้าเร้ด!